نمیتوان چشم انداز مثبتی برای خودروسازی ایران متصور بود، وقتی در تولید خودروهای وارداتی عملاً کارگر ایرانی دخالتی ندارد و هیچ ارزش افزودهای در زنجیره تأمین ندارد؛ از آن طرف هم، مصرف کننده با قیمتهای سرسام آور رو به رو میشود.
به گزارش گروه اقتصادیخبرگزاری دانشجو؛ کرمان موتور در اطلاعیه فروش نیمه دوم آبان ماه دور جدید فروش خودروهای هیوندای کره جنوبی را آغاز کرده است.
از موازیکاری خودروساز کرمانی با نماینده وارد کننده هیوندای که بگذریم؛ با قیمت گذاری جالب کرمان موتور مواجه میشویم. از زمان ورود کرمان موتور به بازار محصولات هیوندای، نوع قیمتگذاری محصولات این شرکت به گونهای بوده که بستر را برای افزایش قیمت محصولات کرهای فراهم کرده است. با وجود نماینده رسمی وارد کننده هیوندای، نیازی به سرهم بندی پیچ و مهره محصولات کرهای در کرمان نبود. تجربه هم نشان داده که مونتاز خودرو در داخل کشور برای ایران، دانش فنی و نبوغ تولید نیاورده است، کما اینکه با رفتن فرانسویها از ایران، محصولات ایران خودرو با افت شدید کیفیت مواجه شدند. همان طور که هیوندای آوانته، ورنا و دوو سیلو ناکام از کرمان به دیار پدریشان سفر کردند.
در حال حاضر کرمان موتور سانتافه را ۲۵۰ میلیون تومان با موعد تحویل ۳۰ روزه به فروش میرساند، در شرایطی که میتوان مدل ۲۰۱۷ وارداتی با آپشنهای مشابه کرمان موتور را در بازار با ۲۴۰ میلیون تومان خرید.
به گزارش گروه اقتصادی خبرگزاری دانشجو، از قیمتگذاری این محصولات که بگذریم، به وضوح قابل درک است که خودروسازان ایرانی یا مسیر تولید را گم کردهاند، یا صرفاً برای کسب سود از این صنعت و بدون بررسی چشمانداز تولیدشان و دسترسی به تکنولوژی تولید کالای ایرانی، مسیری را در پیش گرفتهاند که نهایتش همان مونتاژ خودروهای از رده خارج بدون هیچ مزیت اقتصادی است.
سانتافه وارداتی کرمان موتور هیچ قطعهای از موتور، جلوبندی، شاسی و سیستم تعلیقش تولید داخل نیست؛ خودرویی که عملاً کارگر ایرانی در تولیدش دخالتی ندارد و هیچ ارزش افزودهای برای کشور ندارد، چه توجیهی برای تولید در خودروسازی داخل دارد؛ همان گونه که حالا ایران خودرو پژو ۲۰۰۸ را همچون کلافی سردرگم دور خود پیچیده و یا اینکه به طور رسمی دست به واردات زده و خودروهای با مدل میلادی بدون هیچ گونه داخلی سازی را وارد میکند!
آب از آب تکان نمیخورد و گویی جایگاههای مدیریتی در خودروسازی فقط به یک محل نمایش برای اسمهای قشنگ و بزرگ تبدیل شده است. با روند کنونی نباید هیچ چشم انداز مثبتی برای تولید خودروی ایرانی متصور شد و واردات خودرو به جای مونتاژ خودروهای کرهای در ایران گزینه معقولتری است. به نظر میرسد دیوار انحصار در صنعت خودرو آنقدر بلند است که داخلیها حالا حالاها خیالشان راحت است و این مردم هستند که دود انحصار را توامان دود آلودگی هوا، استنشاق میکنند.