گروه دانشگاه «خبرگزاری دانشجو»: فصلنامه آرمانگرا،دانشگاه علوم پزشکی بقیت الله اعظم تهران در قالب آوردن یادداشتی از دکتر حامد حاجی حیدری، پدیدهای به نام "آقازادهها" را مورد بررسی قرار داده است. این یادداشت در چهار بخش، با چهار تز به این موضوع پرداخته است؛ در ادامه بخش اول این یادداشت را میخوانید:
امروز، «آقازاده»ها برای رسالتی فراخوانده شدهاندکه اغلب براي آن ساخته نشدهاند. از «آقازاده»ها انتظار میرود که به «آقايان» جديد تبديل شوند؛ ولي اغلب، اين منظور ميسر نيست. چرا؟
تز ۱. ريشه «آقازاده»ها در «آقا»ها
پدران «آقازاده»ها، همان «آقا»ها، همان انقلابيونی بودند که به زحمت و مرارت، براي دستيابی به آرمانهای خود و نه برای رسيدن به آلاف و الوف و زخارف دنيا، از عمق جان مايه گذاشتند و بزرگ و سردار شدند. و همانها در يک شرايط انقلابی به مديران خلاق، شبانه روزي و نوآور، يکی از شگرفترين و اعجاب آورترين انقلاب های تاريخ شدند. آنها اين انقلاب را به طرز حيرت آور و رمانتيکی پيش بردند.
در عين حال، برخي پدران «آقازاده »ها، همانها بودند که اغلب، اتوماتيک وار و بدون آن که خود بخواهند، براي اولين بار، از مواهب يقه سپيدی، بهره مند شدند. پس، اذعان دارم که اغلب آنها، تلاشی برای بهره مندی از اين مواهب نکردند. آنها،مهذب تر از اين حشو و زوائد بودند. آنها «انقلابی» بودند. اغلب آنها، نقشی در مبارزات يقه سپيدان براي جذب امکانات و مقدورات بيشتر نداشتند، ولي...
ولي، وقتي برخی کارمندان، خود را به عنوان «قشر آسیب پذير» به جامعه قبولاندند، «سيل آب باريکه ها»ی متعدد به سمت هر آن کس که نام کارمند را يدک میکشيد روانه شد، و البته خواسته يا ناخواسته، «آقايان» هم، بر وفق «نظام ناهماهنگ پرداخت»، بيش از ديگران، از آن «سيل آب باريکه ها» بهره مند شدند؛ و اين، خانواده آنان را متمول ساخت، طوري که امروز معلوم میشود که حتی آنها سهمی از پورشهها هم دارند.
شما میتوانید جهت بازدید و دریافت نشریات دانشجویی به سایت پاتوق آزاداندیشی نشریات دانشجویی مراجعه کنید.
در هیچ کشور پیشرفته دنیا اختلاف پرداخت ها بیشتر از 1.5 تا 2 برابر نیست، برای همین این کشور ها در تمام زمینه ها و رشته ها پیشرفت می کنن. اما متاسفانه در ایران یک کارگر ماهیانه 700 و یک پزشک بین 40 تا 200 میلیون درآمد دارد یعنی اختلاف بیش از 100 برابری. ایرادات این نوع پرداخت
1- تبعیض و اختلاف طبقاتی
2- هجوم دانش آموزان به رشته های پزشکی بدون اینکه علاقه ای باشند.
3- عدم پیشرفت و توسعه بخشهای دیگر
4- ایجاد باندهای مافیایی در بین این گروهها
5- سوق دادن بودجه های عمرانی به این بخش و هزاران ایراد دیگر
که البته باز هم خللی به حرف اصلی شما که وجود بی عدالتی گسترده در پرداخت دستمزد در ایران رو می رسونه وارد نمی کنه.