سینمای مهرجویی نقد روشنفکری است

به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو، مجتبی گلستانی عصر چهارشنبه در نشست نقد و بررسی کتاب داریوش مهرجویی با عنوان 'روشنفکران از خیرخواهی تا اقتدار' اظهار داشت: مهرجویی هنرمند موفقی بوده و در یکی از مهمترین دانشگاه های جهان فلسفه خوانده است.

وی در این نشست که در خانه هنرمندان برگزار شد افزود: داریوش مهرجوبی نخستین کسی است که سینمای ایران را به جهان معرفی کرد او با ساخت فیلم گاو این معارفه را انجام داد و در تمامی برحه ها از وی تجلیل به عمل آمده است.

مولف کتاب 'واسازی متون جلال آل احمد' که در آن به جریان های روشنفکری ایران پرداخته است، تصریح کرد: مهرجویی هنرمند و اهل فلسفه بوده و سابقه نوشتاری پرباری داشته است.

گلستانی با اشاره به تعاریف روشنفکری در مکتب مارکس و نیز در دنیای غرب اظهار داشت: سینمای مهرجویی را می توان به چهار دوره قبل از انقلاب، بعد از انقلاب، اوایل دهه 70، و دهه 80 به بعد تقسیم کرد.

گلستانی ادامه داد: در سینمای قبل از انقلاب مهرجویی مقاطع تاریخی همچون انقلاب سفید شاه و ملت به چالش کشیده شده بود و در آثار آن دوران وی، شخصیت هایی نقش بازی می کردند که خودشان نویسنده بوده اند.

وی خاطرنشان کرد: داریوش مهرجویی در آثار پیش از انقلابش طعنه هایی به اختناق پهلوی زده است و سینمای بعد از انقلاب وی نیز طبقات اجتماعی را به تصویر کشیده است.

وی اظهار داشت: مهرجویی به عرفان و نیاز به التیام و آرامش که جوانان پس از انقلاب و جنگ تحمیلی داشتند، پرداخت.

این نویسنده گفت: معتقدم داستایوفسکی ترین فیلم داریوش مهرجویی 'بانو' دارد.

وی افزود: سینمای مهرجویی چند پرسش مهم را وابسته به تاریخ خودش مطرح کرده است.

گلستانی ادامه داد: مهرجویی مفهوم روشنفکر را در سینمای قبل از انقلاب به شدت زیر سوال برده و در زمانه ای که برخی معتقد بودند که عبور از بحران ها فقط با بومی گرایی امکان پذیر است را نیز در فیلم هایش نقد کرده است.

وی ادامه داد: مهرجویی همیشه به تاریخ خودش متعهد بوده و با نقد روشنفکران آنان را زیر سوال برده است.

این پژوهشگر فلسفه، ادبیات و نویسنده اظهار داشت: مهرجویی با مفهوم روشنفکر عام سر ناسازگاری داشته و به عنوان یک روشنفکر خرد، اقتدارزدایی کرده است.