اخبار دانشگاهی را از «کانال اخبار دانشگاهی SNN.ir» دنبال کنید
گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، یادداشت دانشجویی؛* دولت تدبیر و امید اکنون در نیم سال پایانی خود به سر می برد؛ اما آن چه از کارنامه این دولت پیداست این است که این دولت نتوانسته نمره قبولی از مردم بگیرد.
حسن روحانی، رئیس دولت تدبیر و امید در رقابت های انتخاباتی وعده داده بود که رونق اقتصادی ایجاد خواهد کرد؛ اما اکنون نتیجه عملکرد او و تیم اقتصادی دولتش خلاف وعده اوست. امروز اقتصاد کشور با بیماری مرگبار رکود دست و پنجه نرم می کند، خرید و فروشی انجام نمی شود و در نتیجه تورم به صورت کاذب پایین آمده است که البته دوران خوش تورم تک رقمی دولت تدبیر و امید به گفته کارشناسان حوزه اقتصاد رو به پایان است و این کارشناسان خبر از افزایش تورم در روزهای پایانی دولت تدبیر داده اند. این یعنی دولت روحانی یک از اهرم های مهم تبلیعاتی خود را در انتخابات ۹۶ از دست خواهد داد، در حوزه ارزی نیز دولت نتوانست کارنامه مناسبی از خود به جای بگذارد. روحانی در این زمینه وعده داده بود که ثبات را به بازار ارز برمی گرداند؛ اما در تحقق این وعده ناموفق بود و این روزها دلار در مرز چهار هزارتومان قرار دارد و این سم برای صادرات کشور است.
اما عرصه دیگر عرصه برجام و سیاست خارجی دولت روحانی است. روحانی که گمان می کرد می تواند از برجام در انتخابات ۹۶ بهره برداری کند؛ اما این روز او و تیم مشاورانش به خوبی فهمیده اند که برجام نه یک برگ برنده که پاشنه آشیل دولت تدبیر وامید شده است. برجامی که به قول جناب روحانی آفتاب تابان بود، برجامی را که خدا آورده بود و برجامی که قرار بود حتی مشکل آب خوردن را حل کند؛ نه تنها هیچ فایده ای برای مردم نداشت که مشکلی بر مشکلاتشان افزود. قرار بود برجام دیوار تحریم ها را فرو ریزد؛ اما مدام با تحریمی جدید از سوی امریکا بی ثمری برجام نمایان تر شد. با این که دولت ایران با اعتماد نابجا صنعت هسته ای خود را نیمه تعطیل و حتی در بعضی زمینه ها تعطیل کرده است؛ اما طرف مقابل با بدعهدی های خود عملا برجام را به یک کاغذ پاره تبدیل کرده است.
اما آن چه به نظر می رسد، این است که دولت با وجود نقض برجام از سوی طرف مقابل قصد ندارد واکنش متقابلی از خود نشان دهد و نمی خواهد شکست برجام را حداقل تا انتخابات ۹۶ اعلام کند. دولت برای موفق نشان دادن برجام سعی دارد دستاوردهایی کاذب را به مردم نشان دهد، در این زمینه می توان به ادعای افزایش صادرات نفت اشاره کرد.
در پاسخ به این ادعا باید گفت که باوجود افزایش فروش نفت امکان بازگشت پول به کشور وجود ندارد چون هنوز بانک های اروپایی و امریکایی به دلیل تحریم های کمرشکن دولت امریکا علیه شرکت ها و بانک های مرتبط با ایران از رابطه با بانک های ایرانی امتناع می کنند و این مشکل عملا این دستاورد برجام خنثی کرده و سودی عاید ایران نمی شود.
اما ناکارآمدی دولت روحانی به این جا ختم نمی شود. در عرصه هایی چون مبارزه با فساد، حوزه عمرانی و صنعتی هم دولت نمره قبولی نمی گیرد.
در مورد مبارزه با فساد از همان روزهای نخست دولت صدای روحانی و مقامات دولت ایشان بلند بود؛ اما دیری نپایید که برای مردم روشن شد که دولت عزم راسخی برای مبارزه با فساد ندارد و فریادهای دولت طبل توخالی است. گواه این موضع رسانه ای شدن فیش حقوقی مدیران دولت روحانی است که نشان می داد که این مدیران با حداقلی از کارآمدی درآمد های نجومی و سربه فلک کشیده دریافت می کردند. این موضوع یک مطالبه عمومی در مردم و رهبری انقلاب برای برخورد با این مدیران متخلف به وجود آورد اما دولت نتوانست سربلند از امتحان بیرون بیاید و هنوز که هنوز است خبری از برخورد با این مدیران نیست و آن چه برای مردم ناراحت کننده تر است این خبر است که بعضی از مدیران نجومی بگیر که در یک حرکت صرفا نمایشی از پست خود برکنار شده بودند، بی سر و صدا در پستی دیگر منصوب شده اند.
اما موضوع مهمتر فساد نزدیکان رئیس جمهور است. با این که شبهاتی پیرامون فعالیت های اقتصادی برادر رئیس جمهور وجود دارد، جناب روحانی و رسانه های هم سو با ایشان با فرافکنی و فرار به جلو اجازه بررسی شبهات را نمی دهند و این موضوع باعث بی اعتمادی به رئیس جمهور شده است.
در عرصه عمرانی و صنعتی، وزارت خانه های راه و شهرسازی و صنعت انتقادات زیادی را متوجه دولت کرده اند. وزارت راه و شهرسازی به سکانداری جناب آخوندی در مورد مسکن مهر با کاهلی و سیاسی کردن مسئله خانه امید بسیاری از هم وطنان را خراب کرد و آن ها را از خانه دار شدن ناامید کرد. جناب آخوندی که مسکن مهر را طرحی مزخرف نامیده بود و وعده داده بود طرحی به نام مسکن اجتماعی را جایگزین آن کند؛ اما اکنون در پایان دولت یازدهم مشخص شده که این وعده نیز به مانند بسیاری از وعده های دولت روحانی قرار نیست محقق شود. در زمینه راه نیز جناب آخوندی عملکرد قابل قبولی از خود به جای نگذاشته اند، در این زمینه می توان به ظلم بزرگ صنعت واگن سازی زرند اشاره کرد.
صنعت واگن سازی زرند که برای تعداد زیادی از هم وطنان شغل ایجاد کرده بود، امروز با واردات واگن از کشورهای خارجی در شرف ورشکستگی و تعطیل شدن قرار دارد. جناب آخوندی که ید طولایی در دادن طرح ها به بیگانگان دارند، کترینگ قطارهای مسافربری دولتی را به یک شرکت اتریشی سپردند! اما زنجیره اقدامات جناب آخوندی به این جا ختم نمی شود ایشان با وارد کردن یک سیستم کنترل ریلی ناکارآمد ادعا کرده بودند حتی اگر لکومتیو ران حین حرکت قطار از دنیا برود این سیستم می تواند قطار را سالم به مقصد برساند؛ اما نتیجه چیزی غیر از توصیفات جناب وزیر بود.
این سیستم با نقص خود جان بسیاری از هم وطنان را در حادثه ریلی استان سمنان گرفت؛اما واکنش جناب وزیر به این فاجعه بسیار جالب است، ایشان بعد از حادثه فرمودند خوشبختانه همه مسافران بیمه هستند! حال باید از ایشان پرسید که آیا این بیمه خسارت فقدان هم وطنان عزیزمان را جبران می کند؟ در صنعت هوایی هم جناب وزیر برای لاپوشانی ناکارآمدی خود اقدام به واردات گسترده هواپیما کرده اند که تنها با قسمت کوچکی از بودجه این هواپیماهای انتخاباتی، می توان بخش زیادی از جاده های کشور را نوسازی کرد.
در وزارت صنعت هم شرایط بدین منوال است. وزیر کهنسال این وزارت خانه که این روزها باید در خانه استراحت کنند؛ اما در راس یکی وزارت خانه های کلیدی کشور را قرار دارند. وزیری که اعتقادی به توان داخلی ندارد و در جایی فرموده اند که باید از خارج از کشور مدیر وارد کرد! وزیری که با عملکرد فشل خود باعث شده اغلب صنایع و کارخانه های کشور به حالت تعطیل درآیند و یا حداکثر با نیمی از توان خود فعالیت می کنند.
این موارد تنها بخشی از کارنامه دولت تدبیر و امید است که قرار است در اردیبهشت ماه سال ۹۶ در معرض امتحان ملت قرار بگیرند؛ اما خبری از اصلاح عملکرد از سوی دولت تدبیر و امید نیست و دولت و تیم رسانه ای برای فرار از پاسخگویی دست به فرافکنی و تخریب رقبای احتمالی زده اند؛ اما خود بهتر می دانند که ملت ایران به درجه بالایی از بلوغ سیاسی رسیده اند و دیگر فرار به جلو و فرافکنی و تخریب فایده ای ندارد.
علی جهرمی- فعال دانشجویی
انتشار یادداشت‌های دانشجویی به معنای تایید تمامی محتوای آن توسط «خبرگزاری دانشجو» نیست و صرفاً منعکس کننده نظرات گروه‌ها و فعالین دانشجویی است.