به گزارش گروه اجتماعی خبرگزاری دانشجو، طبق آمارها در سال گذشته حدود 17 هزار نفر در ایران به خاطر تصادفات جادهای جان خود را از دست دادهاند، به عبارتی هر ساعت 2.2 نفر در كشور بر اثر تصادف به كام مرگ رفتهاند.»
علی جعفریان افزود: هیچ چیز تصادف دست وزارت بهداشت نیست و تا زمانیكه تصادف اتفاق نیافتد، در آن ورود نمی كنیم؛ هنگامی كه تصادف رخ دهد و مجروحی روی زمین بیافتد آنگاه عوامل پزشكی كار خود را شروع می كنند.
وی تصریح كرد: اما این راه مقابله با تصادف در كشور نیست، باید میزان تصادفات در كشور را به حداقل برسانیم و این مساله در گروی ایمنی جاده، ایمنی خودرو و ایمنی سرنشین است.
رئیس دانشگاه علوم پزشكی تهران تاكید كرد: جاده، خودرو و سرنشین، هیچكدام دست ما نیست، فقط می توانیم بطور مستمر تكرار كنیم كه این اتفاق زیاد رخ می دهد و بطور فزاینده ای مجروح و معلول داریم.
لزوم برنامه ریزی برای كاهش بیماری های غیرواگیر در كشور
رئیس دانشگاه علوم پزشكی تهران با تاكید بر لزوم برنامه ریزی برای كاهش بیماری های غیرواگیر در كشور گفت: وضعیت بیماری های غیرواگیر ایران در مقایسه با این بیماری ها در منطقه امرو(منطقه مدیترانه شرقی شامل 22 كشور از جمله ایران)، چندان بد نیست و حتی بهتر از كشورهای این منطقه است.
جعفریان تصریح كرد: بطور مثال بیماری دیابت در كشورهای حوزه خلیج فارس خیلی شایع است و شیوع دیابت در ایران كمتر از كشورهای حوزه خلیج فارس است.
وی خاطرنشان كرد: عدد شیوع بیماری های غیرواگیر در كشورهای منطقه با هم متفاوت است اما آنچه باید به آن توجه شود این است كه بیماری هایی مانند دیابت و فشارخون - كه زمینه ساز بیماری های دیگر مانند بیماری های قلبی و عروقی هستند - در ایران علل عمده مرگ و میر به شمار می روند.
به گفته رئیس دانشگاه علوم پزشكی تهران، سه علت از پنج علت مرگ و میر مردم ایران مربوط به بیماری های غیرواگیر مانند دیابت و فشارخون است.
جعفریان تاكید كرد: بنابراین باید برای این بیماری ها، برنامه ریزی كنیم و آنها را كاهش دهیم.
وی یادآور شد: این مهم نیست كه در مقایسه با كشورهای دیگر چه وضعیتی در بیماری های غیرواگیر داریم مهم این است كه این بیماری ها برای جزو علل شایع مرگ و میر است. پس باید حتما برای آن كار كنیم و برنامه داشته باشیم.
بنابر این گزارش، اكنون بیماری های غیرواگیر به گفته مسئولان نظام سلامت تبدیل به دغدغه بزرگ سلامت مردم شده، چنانكه اكنون پنج میلیون نفر مبتلا به دیابت قطعی بوده و پنج میلیون نفر دیگر نیز مستعد ابتلا به دیابت هستند.