به گزارش گروه اقتصادی خبرگزاری دانشجو، روزنامه جوان نوشته است: بنا بر آمارهای بانک مرکزی دولت در سال 95 ازمحل مالیات بر واردات 15هزار میلیارد تومانی درآمد کسب کرده و این درآمدی است که در بودجه سالانه کشور پیش بینی شده است، پس بنابراین می‌بینیم که نظام بودجه‌ریزی ایران به نوعی است که دولت را هدایت می‌کند تا از واردات درآمد کسب کند، این در حالی است که ارز مورد نیاز وارداتچی‌ها هم توسط ارزهای نفتی دولت تأمین و به آنها فروخته می‌شود، حال با این مکانیسم وصدها مکانیسم غلط دیگر در اقتصاد ایران تولید و اشتغال و رفاه چگونه می‌تواند عرض اندام کند.
به گزارش جوان، می‌گویند با سیستم اقتصاد نمی‌شود جنگید اما در پاسخ باید گفت که پس از این سیستم به دلیل آنکه برای تولید و اشتغال طراحی نشده است، انتظار تولید و اشتغال نداشته باشیم زیرا اقتصاد تک محصولی یا نهایتاً چند محصولی به نوعی طراحی شده است که ایران با فروش منابع انرژی، معادن و... آن هم به شکل خام صادر و در ازای آن کالاهای عمدتاً مصرفی به شکل رسمی و غیر رسمی وارد کند و در این میان نیز از واردات هر سال مالیات تزایدی دریافت کند.
اخذ مالیات از کالای وارداتی برای دولت سود به همراه دارد همین منفعت طلبی باعث شده تا تعرفه واردات کالا آنقدر افزایش یابد که قاچاق توجیه پیدا کند زیرا یک قاچاقچی بدون آنکه حقوق گمرکی و مالیاتی پرداخت کند، کالا وارد ایران می‌کند و سود هنگفتی هم برایش دارد، از طرف دیگر دولت آنقدر روی کالاهای وارداتی تعرفه بسته است که تولید کننده داخلی به دلیل همین حمایت‌های تعرفه‌ای هیچ‌گاه نخواسته فن تولید کالا و خدمات را به شکل رقابتی و صادراتی دنبال کند و امروز وضعیت تولید داخل ایران از نظر قیمت و کیفیت اصلاً قابل رقابت با کالای خارجی نیست چراکه هیچ‌گاه تولید شرایطی برای تولید کننده جهت رقابت ایجاد نکرده‌ایم و همیشه دولت برای سود خودش با وضع تعرفه‌های بالا بر کالاهای خارجی، تولید کننده داخلی را به اصطلاح حمایت کرده است.
واردات در سال 95 حدود 43 میلیارد دلار بوده است که بخش عمده‌ای از این حجم واردات مربوط به کالای مصرفی است که البته تحت پوشش مواد سرمایه‌ای و واسطه‌ای وارد می‌شود، در این بین چون دولت تکلیف بودجه‌ای را در رابطه با اخذ درآمد از واردات داراست و بودجه‌ریز کشور سال‌هاست که بر این روند غلط اصرار دارد عملاً دولت از واردات کالا سه انتفاع دارد؛ یکی اینکه ارزهای نفتی خود را به وارداتچی‌ها می‌فروشد، دوم اینکه از واردات کسب درآمد می‌کند و سوم اینکه با واردات تورم داخلی را که به دلیل افزایش شدید حجم نقدینگی و ضعف تولید داخل است، کنترل می‌کند.
پس بنابراین می‌بینیم که ساختار اقتصاد در ایران چقدر می‌تواند از محل بودجه‌ریزی غلط به تولید و اشتغال و رفاه عمومی ضربه بزند.
به گفته یک اقتصاد دان در این 27 سال هزار و 500 میلیارد دلار واردات کالا و خدمات داشتیم، در این چهار سال اخیر هم بی‌اعتمادی به تولید داخلی به اوج رسیده است، 60 تا 70 درصد تولیدکنندگان داخلی ورشکسته، بیکار، فقیر و درمانده‌اند، 12 میلیون نفر بیکارند و 20 تا 30 میلیون نفر احتیاج به مواد غذایی دارند.
در این میان بد نیست نگاهی به درآمدهای مالیاتی دولت در سال گذشته بیندازیم. آخرین آمارهای ارائه شده از سوی بانک مرکزی نشانگر آن است که از ابتدای فروردین سال گذشته تا پایان بهمن ماه ایرانی‌ها ۱۱۷ هزار و ۷۶۰ میلیارد تومان مالیات پرداخت کردند. مالیات پرداختی در این دوره زمانی نسبت به مدت مشابه سال قبل رشدی برابر با 1/31 درصد را نشان می‌دهد.
مالیات بر واردات نیز برابر با 14 هزار 280 میلیارد تومان و مالیات بر کالا و خدمات برابر با 29 هزار و 110 میلیارد تومان برآورد شده است.
در این میان سهم اشخاص حقوقی (شامل شرکت‌های دولتی و غیر دولتی و بدهی‌های معوقه) در این مقطع زمانی به ۲۶ هزار و ۷۹۰ میلیارد تومان می‌رسد.
بر این اساس کارکنان بخش عمومی و خصوصی نیز در این دوره زمانی به ترتیب 4 هزار و ۶۴۰ میلیارد تومان و 4 هزار و ۱۴۰ میلیارد تومان مالیات پرداخت کردند. مالیات دریافتی از سرفصل مالیات بر درآمد در این گزارش برابر با ۱۳ هزار میلیارد تومان برآورد شده است.
دولت در این دوره زمانی ۲ هزار و 3 هزار و 600 میلیارد تومان تحت عنوان مالیات بر ثروت دریافت کرده است.
ارسال نظرات