يک سوم خاک يمن از هر گونه کنترل دولت مرکزي اين کشور خارج است

ناصر البحري مي گويد: پسر بزرگ من در قندهار افغانستان است. وقتي که پسرم متولد شد او را به اسامه بن لادن نشان داديم. بن لادن يک عدد خرما در دهان خود گذاشت و پسرم آن خرما را مکيد. پس از آن بن لادن در گوشهاي پسرم دعا خواند. پسر من اوسامه بن لادن را حتي قبل از اينکه شير مادرش را بخورد آشنا شد.

خانه البحري درست در همسايگي سفارت امريکا در يمن قرار دارد. البحري فقط پس از گذراندن دو سال در زندان از طرف دولت يمن بخشيده شد. وي مي گويد: دولت ابتدا از من خواست به خارجي هايي که در يمن زندگي مي کنند حمله نکنم. از سوي ديگر از من تعهد گرفته شد که در گروه هاي مسلح عضويت نداشته باشد. سوم اينکه در خارج نيز عضو گروه هاي مسلح نباشم. چهارمين شرط نيز اين بود که نبايد به نهادهاي کشور حمله کنم.

معاون وزير امور خارجه يمن مي گويد: نود درصد افرادي که از طرف دولت مورد عفو واقع شدند القاعده را رها کردند و فقط ده درصد آنها نبرد شان را از سر گرفتند. آيا اين يک موفقيت نيست؟

گزارش مي افزاد: به طور رسمي ، جامعه يمن از القاعده حمايت نمي کند اما محافظه کارترين افراد از قواعد قبايلشان اطاعت مي کنند و به اين ترتيب آنها از نظم مد نظر دولت مرکزي و ارزشهاي مورد دفاع غرب بسيار دور هستند.

يکي از زنان يمني مي گويد: علت اينکه برخي افراد نبرد مي کنند اين است که در زندانهايي مثل گوانتانامو زجر کشيده اند. آنها در حالي که بي گناه بودند زنداني شدند.

يکي ديگر از يمني ها مي گويد: تروريسم باعث ايجاد صهيونيسم مي شود.