به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو مهدی چمران که برای زیارت شهدا راهی سرزمین های نور شده بود در خصوص حالوهوا، فضا و عملکرد امسال راهیان نور گفت: فضایی که درمناطق راهیان نور حاکم است یک فضای خاصی است. فضایی که انسان در جاهای دیگر نمیتواند ببیند. هم فضای معنوی و توجه به عمق و معنای دفاع مقدس و هم فضای زیارتی؛ هم فضای درس و عبرت آموزی و هم فضای خود سازی و آینده سازی است.
وی در ادامه افزود: ما مکان های مذهبی دیگری هم داریم. شاید مکان‌های مذهبی دیگر همچین فضای معنوی نابی نداشته باشند. در مکان‌های مذهبی انسان میتواند کارهای خاص و خوبی همچون عبادت و تزکیه و تصفیه نفس انجام دهد اما به عقیده من بحث عبرت آموزی و حماسه آموزی در چنین فضاهایی پیدا می‌شود تا فضایی مانند مسجد یا یک عبادت گاه.
چمران اظهار کرد: به خاطر وجود همچین فضایی در راهیان نوراست که بایستی روحانیت و معنویت در یک بعد و حماسه بلند دفاع مقدس در بعد دیگر گفته شود. که به عقیده من کمتر به فضای معنوی پرداخته شده است. مباحث اعتقادی و روانی و خاطراتی که بیشتر جنبه احساسی دارد بیان می شود ولی به جزئیات روحیات رزمندگان و شهدا کمتر توجه می شود. این حماسه راهیان نور واقعا حماسه بی‌نظیریست. ما برای حفظ حماسه بلند هشت ساله دفاع مقدس برای نسل اینده و جوانان امروز به راهیان نور می اییم تا انها هم بتوانند مکتب، دین و اعتقادشان را با سلاح شهادت حفظ کنند و ادامه دهنده راه شهدا، امام و انقلاب باشند والا دشمن نیرو، سلاح، قدرت و پولش از ما بیشتر است و برتری ما نسبت به دشمن در اعتقاداتمان است.
وی با اشاره به کمبود های لجستیکی، سلاح و مهمات جنگ گفت: ما خوشبختانه نسبت به زمان جنگ از نظر سلاح قابل قیاس نیستیم. ما الان موشک های بالستیک داریم؛ تانک، انواع موشک و رادار میسازیم و به دنبال ساخت هواپیماهای پیشرفته نظامی هستیم. در زمان جنگ در کمبود محض بودیم ولی الان همه این تجهیزات نظامی را داریم اما امیدمان به اینها نیست این تجهیزات وسایل ماست. امیدمان به اعتقادات مکتبی و خداست.
رئیس شورای شهر تهران در ادامه تاکید کرد: اعتقادات و امید ما با اردوهای راهیان نور و دیدنی های معنوی تشدید، تقویت و نهادینه می‌شود.
مهدی چمران در پاسخ به سوال دوم خبرنگار خبرگزاری بسیج در خصوص اینکه با توجه به روحیات شهید دکتر چمران و شناخت شما اگر برادرتان الان زنده بود کجا بود و چه میکرد گفت: من به عنوان برادر ایشان نمی‌توانم بگوییم ایشان چه می کردند چون دکتر چمران یک نابغه کم نظیر و تصمیمات ایشان غیر قابل پیش‌بینی بود. او در امریکا در بهترین موقعیت شغلی، مالی و زندگی قرار داشت اما تمام این موقعیت را رها کرد و به مصر رفت تا در بد ترین شرایط زندگی دوره جنگ چریکی ببیند و با تشکیل گروه های مجاهد ۸ سال در کنار مرزهای فلسطین اشغالی با اشغالگران صهیونیست بجنگد نه اینکه فقط شعار بدهد بلکه دکتر چمران مرد عمل بود.
وی در پایان افزود: من نمی‌توانم حدس بزنم دکتر چمران اگر الان زنده بود کجا بود و چه میکرد اما با توجه به گفته های خود دکتر چمران مبنی بر اینکه هر کجا که خطرناک تر باشد من همانجا هستم. هرجایی که تقسیم غنایم می‌کنند من انجا نیستم و انجا را ترک می‌کنم. بنابراین باید ببینیم امروز کجا خطرناک تر است.
در حاشیه روایت شهادت شهید دکتر مصطفی چمران در دهلاویه، مهدی چمران برادر شهید با اشاره به ۳ عکس موزه شهید چمران گفت: این چند عکس ورودی موزه را یک روز جمعه آقای موسوی گرمارودی در ساختمان نخست وزیری در اتاق شهید چمران گرفتند.
وی در ادامه توضیح داد: آقای موسوی گرمارودی هم آن زمانی که شهید چمران معاون نخست وزیر بودند هم آن موقع که ایشان وزیر دفاع بودند، می‌آمدند و عکاسی می کردند. یک روز شهید در اتاق نخست وزیری نشست و این ۲ عکس را اقای گرمارودی گرفت و یک عکس هم ۲ نفری من و مصطفی گرفتیم.
برادر شهید در رابطه با عکس بالا گفت: شخصی بود به نام آقای قاسمی در روزنامه اطلاعات کار میکرد و به دفتر امام خمینی (ره) هم رفت و آمد داشت. یک روز صبح امد. من و شهید دکتر چمران روی یک صندلی نشسته بودیم سریعا یک عکس گرفت و این اخرین عکس ۲ نفری من بود با شهید چمران بود.