به گزارش خبرنگار خبرگزاری دانشجو از مشهد، علیرضا دلبریان دیروز در مراسم گرامیداشت روز بسیج دانشجویی در دانشگاه بین المللی امام رضا(ع) مشهد، پردیس رضوان در جمع دانشجویان گفت: دانشگاه باید از حالت کلیشه محوری خارج شود و این یکنواختی را بشکند، ۳۰ سال است که فقط سخنرانی کردهایم، اکنون وقت عمل کردن است.
وی با بیان این مطلب که اکنون زمان آن است که به سخنرانیهای مقام معظم رهبری عمل کنیم، بیان داشت: عاملی که از نابودی ما در دفاع مقدس جلوگیری کرد، ایستادگی عدهای در میدان جنگ بود.
این راوی دفاع مقدس با یادآوری این مطلب که ما در جنگ به اهداف عالی خود نرسیدیم؛ اما دشمن را شکست دادیم، خاطرنشان کرد: چنانچه بعد از فتح خرمشهر دچار دودستگی نمیشدیم امروز شاهد حضور گروهای تکفیری و داعش در منطقه نبودیم.
دلبریان بیان داشت: در زمان جنگ جلوی پای رزمندگان ما فرش قرمز پهن نکرده بودند، آدمهای کوتاه فکر وبی منطق آنان را مسخره میکردند یا ته دل خانواده رزمندگان را با سخنان خود خالی میکردند؛ اما رزمندگان در دل به آنان افراد میخندیدند و با قدرت پای آرمانهای خود میایستادند.
وی به دانشجویان توصیه کرد: خاطرات شهدا و رزمندگان را مطالعه کنید. خاطرات رزمندگان، شهدا و خانواده آنان داستان سرایی نیست، ما امروز باید به آنان اقتدا کنیم و مسئولین نیز در جهت و مسیر شهدا و رزمندگان حرکت کنند.
این راوی دفاع مقدس خاطرنشان کرد: برخلاف تصور برخی که میگویند نمیشود مانند رزمندگان زندگی کرد، این امر امکان دارد. در حال حاضر ما جوانانی را در سطح جامعه داریم که با مهریه کم و بدون تشریفات و تجملات مرسوم این دوران، ازدواج میکنند.
دلبریان با یادآوری این مطلب که فرماندهان جنگ مانند شهید همت، باکری و شهید علی عاسمی بسیار ساده زندگی میکردند، تصریح کرد: زمانی که شهید عاسمی قصد اسباب کشی از اهواز به کرمان را داشت، اسباب و اثاثیهاش آنقدر کم بود که پشت یک وانت جای خالی باقی ماند.
وی افزود: شهید همت زمانی که قرار بود در ساختمان سازمانی زندگی کند، به دلیل نبود طبقه خالی، برای یک مدت در پشتبام خانه و در لانه کبوتران زندگی میکردد که به پنجره آن پتو نصب کرده بودند.
این راوی دفاع مقدس گفت: چنانچه حمایت روحی و روانی زنان ما در هشت سال دفاع مقدس از شوهرانشان نبود، خط سقوط میکرد و آنگاه به نابودی کشیده میشدیم.
وی خطاب به دانشجویان بیان داشت: باید به وظایف خود درست عمل کنیم تا سخنانمان تاثیرگذار باشد؛ اما متاسفانه این در حالی است که حتی افراد خوبمان هم فقط حرف میزند.
دلبریان با تاکید بر اینکه بسیجی باید نابترین، پرکار ترین، متواضعترین و کم توقعترین باشد، افزود: با چفیه تنها که نمیشود بسیجی شد.
این راوی دفاع مقدس گفت: شهیدان سبک بال بودند و بر خلاف امروز در زندگی آنان اسباب و اثاثیه زیادی دیده نمیشود. متاسفانه تجملات زیاد شده و به سخنان رهبری در این زمینه توجهی نمیشود.
وی در ادامه با بیان این نکته که با یارانه و بسته کالا شأن مردم را تنزل میدهند، بیان کرد: هرجا که اسم معلم میآید بحث حقوقی او نیز بیان میشود و با این عمل شان معلم را تنزل میدهند، در صورتی که از عشق معلم سخنی گفته نمیشود.
عملکرد صدا و سیما در الگو سازی نادرست است
وی در بخش دیگری از سخنان ضمن انتقاد از عملکرد صدا و سیما تصریح کرد: تحلیل جنگ و یا سریال خوب کجای رسانه ملی است؟ زن موفق را میخواهند نشان بدهند، یک زن راننده تریلی را نشان میدهند! یادگیری، فن خوبی است؛ اما نباید این زنان را به عنوان الگو معرفی کنند، الگو زن خانه دار است.
دلبریان افزود: متاسفانه طوری رسانه عمل کرد که زن خانهدار ما امروز خجالت میکشد که بگوید من خانه دار هستم، در صورتی که ماموریت اصلی زن در زمینه خانه داری است.
این راوی دفاع مقدس با یادآوری اینکه ما امروز عزت، امنیت و اقتدارمان را مدیون رزمندگان و شهیدان هستیم، گفت: جوانان باید جانبازان و شهدا را الگوی زندگی خود قرار دهند و این در حالی است که ما به آنان توجه نمیکنیم.
دلبریان ادامه داد: شهیدان به مسئله محرم و نامحرم اهمیت میدادند. ما باید به کسانی که حجاب را رعایت نمیکنند بگویم آیا دوست دارید که به دلیل بیحجابی، جوانی از علم و تحصیل عقب بماند؟، قطعا هیچ دختر ایرانی چنین مسئلهای را دوست ندارد.
وی با تاکید بر این موضوع که دشمن در عرصه باورها و اعتقادات ما وارد شده و در حال دور زدن و پیشروی است، گفت: باید دقت کنیم که بار دیگر قطعنامه ۵۹۸ تکرار نشود و صلح امام حسن(ع) شکل نگیرد، چنانچه امت پای کار نباشند، امام معصوم هم که باشد، تا پای صلح پیش میرود.
این راوی دفاع مقدس در بخش دیگری از سخنان خود به حادثه منا اشاره کرد و افزود: وهابیان امروز جوانان ما را با پنبه سر میبرند و مانند زمان جنگ دیگر با گلوله آنان را هدف قرار نمیدهند.
وی با بیان این مطلب که انتخابات نزدیک است، گفت: به مسئله اقتصاد باید توجه داشت و آن را قوت بخشید.