به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو؛ یویوما یکی از بزرگ‌ترین و معروف‌ترین ویولنسل‌نوازان معاصر است که به همراه گروه موسیقی «جاده ابریشم» آلبوم "Sing Me Home" را منتشر کرد. گروه «جاده ابریشم» را شماری از برجسته‌ترین نوازندگان جهان از جمله کیهان کلهر تشکیل می‌دهند. این آلبوم به عنوان بهترین موسیقی جهانی در سال گذشته انتخاب شد و یکی از «جوایز گرمی / Grammy Awards» را به خود اختصاص داد.
جایزه گرمی توسط «آکادمی ملی علوم و هنرهای ضبط / National Academy of Recording Arts and Sciences» اهدا می‌شود و ارزش آن معادل جایزه اسکار است و به برندگانش تندیسی طلا به شکل گرامافون اهدا می‌کند.
پیش از این، در میان هنرمندان موسیقی ایران تنها محمدرضا شجریان، حسین علیزاده و البته کیهان کلهر برای آلبوم‌های «فریاد» و «بی تو به سر نمی‌شود» کاندیدای دریافت جایزه گرمی شده بودند، اما این‌بار کیهان کلهر توانست این جایزه را به دست بیاورد.
گروه «جاده ابریشم» اولین‌بار در سال 1998 توسط یویوما به منظور تعامل و تبادل فرهنگی کشورهای در مسیر جاده ابریشم و کشورهای اروپایی تشکیل شد. اصلی‌ترین و مهم‌ترین هدف این طرح تبادل فرهنگی میان کشورهای صاحب تمدن حاشیه جاده ابریشم و کشورهای اروپایی، از طریق برگزاری کنسرت، فستیوال، نمایشگاه، مسترکلاس، ضبط، انتشار و به وجود آوردن آثاری جدید در حوزه موسیقی بود.
«یویوما» در رابطه با چگونگی شکل‌گیری ایده اولیه جاده ابریشم گفته است: «در طول سفرهای متعددی که به نقاط مختلف دنیا داشتم، همواره عقاید، مذاهب و فرهنگ‌های قدرتمندی که توانسته بودند کشورهای صاحب تمدن چندین هزار ساله را تحت تأثیر قرار دهند مرا شگفت‌زده می‌کرد و همواره می‌اندیشیدم که چگونه می‌توان از تلفیق و ترکیب موسیقی، فرهنگ‌ها و تمدن‌های مختلف به صداهای جدیدی دست یافت».
در میان نوازندگان ایرانی علاوه بر کیهان کلهر (کمانچه)، سیامک آقایی (سنتور) و سیامک جهانگیری (نی) نیز به عنوان نوازنده با این گروه همکاری کرده‌اند.
این گروه همچنین تمایل بسیاری به اجرای برنامه در ایران دارد، «کلهر» درمصاحبه‌ای در این باره گفته است: «اتفاقاً آنها خیلی دوست دارند به ایران بیایند، ولی اینجا یک سالن مناسب هم برای اجرا وجود ندارد. از سوی دیگر برنامه‌های جاده ابریشم خیلی گران است. اگر بیست نفر اعضای گروه با منشی‌ها و صدابردارهایشان و عوامل دیگر بخواهند به اینجا سفر کنند بودجه سرسام آوری را می‌طلبد. این درحالی است که بودجه کنسرت‌های موسیقی این چنینی در نقاط مختلف دنیا عموماً از طریق منابع دولتی تامین می‌شود و بلیت فروشی نمی‌تواند هزینه‌ها را تامین کند. مثلاً در چین، این قدر قیمت بلیط ها بالاست که مشخص است مردم نمی‌توانند بهای این بلیط ها را پرداخت کنند. گروه‌ها و سازمان‌هایی این بلیط‌ها را خریده بودند و به مردم داده بودند».
ارسال نظرات