ایران کوچک در قلب پایتخت

به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو،این نمایشگاه به منزله ایران کوچک در قلب پایتخت است که در آن دکورهای زیبای روستایی و ایلات، تعبیه شده است و نمایندگان اقوام و ایلات از سراسر کشور، صنایع دستی، محصولات کشاورزی و غذاهای محلی و سنتی خود را عرضه می کنند.

در این نمایشگاه معجزه رنگ ، گوناگونی ها و در عین حال زیبایی های زندگی روستایی و عشایر را می بینیم .

در محوطه بیرونی نمایشگاه غرفه هایی از غذاهای سنتی، نان های محلی و خوراکی های برخی شهرستان ها به بازدیدکنندگان ارائه می شود و وقتی از مقابل هریک از این غرفه ها عبور می کنید بوی انواع غذاهای محلی همچون آش، کباب های محلی، نان داغ، گیاهان دارویی به مشام می رسد که ناخودآکاه توجه هر بیننده ای را جذب می کند و افراد با هیجانی که از چهره شان مشهود است اقدام به خرید این خوراکی ها و نان ها می کنند.

به محض ورود به سالن هشتم نمایشگاه سمت راست بانوانی با لباس های بلند محلی و به رنگ های زرد، قرمز، سبز و سفید از شهرستان زاوه و از دیار خراسان ، حضور دارند و با رویی گشاده، سوغاتی ها و مکان های گردشگری شهر خود را معرفی می کنند.

در غرفه بعد، چادر بزرگ عشایر فیروز آباد استان فارس قرار دارد که چهار مرد میانسال در داخل چادر نشسته اند و رفت و آمد بازدیدکنندگان را نظاره می کنند.

2 مرد دیگر نیز مقابل چادر موسیقی محلی اجرا می کنند و تعداد زیادی از بازدیدکنندگان با دوربین های گوشی تلفن همراه خود اقدام به فیلمبرداری می کنند. البته چهار بانو با لباس محلی در این غرفه حضور دارند که 2 تن از آنها درباره پنج جلد کتابی که مربوط به نویسندگان این شهرستان است با بازدیدکنندگان صحبت می کنند.

2 بانوی دیگر نیز با لباس های محلی سبز رنگ که خیلی زیبا ملیله دوزی شده است با چرخ نخ ریسی مشغول ریسندگی هستند و در واقع یکی از کارهای زنان ایل را به تصویر می کشند.

غرفه روبروی عشایر فارس چادر عشایر ترکمن برپاست و زن ترکمن با چارقد و پیراهن بلند قرمز رنگ خود، کنار مرد ترکمن که او نیز تلپک (کلاه پشمی ترکمن) بر سرگذاشته، مقابل چادر ایستاده است.

طبق گفته این بانو چادر عشایر ترکمن با چادر عشایر کرد متفاوت است و نزدیک به ١٧٠ سال است که عشایر ترکمن گلستان در منطقه مراغه تپه کوچ می کنند.

صدای نی، تنبک و دهل غرفه خوزستان باعث شده است که افراد زیادی مقابل این غرفه جمع شوند و رقص و موسیقی محلی خوزستان را تماشا کنند. این غرفه که تقریبا از سایر غرفه های نمایشگاه بزرگ تر است، پذیرای بسیاری از بازدیدکنندگان است و گاهی، برخی افراد که تا حدی با این موسیقی آشنا هستند با خوانندگان آن همنوا می شوند و شور و حال عجیبی بین آنان برقرار است.

روبه روی غرفه شهر الموت در قزوین ، دختر جوانی با پیراهن سفید و دامن قرمز رنگ،مشغول گلیم بافی است. این غرفه با سبک و سیاق خانه های شهر الموت ساخته شده و کرسی با لحاف پشمی و قرمزی در وسط اتاق قرار گرفته است.روی کرسی نیز مجمعی بزرگ از تنقلات تحت عنوان شب چله وجود دارد .

کنار اتاق، در کوچکی است که به پسینه راه د ارد پسینه در واقع به عنوان انباری استفاده می شود و زنان الموتی در آنجا اقدام به پخت نان و درست کردن پنیر و دیگر فعالیت ها می پردازند.

غرفه بعدی، دهکده توریستی و تاریخی کندوان با معماری صخره ای است که یکی از سه روستای صخره ای در جهان است در داخل غرفه، ماکتی به همان شکل صخره ای ساخته شده است که کرسی نیز در داخل آن قرار دارد و در گوشه ای دیگر سنگ آسیاب دستی که روستائیان برای آرد کردن گندم از آن استفاده می کنند قرار دارد.

چرخ چاه آبی هم بیرون ماکت قرار دارد. این ماکت صخره ای و کله قندی روستای کندوان به راستی تداعی کننده زندگی بی آلایش و سخت روستائیان این منطقه است.

غرفه ایلات و عشایر آذربایجان شرقی با 2 ایل بزرگ ارسباران و شاهسون که بعد از انقلاب به ایل سون تغییر نام داد با آلاچیق‌های نیم کره‌ای که داخل آن با قالی، قالیچه و گلیم ها مفرش شده است چشم را می نوازد.

یکی از هنرهای دختران و زنان ارسباران ، وَرنی بافی است.قالیچه ای که نه شبیه قالی و نه گلیم است، بدون نقش، بافته می شود و نقوش آن در حقیقت برگرفته از طبیعت است.

این روزها نمایشگاه بین المللی تهران ، حال و هوای روستایی و عشایری گرفته است و مردمانی بی آلایش و زحمتکشی را نشان می دهد که هم در چرخه اقتصاد، نقش بی بدیلی دارند و هم در دفاع از مرزو بوم کشور حضوری فعال دارند.

در این نمایشگاه رنگ های مختلف به عنوان نماد روستاها و عشایر همچون سبز ( نماد سرسبزی و طراوت روستا)، رنگ قرمز(نماد صلابت و پایداری)، رنگ آبی(نماد آب و آبادانی و صمیمیت)، رنگ زرد( نماد گندم زار) و رنگ قهوه ای (نماد خانه های کاهگلی روستایی) مورد استفاده قرار گرفته است .

‎آگاهی بازدیدکنندگان از استعدادها، قابلیت ها و پتانسیل های موجود در مناطق روستایی و عشایر، ظرفیت این مناطق در تولید محصولات متنوع به وِیژه در زمینه (صنایع کوچک، صنایع روستایی و صنایع دستی)، معرفی روستاهای نمونه به عنوان الگوی توسعه برای سایر روستاها با موقعیت و وضعیت مشابه و معرفی جاذبه های فرهنگی طبیعی و گردشگری از اهداف برگزاری این نمایشگاه است.

معرفی مشاهیر،استعدادهای جوان و کارآفرین، معرفی دارایی های معنوی، مالی و فیزیکی، ایجاد ارتباط دوسویه شهرنشینان با روستاییان و عشایر، برقراری ارتباط تجاری بین تولیدکنندگان و مصرف کنندگان (با ایجاد تقاضاهای جدید و شناسایی بازارهای مصرف برای خرید محصولات و تولیدات این مناطق) و تقویت روحیه خودباوری و توانمندی در جامعه روستایی و عشایری از دیگر اهداف برگزاری این نمایشگاه است.

جامعه هدف در این نمایشگاه آحاد مردم به ویژه جامعه شهری، تولیدکنندگان، مصرف کنندگان، سرمایه گذاران، اصناف و تجارند.

براساس آمار اعلام شده در زمان حاضر ٢١ میلیون و ٤٤٦ هزار و ٧٨٣ جمعیت روستایی و یک میلیون و ١٨٦ هزار و ٤٠٠ جمعیت عشایر در ٦٣ هزار و ٣٢٥ آبادی و ٣٨ هزار و ٢٦٦ روستا ساکن هستند.