به گزارش گروه اقتصادی خبرگزاری دانشجو، یو اس تی به عنوان تولید ناخالص داخلی چین به سمت امریکا در حرکت بوده و سطح نابرابری آنها نیز تقریبا برابر است. این یکی از نتایج تحقیق پنج نویسنده، از جمله توماس پیکتی، اقتصاددان فرانسوی معروف برای کار خود در مورد ثروت و نابرابری است. او در مقاله جدید خود تکامل نابرابری در چین، امریکا و فرانسه را برای بیش از چهار دهه مقایسه می کند.
نابرابری افزایش یافته است، زیرا چین درب ها را برای شرکت های خصوصی باز کرد و رشد در همان زمان خاموش شد. در سال 1978 پردرآمدترین ها در چین که ده درصد بودند درآمدی به طور قابل توجه پایین تر نسبت به درآمد افراد در امریکا و فرانسه داشتند که در آن زمان کمی بیش از تریک چهارم از درآمد کلی قبل از مالیات بود. با این حال تا سال 2015، بالای 10٪ از افراد چینی دارای درآمدی دو پنجم بالاتر از کل درآمد ی بودند که در فرانسه پرداخت می شد، اما هنوز هم کمتر از امریکا (47٪) بود. در چین ثروت، بیش از حد، در دست های آن ده درصد متمرکز است. این ثروتمندان 10 درصدی حدود 70 درصد از ثروت خصوصی را در چین به خود اختصاص داده اند، که در سال 1995 40 درصد بود(و نه چندان دور زیر سطح آمریکا نزدیک به 80٪).
افزایش درآمد در ثروتمندان به این معنی است که سهم درآمد قبل از مالیات برای فقیرترین افراد و نیمی از جمعیت چین به طور چشمگیری کاهش یافته و در حال حاضر بیشتر از 15٪، بالاتر از معادل آمریکایی نیست. در هر دو کشور، قیمت سهام نزدیک به نصف از سال 1978 کاهش یافته است. در مقایسه با فرانسه، که در آن سهم بالاتر بوده و کمی تغییر کرده است، شاید سیاست های بازار کار با حداقل دستمزد، سخاوتمند تر عمل کرده اند.
تفاوت بزرگ بین فقیر و غنی در غرب به خوبی ممکن است احساسات ضد حکومتی ایجاد کند. امااین ممکن است کمتر در چین خوشایند باشد که در آن دولت هنوز هم خود را کمونیست می نامد . به نظر می رسد رشد سریع این درد حالا که هم جا را در برداشته کمتر شده است. درآمد برای نیمه ی فقیرتر جمعیت ، 1٪ در امریکابین سال های 1978 و 2015 کاهش داشته و با چین برابر شده است. مایه ی آسایش دیگر این است که اندازه گیری ها نشان می دهند که در سال های اخیر نابرابری درآمد دیگر افزایش نیافته است. حداقل این شکل از رشد جبرانی، انتظار می رود که حفظ شود.