۱۷ برابر شدن حاشینه نشینی طی ۳۴ سال گذشته/ سال‌های ۸۳ تا ۹۲ یکی از دهه‌های سیاه کشور

اخبار دانشگاهی را از «کانال اخبار دانشگاهی SNN.ir» دنبال کنید

به گزارش خبرنگار خبرگزاری دانشجو از مشهد، همت آبادی امروز در نشست «درآمدی بر حاشیه نشینی شهر مشهد» که در مجتمع علوم انسانی دانشگاه آزاد مشهد برگزار شد، گفت: انجمن جامعه شناسی یکی از قدیمی‌ترین انجمن‌های علمی کشور است و جمع بزرگی از جامعه شناسان بزرگ کشور در آن فعالیت می‌کنند.

وی با اشاره به این موضوع که لازمه عالم شدن گفت‌وگو است، تصریح کرد: آنچه که در پس این گفت‌وگوها به وجود می‌آید علم جامعه شناسی است.

این پژوهشگر در ادامه بر اهمیت حاشیه نشینی اشاره و خاطرنشان کرد: ایران در دهه 70 گردشی به سمت روانشناسان داشت؛ اما با گذشت زمان مشخص شد راهکارهای روانشناسانه نمی‌تواند به مسائل اجتماعی جواب دهد.

همت آبادی با بیان این مطلب که ایران جزو چند کشور اول در مواجه با مواد مخدر است، بیان داشت: همچنین از لحاظ مشارکت در فعالیت‌های اجتماعی و گروهی دارای ضعف هستیم و متاسفانه استان خراسان نسبت به دیگر استان‌های کشور در این خصوص ضعیف‌تر است به همین دلیل مطمئنا تا چند سال آینده گرایش به سمت جامعه شناسی افزایش خواهد یافت.

عضو انجمن جامعه شناسی شاخه خراسان تاکید کرد: جامعه شناسانی موفق‌تر هستند که به میدان وارد شوند و بتوانند مسائل را بشناسند و برای آنان راهکار داشته باشند.

وی خطاب به جمع با اشاره به این نکته که چنانچه می‌خواهید وارد حوزه جامعه شناسی شدید، جامعه شناس تمام عیار باشید، اضافه کرد: حاشیه شهر نیز یکی از مسائل و معضلاتی است که جامعه شناسان باید به آن ورود یابند.

این پژوهشگر ایجاد حاشیه شهر را محصول انقلاب صنعتی دانست و گفت: با به وجود آمدن انقلاب صنعتی و ایجاد جذابیت در شهر، روستاییان به شهرها مهاجرت کردند و شهرها با پدیده حاشیه نشینی مواجه شدند.

همت آبادی ضمن بیان این موضوع که امر معضل در ایران سرعت بیشتری داشت، ابراز داشت: روند رو به رشد شهرنشینی در ایران موجب شده تا سه چهارم جمعیت کشور در شهرها سکونت داشته باشند که عمده دلایل این امر بیکاری، تغییرات اقلیمی، برخورداری شهرها، حفظ سرمایه و کمبود آب می‌باشد.

17 برابر شدن حاشینه نشینی طی 34 سال گذشته

عضو انجمن جامعه شناسی شاخه خراسان ادامه داد: در سال جاری بین 11 تا 18 میلیون حاشیه نشین در کشور وجود دارند و که در مقایسه با آمار سال 61، 17 برابر شده است.

وی ضمن یادآوری این موضوع که میزان حاشیه نشینی در مشهد سه برابر میانگین کشوری(36 درصد) و حدود یک میلیون و 200 هزار نفر می‌باشد، بیان کرد: این جمعیت در 60 هسته جمعیتی به وسعت سه هزار و 200 هکتار زندگی می‌کنند.

این جامعه شناس با اشاره به این مطلب که هشت پهنه التیمور، گلشهر، خاجه ربیع، دروی، جاده قدیم قوچان، سیدی، سیس آباد و قلعه ساختمان عمده سکونت‌گاه‌های حاشیه نشینی شهر مشهد محسوب می‌شوند، ابراز کرد: فقر، بیکاری، مواد مخدر، خشونت بالا، منازل با کیفیت پایین، سبک زندگی پر خطر، کودکان معتاد و کودکان کار و ستم مضاعف به زنان از جمله مسائل حاشیه شهر می‌باشد.

همت آبادی در ادامه با بیان این مطلب که در حاشیه شهر شبکه اقتصادی قوی، پیچیده و عجیبی ایجاد شده که از همین ویژگی حاشیه بودن ارتزاق می‌کند، گفت: به طور مثال زمانی که خانه‌ای در حاشیه شهر ساخته می‌شود برای این‌که شهرداری اقدام به تخریب خانه نکند، صاحبخانه گروهی را که به همین کار اشتغال دارند به عنوان ساکنین، در خانه اسکان می‌دهد تا مانع تخریب خانه شوند.

سال 92 بدترین سال برای خانواده‌های فقیر/ سال‌های 83 تا 92 یکی از دهه‌های سیاه کشور

عضو انجمن جامعه شناسی شاخه خراسان از وجود هشت هزار فرد بی‌شناسنامه در حاشیه شهر خبر داد و بیان داشت: به گواه امار سال 92 بدترین سال برای خانواده‌های فقیر بوده است و فقرا فقیرتر می‌شدند و افراد بیشتری از طبقه متوسط به این قشر می‌پیوستند به طوری که خط فقر ماهانه از 91 هزار تومان در سال 83 به 714 هزار تومان در سال 92 رسید که ضریب 0.190 بالاترین حد نوسان در این سال‌ها را تجربه کرده است.

وی افزود: طی سال‌های 83 تا 92 فقر غذایی در شهرها هفت برابر و در روستاها هشت برابر شده است و کارشناسان اجتماعی و اقتصادی 10 سال مورد اشاره را یکی از دهه‌های سیاه می‌دانند.

همت آبادی در ادامه به خدماتی که توسط شهرداری، استانداری و سایر نهادها در حاشیه انجام می‌دهند اشاره کرد و گفت: ساخت مراکز فرهنگی و تفریحی، توسعه سیستم حمل و نقل، تدوین طرح تعیین تکلیف کودکان حاصل از ازدواج مادران ایرانی و پدران خارجی و نامه نگاری با آستان قدس رضوی برای حل مشکل سند زمین‌های حاشیه در مشهد  از جمله ادامتی است که تاکنون انجام شده است.

این پژوهشگر به نقش سازمان‌های مردم نهاد در بهبود وضعیت حاشیه نشینان اشاره و تصریح کرد: باتوجه به این‌که مدارس آن تعداد از کودکان حاشیه شهر را شناسنامه ندارند ثبت نام نمی‌کند، این سازمان‌ها با ورود خود توانسته‌اند بخشی از این کودکان را تحت تدریس خود قرار داد و از این طریق هم کودکان و هم والدین آنان امیدوارتر شده‌اند.