دولت جدید آمد ولی حکایت همچنان باقیست...

کابینه فعلی و دولت دوازدهم اما به‌واقع با مشکلات و نیز  تصمیمات راهبردی‌تری روبرو خواهند بود، از یک‌سو  عدم پایبندی و التزام حقیقی غرب به  توافق برجام، در واقع تمام محاسبات پسابرجامی دولت را برهم زده است  لزوم برخورد و واکنش درخور به بدعهدی ایالات‌متحده، و تکیه‌بر عناصر قدرت داخلی اهمی است که بدون تصمیم و اراده  دولت رنگ واقعیت به خود نخواهد گرفت.

آنچه مسلم است، تجربه برجام، نقشه راهی است برای پیشبرد سیاست‌های آینده جمهوری اسلامی، بی کم‌وکاست و بدون هیچ اغراقی، دستاورد کشور از تعاملات در قالب توافق برجام  برای ملت ایران به اعتراف خود دولت قریب به «هیچ»بوده است.

مسئله اساسی و مهمی دیگری که در کشاکش رقابت‌های انتخاباتی نیز مورد توجه بوده، خواست و اراده واحد هر دو طیف جریان حامی و رقیب دولت بر لزوم مقابله ریشه‌ای با بحران فساد سیستماتیک در نهادهای اداری و حکومتی است،  بانکداری ربوی و نئولیبرالی حاکم بر سیستم مالی، همه و همه  ، خاری است در پای حرکت اقتصاد درون‌زا که تولید و اشتغال را از حرکت بازداشته است.

مطالبه عظیم و نیز مشکلی اساسی  دیگری که مردم  با آن دست‌وپنجه نرم می‌کنند، مسئله اشتغال و سکون و رکود اقتصادی حاکم بر بازار سرمایه است، عدم سرمایه‌گذاری در بخش تولید، سیاست خام فروشی و واردت بی‌رویه، عاملی است ایستایی که اقتصاد ایران را حرکت بازداشته است. آنچه مسلم است، انتظار ملت فهیم ایران برای تغییر و عملی کردن وعده‌های انتخاباتی دولت دوازدهم است، فی الحال دولت سابق دوباره سکان‌دار دستگاه اجرایی است، 

دیگر نه بهانه‌ای هست برای عدم فرصت کافی برای تحقق و پیاده کردن وعده‌ها و نه دیگر دولت سابقی است که تمام مصائب و ضعف‌ها را به‌پای آن نوشت  .

امروز آقای روحانی و کابینه محترمشان رییس‌جمهور تمام ملت ایران است، یادمان نرود همه ما در یک کشتی واحد در حال حرکتیم و آسیب و خسارتی هم اگر حادث شود، برای تمام ملت ایران خواهد بود.

باید مراقب بود که فرصت خدمت به مردم 

را خرج منافع حزبی و جناحی نکرد

که البته با اکراه می‌توان گفت، با نگاه به گذشته

و نیز توجه به نحوه چینش وزرا، به‌واقع انتظاری است

 شاید کمی دشوار...