به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو، میلاد عرفان‌پور شاعر جوان شیرازی اخیرا در کنار محمدمهدی سیار دیگر شاعر جوان خوش ذوق ترانه‌ای در باب ماهیت توافق هسته‌ای سرودند که دستمایه خلق یک اثر موسیقایی و همچنین یک نماهنگ شد.
این اثر با واکنش تند رسانه‌های غربی مواجه شد. به همین دلیل سراغ میلاد عرفان‌پور رفتیم تا ضمن آشنایی با روند تولید و تهیه این اثر، از واکنش او نسبت به جریان سازی رسانه‌های غربی اطلاع پیدا کنیم. این گفت‌وگو را در ادامه می‌خوانید.
ایده اولیه تولد این ترانه برای ارائه یک اثر هنری از کجا شکل گرفت؟
یکی از وظایف هر شاعری این است که در بزنگاه‌ها و موقعیت‌های مهم، بی‌طرف نباشد و در مسائلی که خودش به تشخیص می‌رسد و نسبت به حق و باطل آن شناخت پیدا می‌کند، موضع خود را اعلام کند. درباره مسائل هسته‌ای هم با توجه به اهمیتی که داشت، نه فقط ما، بلکه بسیاری از شاعران رفتند تا حقیقت قضیه را پیدا کنند و ببینند این توافق چه ماهیتی دارد و در آن چقدر تهدید و چقدر فرصت وجود دارد. این موضوع برای ما هم قابل اهمیت بود و بنده در کنار آقای سیار شعر «هتل کوبورگ» را سرودیم.
نحوه این همکاری به چه شکل بود و ابیات را چگونه مشترکا سرودید؟
بعضی از بیت‌ها توسط من و بعضی توسط آقای سیار سروده شد. بعضی بیت‌ها هم با همفکری و در کنار هم سروده شد و شعر به اتمام رسید.
از ابتدا بنا بود آهنگ و نماهنگی برای این ترانه ساخته شود؟
بله، از اول بنا بود شعر سروده شود و برای آن آهنگ درخوری ساخته شود، خواننده‌ای آن را بخواند، برایش کلیپ ساخته شود و بازتاب داشته باشد. ما احساس کردیم حرف‌هایی که می‌زنیم مستند به عقایدی است که در تاریخ ما وجود داشته است. ما فکر می‌کنیم موضع درستی اتخاذ کردیم. ممکن است شاعران دیگری باشند که نظرات دیگری داشته باشند که آنها هم می‌توانند حرفشان را با آثار هنری خود بزنند.
حتما مستحضر هستید که این اثر بازتاب وسیعی در رسانه‌های غربی داشته و با واکنش تند آنها مواجه شده است. موضع شما به‌عنوان ترانه‌سرای این اثر چیست؟
هدف ما این است که موضع مردم ایران و ملت ما در این مورد مشخص و به طرف‌های غربی شناسانده شود. به‌خصوص برای کسانی که دائم ایران را درگیر می‌کنند و تلاش دارند ایران را ناامن جلوه دهند. این‌ها باید بدانند موضع ما چیست. فکر می‌کنم آنچه می‌خواستیم محقق شد. نشانه‌اش این است که آنها خشمگین شدند و اتفاقا دولت خود را متهم کردند چرا در حالی که این دست آثار در ایران تولید می‌شود به مذاکره ادامه دادید و این رویه را قطع نکردید. این که دشمن خشمگین شود جزو اهداف ما بوده است.
به‌عنوان شاعر و ترانه‌سرا، قائل به این امر هستید که حجم آثاری که ما در زمینه شناساندن چهره واقعی ایران تولید کردیم، در مقایسه به هزینه‌ای که آن طرف علیه ارائه چهره غیرواقعی از ایران صرف می‌کنند، اندک است؟
قطعا این موضوع حقیقت دارد که ما در مسابقه‌ای که در فضای فرهنگی و هنری جهان وجود دارد، عقب هستیم. آنها برای اهداف خود که اتفاقا اهدافی ایدئولوژیک و سیاسی است، نهایت سرمایه‌گذاری، نهایت تلاش و نهایت همت خود را خرج می‌کنند. اما ما متاسفانه شاید در برهه‌هایی کم‌کاری کردیم. نیاز داریم پدافند هنری و فرهنگی در برابر هجوم دشمن ایجاد شود و این هجوم هم کتمان کردنی نیست. خودشان اذعان می‌کنند سالانه میلیاردها دلار در این راه هزینه می‌کنند. پس ما تا جایی که می‌توانیم باید دفاع کنیم و حرفمان را بزنیم.
اثر شما چه بازتاب‌هایی در داخل کشور و در میان جریانات مختلف به همراه داشت؟
بعد از انتشار نماهنگ، خیلی فرصت نشد ببینیم این اثر کجاها به کار گرفته شده و چه بازخوردی داشته است، اما تا جایی که اطلاع یافتیم کار شنیده شده و با نظرات مختلفی همراه بوده است. ما هم سعی می‌کنیم نظرات منتقدان را برای کارهای بعد لحاظ کنیم و تا کارهای بی‌نقص‌تری در اختیار مخاطبان موسیقی و شعر قرار دهیم.
ارسال نظرات