به گزارش گروه اقتصادی خبرگزاری دانشجو، روزنامه دنیای اقتصاد نوشت: این در شرایطی است که به اعتقاد بسیاری از کارشناسان گذشته از موانع داخلی و خارجی که حضور خارجی‌ها را در ایران کمرنگ می‌کند، کشور ما از مزیت‌های زیادی برای سرمایه‌گذاری در صنعت خودرو برخوردار است.
پس از توافق هسته‌ای مذاکرات سرمایه‌گذاران خارجی برای ورود به صنعت خودرو کشور آغاز شد و اولین قرارداد تولید مشترک میان ایران خودرو و پژو به امضا رسید؛ و پس از آن مذاکرات میان سایپا و سیتروئن نهایی و تفاهم‌نامه میان دو شرکت به قرارداد تبدیل شد. رنویی‌ها نیز که روند مذاکراتشان با خودروسازان داخلی بسیار طولانی شده بود طی تفاهم‌نامه‌ای با سازمان گسترش و نوسازی صنایع ایران (ایدرو) پازل حضور فرانسوی‌ها در ایران را تکمیل کرد.
حال در شرایطی که جذب سرمایه خارجی در صنعت خودرو همچنان یکی از موضوعاتی است که سیاست‌گذاران صنعتی آن را دنبال می‌کنند، اما کارشناسان تاکید بسیاری بر مزیت‌های بازار ایران و سودآوری این بازار برای خارجی‌ها دارند این در شرایطی است که با توجه به این مزیت‌ها هنوز خودروسازی جز فرانسوی‌ها برای فعالیت در ایران علاقه‌ای از خود نشان نداده‌اند. در این زمینه، اما برخی بررسی‌ها نشان از آن دارد که سرمایه گذاران خارجی به‌طور خاص جذب کشورهایی می‌شوند که چهار ویژگی مهم در خود داشته باشند دسته اول، کشورهایی با بازارهای جمعیتی بالا و سرانه مصرف زیاد. در این زمینه می‌توان به کشورهای چین، هند و ایالات متحده آمریکا اشاره کرد که به‌دلیل جمعیت بالایی که دارند توانسته‌اند با جذب سرمایه خارجی صنعت خودرو خود را توسعه دهند.دسته دوم کشورهایی هستند که در جوار کشورهای توسعه‌یافته حضور دارند، اما تجربه مستقل صنعتی موفق و قدرتمند را نداشته‌اند ولی توانسته‌اند بخشی از ارزش افزوده موردنیاز را با بهایی کمتر برای کشورهای توسعه یافته‌تر فراهم کنند. در این زمینه کشورهای مکزیک و اروپای شرقی و مرکزی از این طریق توانستند به توسعه صنعت خودرو خود بپردازند.
دسته سوم نیز کشورهایی هستند که به مثابه پایگاه جغرافیایی برای پوشش منطقه‌ای انتخاب شده‌اند و باعث کاهش هزینه‌های لجستیکی و کاهش قیمت تمام شده تبدیل شده‌اند. در این زمینه می‌توان به برزیل اشاره کرد که صنعت خودروی این کشور به‌دلیل موقعیت مناسبی که در آمریکای جنوبی دارد توانست به پایگاهی برای صادرات محصولات خودروسازان به کشورهای اطراف خود و سایر کشورها تبدیل شود. دسته چهارم نیز کشورهایی هستند که در جهت ارائه پشتیبانی‌ها لازم (به‌ویژه قطعه‌سازی) انتخاب شده‌اند، اما خود فاقد یک صنعت خودرو مستقل موفق بوده‌اند. مالزی و ترکیه در این زمینه نمونه‌های بسیار خوبی هستند.بررسی روندهای جهانی در صنعت خودرو نشان از آن دارد که کشورهای پذیرنده سرمایه‌گذاری خارجی مزیت‌های ایده آلی برای جذب سرمایه دارا هستند. به‌طوری که هر یک دلار سرمایه‌گذاری خارجی موجب بازگشت سرمایه‌ای شده است که خود را در سهم بازار خودروسازان خارجی نشان داده است. از آنجا که در حال حاضر یکی از موضوعات مهم در صنعت خودرو جذب سرمایه خارجی به‌منظور توسعه خودروسازی کشور است؛ بنابراین بررسی مزیت‌های کشور ما در این زمینه مورد تاکید بسیاری از کارشناسان است.