شعری که نمازگزاران عید فطر تهران را به وجد آورد و صدای تکبیر آنان را بلند کرد

به گزارش گروه فرهنگي خبرگزاري دانشجو؛ این غزل مثنوی که توسط آقایان علی‎محمد مودب، محمدمهدی سیار، میلاد عرفان‎پور و محمد قائمی‎راد سروده شده پیش از خطبۀ فطر رهبری توسط میثم مطیعی اجرا شد و در ابیات زیادی با واکنش بسیار حاضران همراه بود.

یک ماه جرعه‎جرعه تو را یاد کرده‎ایم
 دل را به اشتیاق تو آباد کرده‎ایم

یک ماه دست‎های دعا بوده‎ایم ما
یک ماه میهمان خدا بوده‎ایم ما

یک ماه ماه دیده و خورشید دیده‎ایم
یک ماه از تو گفته واز تو شنیده‎ایم

یک ماه از حلال چو پرهیز کرده‎ایم
دندان پی حرام کجا تیز کرده‎ایم؟

ماهی که رفت ماه شگفت جهادهاست
آری نبرد، روزه و افطار، فتح ماست

از تابش نماز علی ماه روشن است
در نور خطبه‎های ولی راه روشن است

با دشمنان بگو: هوس خام کرده‎اند
بیهوده رو به لشکر اسلام کرده‎اند

حاشا که بیم حمله احزابمان برد
حاشا که پشت سنگر خود خوابمان برد

ما وارثان سلسله‎های رشادتیم
ما راهیان قافله‎های شهادتیم

با ما فقط حساب تفنگ و خشاب نیست
 با ماست آنچه قدرت آن در حساب نیست

بنگر که خون روان شده از کربلا به شام
آخر تمام می‎شود این کار ناتمام

گیریم دشمن است چو عمرو بن عبدود
این نسل حیدرست که از راه می‎رسد

بوی ظهور می‎رسد، ایمان، وطن شده است
این لشکر علی ست که خیبر شکن شده است

هر چند شعب از دم احمد ، بهشت ماست
این بار فتح خیبر نو، سرنوشت ماست

بدر است ماه و حضرت خورشید می رسد
بدر است ماه و عاقبت آن عید می رسد

بدر است ماه و می رسد آن عید عیدها
بدر است ماه ها همه، با این  شهیدها

تحریم و بیم کی به دل ما اثر کند؟
کی وسوسه ز کوی دل ما گذر کند؟

ای در صف نبرد نشسته دودل مباش
دریا ببین و بستۀ این آب و گل مباش

ای در صف نبرد نشسته، به پا بایست
چون مردهای مرد، در این کربلا بایست

ای در صف نبرد! به میدان شتاب کن
قدری به جای گفتن یا لیتنا بایست

دنیا و اهل آن همه گر مانعت شوند
چون حر غیور باش و برای خدا بایست

وای تو گر امید ببندی به شرق و غرب
با قبله باش و بر سر این مدعا بایست

با دشمنان صریح چو شمشیر دم بزن
هرکس اسیر فتنه شد او را قلم بزن

پایت اسیر دست عصای کسان مباد
دستت به پای خواهش از این و از آن مباد

جزآفتاب، پابه رکاب کسی مباش
هم‎آسمان پر زدن کرکسی مباش

بر خان خاینان به جویی نان رضا مده
این نان بهانه‎ایست به اینان بها مده

 
برخی چه  لقمه‎ها که گلوگیر می خورند
خوبان ولی به شام بلا تیر می خورند

اهل رفاه و بزم که در ناز و نعمت‎اند
کی غمگسار ملت و کی اهل خدمت‎اند؟

دیروز خرده کاسب تحریم بوده‎اند
امروز نیز کاسب تسلیم و ذلت‎اند

سرمست از حقوق نجومی خویشتن
آخر چگونه در طلب حق ملت‎اند؟

ای دوستان که در صف اول نشسته‎اید!
مردم هنوز چشم به راه عدالت‎اند

این مردم صبور که در پای انقلاب
خون داده اند و اهل جهاد و رشادت‎اند

این مردم صبور که تحریم دشمنان
از ره نبردشان و هنوز اهل غیرت‎اند

 آسان به کف نیامده این عشق و اعتماد
بر ریشه‎های باورشان تیشه‎ای مباد

ای دوستان که درصف اول نشسته‎اید!
اینک شما و عهد عظیمی که بسته‎اید

ناگفته ماند حرف بلندی که روشن است
  ایمان مدافع است که این خاک، ایمن است

این آتش فتاده به دنیا گواه ماست
جان مدافعان حرم جان‎پناه ماست

بنگر به شور و شوق جوانان به شهرها
جام شهادتی زده بر جام زهرها

با برق تیغ٬ هیبت شب را شکسته ایم
حاشا که بشنود کسی از پا نشسته ایم

ما راسر قمار به دین و وطن مباد
ما را سر معامله با اهرمن مباد

چشم طمع به چشمه خورشید بسته اند
.. دیگر بس است هرچه که پیمان شکسته اند

 این خیرگی به کوریشان ختم می شود
 این تیرگی به صبح امان ختم می شود

این دست دوستی که دراز است سویمان
 دست دسیسه است از این قوم، بی گمان

در راه عشق تکیه به خود کی کنیم ما؟
تکراراشتباه احد کی کنیم ما؟

شمشیر از نیام، چو رهبر کشیده ایم
فریاد فتح،از دل سنگر کشیده ایم

"عید است و آخر گل و یاران در انتظار"
عید است و عید نیست مرا غیر روی یار

"دل بر گرفته بودم از ایام گل ولی
کاری بکرد همت پاکان روزه دار"

عید است،عید ماه خدا،ماه رحمت است
عید است و عید در نظر ما شهادت است

روی شهید، معنی عید است شک مکن
این عید مادران شهید است شک نکن

عید است ،عید زنده شدن، عید انتخاب
این عید همسران صبور یست چون رباب

عید است و کاش طاعت ما هم شود قبول
ما تشنه حسین شماییم یا رسول

ما را دوباره رخصت کرببلا دهید
این عید هم برات زیارت به ما دهید

*مصاریع داخل گیومه از حافظ است