انتقادها به مدیریت لاریجانی در ماجراي بررسي «برجام» را وارد می‌دانم/ روز رای‌گیری ايران نبودم

حجت الاسلام مصباحی مقدم در گفت‌وگو با خبرگزاری دانشجو در خصوص مسائلی که این روزها پیرامون رای مجلس به برجام مطرح می‌شود گفت: اگر کسانی تصور می کنند مذاکرات در مورد مسائل هسته ای در دولت روحانی و تحت فشار دولت ایشان شروع شده، حتماً اشتباه می کنند. مذاکرات در دولت احمدی نژاد شروع شد و بدون هیچ گونه فشاری از سوی دولتمردان و رهبر معظم انقلاب و مصلحت اندیشی ایشان آغاز شد. بعدا هم ایشان این مذاکرات را به نرمش قهرمانه تشبیه کردند که نرمش به معنای این است که آدم در مقابل چیزی که می دهد چیزی می گیرد. قهرمان هم بابت این است که این نرمش از موضع قدرت است نه ضعف. شبیه آن چه که در صلح امام حسن (ع) رخ داد که خود حضرت آقا در ترجمه کتاب آل یاسین عنوان کتابشان را بزرگترین نرمش قهرمانانه تاریخ گذاشتند.

وی افزود: بنابراین اگر در مذاکرات، ما از موضع قبلی خودمان کوتاه آمدیم برای این بوده که تحریم ها برداشته شود. اصل مذاکرات توسط رهبر انقلاب کلید خورده و در مورد مذاکره کنندگان هم بارها ایشان تعریف و توصیف فوق العاده ای کردند. فرمودند که من از مذاکرات و مذاکره کننده حمایت می کنم. این ها افرادی شجاع، غیور و مؤمن هستند.

نماینده مردم تهران در مجلس در ادامه گفت: در مورد خروجی که به دست آمد ایشان به مصلحت دانستند که خودشان اعلام موضع نکنند. برداشت من این است که نه تایید برجام به مصلحت و قابل قبول بود، نه رد مطلق آن. تأییدش به معنای این بود که ایشان آن چه را که بیگانگان در اثر داشتن یک جایگاه و موضع برتر در مذاکرات به دست آورده بودند می پذیرفتند. و ردش به معنای این بود که نزدیک به دو سال مذاکرات کاری پوچ و بی معنا بوده. حتما هر دو طرف مسئله قابل قبول نبود و مصلحت دیدند به شورای عالی امنیت ملی و مجلس ارجاع دهند.

مصباحی مقدم افزود: شورای عالی امنیت ملی بعد از بررسی های زیاد، با افزودن قیودی بر برجام آن را تأیید کردند. مجلس شورای اسلامی هم با تشکیل کمیسیون، مسئله را به دقت بررسی کرد. دو ماه شبانه روز وقت گذاشتند. موافق و مخالف گفتگو کردند و نهایتاً به یک جمع بندی رسیدند. البته این قسمت مسئله خیلی شفاف نشد، چون مخالفت ها و موافقت ها بسیار تند بود. جلسه ای تشکیل شد و از طرفین خواسته شد که بالاخره به یک نقطه مشترک برسند. اینها در گفتگو به یک بندهایی رسیدند که با این شروط اگر ما برجام را بپذیریم قابل قبول است. این شروط مورد توافق طرفین بود. البته پای آن را همه امضا نکردند، ولی بر سر آن موافقت کردند. همزمان تعدادی از نمایندگان پیشنهاداتی ارائه کردند که بسیار زیاد شد. اگر بنا بود به آن پیشنهادات رسیدگی شود حتما زمانی طولانی در صحن نیاز داشت. بنابراین بندهای مورد توافق را به رأی گذاشتند و مخالف و موافق رأی خودشان را دادند. بنده هم در روز رای‌گیری برجام ایران نبودم و برای شرکت در همایشی به نمایندگی از مجلس در کشور اندونزی بودم.

وی گفت: بیشتر نماینده‌ها انتقادشان بر این است که چرا لاریجانی 20 دقیقه‌ای برجام را تصویب کرد؟ به نظرم باید اجازه می داد پیشنهادات مطرح شود. البته بنده حضور نداشتم تا بخواهم قضاوت دقیقی داشته باشم ولی معتقدم وقتی 200 پیشنهاد وجود دارد و اگر اینها مطرح شود زمانی طولانی می‌برد و همه آنها رد می شود چون قبلا روی بندها توافق حاصل شده بود و همه می دانستند، بنابراین جای اطاله جلسه نبود. در این گونه موارد طبعا مدیریت مجلس اقتضا می‌کند زودتر مسئله را جمع کنند. کسی را گول نزدند و فریب ندادند. برخی از نمایندگان به یک لایحه بودجه که می رسد 400 پیشنهاد می‌دهند که بحث بر سر افزودن یا کم کردن یک کلمه یا بند است. اگر مدیریت بنا را بر این بگذارد که به همه اینها برسد کار پیش نمی‌رود آن هم مسئله ای که خارج از جلسه علنی رویش توافق شده بود. منظورم توافق طرفین است.

نماینده مجلس شورای اسلامی در پایان گفت: توکلی یک نطق خوبی در این باره داشتند و گفتند ای کاش مدیریت مجلس ظواهر امر را حفظ می‌کرد! البته اصل این که نسبت به همین بندها باید مخالف و موافق صحبت کنند کاملا موافقم این درست است باید موافق و مخالف صحبت می کردند جلسه بر حسب ظاهر هم که بود به یک بلوغ رای و نتیجه آرا می رسید و بعدا رای گیری می شد مناقشه توکلی قابل قبول است. آقای توکلی گفتند مردم حق دارند سرگیجه بگیرند که من این را به جا می دانم!