به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو؛ دو كتاب مجتبی رحماندوست با عنوان «مفقود سوم» و «اشك فولاد» به زبان اردو روز سه شنبه 16خردادماه با حضور اساتید و هنرمندان شعر و ادب فارسی از جمله مرتضی سرهنگی، مجتبی رحماندوست، علیرضا قزوه، ناصر فیض و مترجم آثار دكتر كلیم اصغر در سالن سلمان هراتی حوزه هنری رونمایی شد.
قزوه: ادبیات فارسی در كشورهای بسیاری خواهان دارد
علیرضا قزوه در ابتدای این مراسم ضمن تشكر و قدردانی از زحمات دكتر كلیم اصغر در ترجمه این دو كتاب گفت: رشد و تعالی زبان فارسی در هند به كمك و یاری بسیاری نیازمند است. این كار را ما آغاز كردهایم. این دو كتابی كه امروز برای رونمایی از آنها دور هم گرد آمدهایم، توسط حمایت مالی نویسنده اثر یعنی مجتبی رحماندوست چاپ و به زبان اردو منتشر شده است.
وی افزود: حوزه هنری با اینكه متولی زبان فارسی نیست اما در این زمینه فعالیتهای بسیاری داشته است. ترجمه آثار فارسی و ترویج زبان و ادبیات فارسی در دنیا بهویژه شبه قاره هند را در دستور كار خود قرار دادهایم و تلاشهای بسیاری برای آن انجام دادهایم. سعی كردیم با چاپ كتابهای ادبی فارسی به زبانهای مختلف دنیا جذب مخاطب داشته باشیم.
قزوه در ادامه گفت: ما باید به زبان فارسی اهمیت دهیم؛ چرا كه ادبیات فارسی در كشورهای بسیاری خواهان دارد. كشورهایی كه روزی زبان فارسی در آنجا رسمی بوده است. امیدوارم كه ناشران در بخش ترجمه ادبیات فارسی به زبانهای دیگر فعالیت و حضور بیشتری داشتهباشند.
وی افزود: در تلاش هستیم تا كتابی با موضوع ادبیات و شعر فارسی انقلاب و دفاع مقدس را توسط «كلیم» كه دو كتاب رحماندوست را نیز ترجمه كرده است، برای ارائه در دانشگاههای شبهقاره هند به عنوان كتاب درسی تولید و ارائه كنیم.
كلیم اصغر: با خواندن ادبیات دفاع مقدس با صدای بلند گریه میكنم
دكتر كلیم اصغر، مترجم دو كتاب مجتبی رحماندوست با عنوان «مفقود سوم» و «اشك فولاد» به زبان اردو، نیز در این مراسم با تقدیر از حوزه هنری برای حمایتهایش از زبان فارسی در شبه قاره هند گفت: در هندوستان 33 دانشگاه رشته زبان فارسی را به دانشجویان خود ارائه می دهد. با این وجود تعداد اساتید این رشته در مقابل دانشجویان علاقهمند به این رشته بیشتر است. متاسفانه در هندوستان وقتی كسی می خواهد در مقطع كارشناسی وارد دانشگاه با رشته زبان و ادبیات فارسی شود باید ابتدا از حروف الفبا آغاز به كار كند. با اینكه سالها زبان فارسی در هند رسمی بوده است اما در حال حاضر شناختی از این زبان در میان جمعیت گسترده هند نیست.
وی در ادامه گفت: یكی از بهترین راههای رشد و زنده نگه داشتن زبان فارسی در دیگر كشورها ترجمه متون ادبی فارسی به زبان آن كشورها است.
كلیم افزود: در حال حاضر روی كتابی با عنوان «آشنایی با ادبیات انقلاب اسلامی» كار می كنم. این كتاب شامل معرفی 20شاعر انقلابی برای آشنایی مردم اردو زبان با ادبیات انقلابی ایران است.
كلیم در ادامه با اشاره به دو كتابی كه از مجتبی رحماندوست ترجمه كرده است، گفت: قسمتهایی از این دو كتاب مربوط به جنگ، جبهه و دفاع مقدس بود. در بسیاری از موارد با خواندن آن ها اشك میریختم و با صدای بلند گریه میكردم.
رحماندوست: «مفقود سوم» اقتباسی واقعی از حوادث جنگ است
مجتبی رحماندوست نیز در مراسم رونمایی از كتابهای خود به زبان اردو گفت: هربار كه خودم به مطالعه این كتابها و بخشهای مربوط به دفاع مقدس آن میپردازم ناخودآگاه اشك از چشمانم سرازیر میشود. كتاب «مفقود سوم» اقتباسی واقعی از حوادثی است كه بر سر نیروهای ایرانی در هشت سال دفاع مقدس رخ داده است.
وی افزود: كتاب «فولادی آنسو» نیز در مورد جنس نوك پیكان تیری است كه در گلوی حضرت علیاصغر(ع) فرو كردند و ایشان را به شهادت رساندند.
رحماندوست در ادامه ضمن تشكر از حضور همه اساتید و هنرمندان در این مراسم گفت: لازم است از همسرم در اینجا تشكر و قدردانی كنم. ایشان در سالهای زندگی و در نگاشتن آثار من بسیار همراه و همیار بودند.
سرهنگی: جنگها برای مرزها رخ میدهند، اما ادبیات جنگ بیمرز است
مرتضی سرهنگی در این مراسم با تاكید بر ضرورت ترجمه متون فارسی به زبانهای كشورهای دیگر جهت ارتباط فرهنگی با جهان گفت: هر آدمی در زنگی خود دو معلم دارد. اولی معلم مدرسه و دیگری كتابهایی است كه میخواند. ما با ترجمه كتابهای خود و ارسال آن به سراسر دنیا این معلم خود را با دیگرا شریك میشویم.
وی در ادامه گفت: هنگامی كه كتابی ترجمه میشود و در دیگر كشورها به دست عموم مردم میرسد، صدای اطراف كه علیه ما میغرد را كم و خنثی میسازد. این در حالی ممكن است كه مردم دنیا با ادبیات ما آشنا شوند. با فرهنگ، عشق و احساس ما آشنا شوند.
سرهنگی افزود: ادبیات جنگ در دنیا یكی از مردمیترین آثاری است كه خوانده میشوند. دنیا حمایت عجیبی از ادبیات جنگ خود دارد. به عنوان مثال در آلمان گروهی به نام «47» راه اندازی شد. این گروه شامل سربازان بیكار و آسیب دیده جنگی است. كار گروه «47» نویسندگی در مورد وقایع جنگ است. مشكلات، درد و رنجهای آلمانها در جنگ تنها در نوشتههای ادبیات جنگ آن ها نمایان و آشكار میشود. با تمام این مشكلات در پایان نوشتههای ادبیات جنگ آن ها یك امید قرار دارد. همان امیدی كه پس از جنگ دوباره آلمان را ساخت. جالب است كه جنگها برای مرزها رخ میدهند، اما ادبیات جنگ بیمرز است.
وی افزود: مردم دنیا مشتاق تماشا و دانستن شرح حال افرادی همچون خود در شرایط جنگ هستند. مثلاً سربازی كه 20ساله به جنگ میرود، اما 30ساله بازمیگردد. این سرباز در این سالها چه كردهاست. با چه رخدادهایی روبهرو شده است. پس از بازگشت به سرزمین خود، آیا آن سرزمین و خانه و خانواده به همان وضعیت قبل است. اینها جذاب است؛ چون مردم آن را از نزدیك حس كردهاند. ادبیات جنگ در كشورهایی كه سایه هواپیماهای جنگی در آن میافتد متولد میشود اما ساخته نمیشود. این نوع ادبیات به وجود میآید. كسی آن را نمیسازد. نزدیكترین روایات جنگ به باطن جنگ، خاطرات آن است.
سرهنگی ادامه داد: در پس چهره خاطرات یك سرباز، سیمای یك ملت نمایان است. ادبیات جنگ و انقلاب خیلی شبیه به ما است. وقتی این ادبیات ترجمه و به نوعی سفیر فرهنگی ما به كشورها دیگر میشود، همه دنیا با رشادتها، سختیها و پیروزیهای ما آشنا میشوند. اینگونه بهتر در دنیا شناخته میشویم.
سرهنگی در ادامه با بیان خاطرهای از سفرش به اروپا گفت: پیشنهاد من به دفتر ترجمه و دفتر قصه و رمان حوزه هنری، كار روی مجموعه ادبیات جنگ ما است. تا دنیا واقعیتهای پنهان ما را بهتر شناسایی كند. در سفری كه به همایش «دستاوردهای بوسنی و هرزگوین» با موضوع ادبیات جنگ داشتم، مقالهای با نام «سرباز من 20ساله بود» ارائه كردم. 20 ساله بودن سرباز من به آن جهت است كه خاطراتش به حال تعلق ندارد و هرچه میگوبد به 20سالگی وی كه در جنگ به سر میبرد متعلق است. برای مثال اگر بخواهیم در مورد كتاب «دا» سخن بگوییم، حرف از یك خانم 50ساله نیست. بلكه مربوط به شرح حال یك دختر 17ساله در جنگ است.
وی افزود: روسها هم در ادبیات جنگ خود بسیار موفق بوده و بر روی آن تاكید دارند. در سفری كه به آنجا داشتم، آن ها معتقدند كه روسیه بدون ادبیات جنگ خود تنها بك مشت خاك پهناور است. ما باید مجموعه داستان برای انقلاب و جنگ را ترجمه و این معلم دوم خود را به كشورهای دنیا به خصوص شبهقاره هند بفرستیم