آیتالله حائری شیرازی به مناسبت شهادت جمعی از آتش‌نشانان پیامی صادر کرد. پیام این استاد اخلاق به شرح ذیل است:
بسم الله الرحمن الرحیم
اگر به چشم بصیرت بنگریم، تمام انبیاء، اولیاء و ائمه هدی (سلام‌الله‌علیهم) و حتی شهداءِ صالحین، مأموران آتش‌نشانی بوده‌اند که در میان آتش گداختۀ جهالتِ مردم، زندگی می‌کردند و می‌سوختند و می‌ساختند.
اما مأموران آتش‌نشانیِ خداوند، بر تمام آزار و اذیت آتش‌گرفته‌ها صبر می‌کردند تا آتش‌ها را خاموش کنند. به خاموشی‌های ابتدایی اکتفا نمی‌کردند بلکه به دنبال کانون‌های آتش می‌رفتند و تا همۀ کانون‌ها را خاموش نمی‌کردند آرام و قرار نداشتند و چه‌بسا زیر آوار تعصب‌ها، کینه، نفرت و جهالت انسان‌های نادان، زنده‌به‌گور می‌شدند.
ساختمان پلاسکو آتش می‌گیرد؛ همه از نزدیک شدن به آن اجتناب می‌کنند اما آتش‌نشانان به سمت قلب آتش می‌روند تا در طبقات مختلف ریشه‌های آتش را بخشکانند. وقتی حرارتِ آتش، ستون‌های آهنین را نرم می‌کند ساختمان فرو می‌ریزد و این انسان‌های فداکار را در خود فرو می‌برد.
در بیرون زنی که شوهر و فرزندانش در طبقات مانده‌اند هر چه می‌خواهند او را دور کنند نمی‌رود؛ می‌خواهد خبری از شوهر و فرزندانش بیابد.
همۀ ما انسان‌ها گوشه کاری را گرفته‌ایم و «آتش‌نشان‌ها» مثل «مدافعین حرم» همیشه در کانون خطرند. خانواده‌های آن‌ها همیشه مثل خانوادۀ «مدافعین حرم» چشم‌انتظارند و گاه مثل «خانوادۀ شهدای مدافع حرم» خبر شهادت عزیزان را دریافت می‌کنند.
خداوند عادل است. پس جای شهدای آتش‌نشانی، در کنار شهدای مدافع حرم است و خانوادۀ آن‌ها نیز در حکم خانوادۀ شهدا خواهند بود.
والسلام.
محی الدین حائری شیرازی