ضرب و شتم دانشجویان دختر مقابل وزارت نفت بدترین برخورد تدبیر و امید با جنش دانشجویی

مائده تدینی، عضو جنبش عدالتخواه دانشجویی در گفت‌و‌گو با خبرنگار دانشگاه خبرگزاری دانشجو، در مورد بدترین و بهترین خاطره تشکیلاتی و دانشجویی در سال ۱۳۹۴ گفت:امسال از نظر تشکیلاتی سال سختی برای ما بود. من دانشجوی شیراز هستم و بهار امسال درگیر یکی دو پروژه تجاری‌سازی غیرقانونی در شیراز بودیم که به شدت انرژی ما را گرفت. اما یکی از بهترین خاطرات تشکیلاتی من را رقم زد. کار دانشجویان عدالتخواه شیراز نتیجه داد و با رای شورایعالی معماری و شهرسازی، جلوی ساخت غیرقانونی برج‌های تجاری در زمینی با کاربری فضای سبز گرفته شد.

وی در ادامه افزود: شورای مرکزی ۹۴- ۹۵ جنبش عدالتخواه دانشجویی، دست به تغییرات و نظم‌دهی‌هایی درون تشکیلاتی زد که خدا را شکر به خوبی پیش رفت. مثلا جلسات درون‌تشکیلاتی ما افزایش یافت و در روزهای آخر هر ماه، اعضای اصلی تشکل‌های جنبش عدالتخواه دانشجویی از سراسر کشور در دفتر مرکزی در تهران جمع شدند و هماهنگی‌ها و برنامه‌ریزی‌ها، به شکل بهتری صورت می‌گرفت.

تدینی با اشاره به یکی از خاطرات شیرین خود در سال جاری خاطر نشان کرد: از بهترین خاطراتی که امسال برای من رقم خورد و مطمئن هستم که برای دیگر دوستان عدالتخواه من نیز در سراسر کشور، شیرین بوده، صدور مجوز فعالیت چهار تشکل عدالتخواه در شهرهای شیراز، تهران و یزد بود. همه می‌دانند که به ما به سختی مجوز تاسیس تشکل دانشجویی در دانشگاه‌ها داده می‌شود و شاید دلیل‌ش این باشد که جنبش عدالتخواه دانشجویی، هیچ‌وقت خود را به زیر بیرق هیچ فرد یا حزب سیاسی نیاورده است و به همین دلیل سختی‌های بسیاری را متحمل می‌شود چون پشت‌گرمی‌ای از جانب جناح‌های سیاسی ندارد و البته صراحت ما و دست‌گذاشتن‌مان روی نقاط استفهام‌برانگیزی که کمتر کسی به سراغ‌شان رفته، بر سختی کار ما می‌افزاید و نتیجه این می‌شود که گاه برای یک مجوز تشکل، باید دو یا سه یا چهار سال دوندگی کرد!

این عضو شورای مرکزی جنبش عدالتخواه دانشجویی اظهار داشت: تشکل های ما به نام "آرمان" در دانشگاه‌های شیراز، آزاد اسلامی واحد شیراز، تهران و فرهنگیان یزد مجوز فعالیت گرفتند. البته برای من که به همراه دوستانم، دو سال تمام در پی مجوز آرمان دانشگاه شیراز بودم، این تشکل، جایگاه دیگری دارد و "مجمع دانشجویی آرمان دانشگاه شیراز" برایم بهترین خاطره امسال و احتمالا تمام سال‌های فعالیت‌ دانشجویی‌ام باشد. اکنون هم آرمان شیراز در وضعیت خوبی به سر می‌برد و دیدن نیروهای جدید و اقدامات‌شان، بدون اینکه به حضور فیزیکی ما قدیمی‌ها نیاز داشته باشند، برایم دلگرم‌کننده است.

وی ادامه داد: تشکل‌های عدالتخواه دیگری هم در دانشگاه‌های مختلف، با طی مراحل قانونی، در انتظار صدور مجوز فعالیت‌شان هستند که اگر وزارت علوم، با ما هم مانند دیگر تشکل‌های دانشجویی رفتار می‌کرد، اینقدر دردسر و خون‌دل نداشتیم!

تدینی ضمن تاکید بر خاطرات تلخ امسال بیان داشت: اما امسال با اینکه شادی‌های بسیاری را برای ما رقم زد اما خاطرات سخت و نه تلخی را هم با خود داشت. اولین خاطره سخت از کار تشکیلاتی امسال من، همین عضوشدنم در شورای مرکزی جنبش بود آن هم زمانی که هنوز سیاه‌پوش مرگ مادرم بودم. سخت بود اما تلخ نبود. به هر حال باید کار انجام می‌گرفت و نمی‌شد به این دلیل از کار کناره بگیرم.

عضو شورای مرکزی جنبش عدالتخواه دانشجویی با اشاره به وقایع رخ داده در مقابل وزارت نفت بیان داشت: اما یکی از سخت‌ترین خاطراتم برمی‌گردد به دهم بهمن و تجمع اعتراضی ما در مقابل وزارت نفت.این تجمع بعد از نشست سراسری ما برگزار می‌شد و بچه‌های ما از شهرهای مختلف کشور برای حضور در این نشست، به تهران آمده بودند و قرار بود پس از ۱۲ ظهر آن روز و اتمام تجمع، جلسه شورای عمومی گرفته شود و بچه‌ها به شهرهایشان بازگردند. اما به دستور مستقیم شخص رئیس جمهور ما از رم ایتالیا، بدون اینکه تجمعی برگزار کنیم یا حتی شعاری بدهیم، با برخورد سنگین نیروی انتظامی و امنیتی در نزدیکی‌های وزارت نفت، دانشجویان پسر را بازداشت کردند و اگر مقاومت دانشجویان دختر نبود، احتمالا کار ما هم به کلانتری و بازداشتگاه اوین کشیده می‌شد!

وی تصریح کرد: کمی از ماجرای تجمع دهم بهمن و اتفاقاتی که برای دانشجویان دختر در محاصره نیروهای امنیتی و انتظامی افتاد را در قالب یادداشتی برای رسانه‌ها گفته‌ام و جای اطاله کلام نیست. اما با اینکه بیشتر از یک ماه از این ماجرا می‌گذرد، همچنان فکر کردن به آن روز و دیدن خفقانی که دولت برای مردم و منتقد به وجود آورده، برایم سخت و تعجب‌برانگیز است. هنوز ضرب و شتم‌هایی و بی احترامی‌هایی که به دختران دانشجو شد، چادرهایی که پاره شد و فریادهایی که خفه شد را به یاد دارم. وجود جریانی قوی و فاسد در سیستم نفتی ما، بر همگان واضح و مبرهن است و به مدد قراردادهای جدید نفتی و کرسنت و چه و چه، جای شکی باقی نمی‌ماند که این فساد وجود دارد و باید در مقابل‌ آن ایستاد. آیا آقای رئیس جمهور قصد مقابله با جریان فاسد نفتی را ندارد؟ اگر آری، چرا دستور می دهد با منتقد این فساد، اینگونه سخت و خشن و امنیتی برخورد شود؟

تدینی در خاتمه اظهار داشت: صدایم که به گوش رئیس جمهور نمی‌رسد، اما لااقل حرفم را به خبرگزاری دانشجو، که صدای ما دانشجویان است را گفته باشم، بلکه گوش شنوایی پیدا شود! آقای رئیس جمهور! اگر قصد مقابله با جریان فاسد نفتی و برداشتن این اختاپوس کثیف را از ثروت ملی ما دارید، پیشنهاد می‌کنم به جنبش دانشجویی به عنوان نیرویی اجتماعی که می‌تواند در این مبارزه به شما کمک کند، نگاه کنید. آیا واقعا نمی‌خواهید اهرم فشاری به نام مردم و دانشجویان در کنارتان باشد تا با قدرت چانه‌زنی بالاتر و پشتی گرم‌تر به مقابله با این فساد متعفن برخیزید؟ من که زخم‌دیده از دستور شما در تجمع مقابل وزارت نفت هستم، هنوز به برخاستن شما در مقابل جریان فاسد نفتی امید دارم.