به گزارش گروه بین الملل خبرگزاری دانشجو، وبگاه شبکه خبری «بلومبرگ» در تحلیلی با اشاره به لرزش‌های سیاسی در عربستان سعودی ، پیامدهای آن در منطقه و روابط ایران با آمریکا نوشت: تمایل دولت «دونالد ترامپ» رئیس جمهور آمریکا در منزوی کردن و فشار بر ایران انعکاس کننده تفکرات قدیمی است که در واقعیت‌های در حال تغییر امروز خاورمیانه جایگاهی ندارد.
بر این اساس، محتمل‌ترین پیامد ماجرا آن است که این امر به طور سهوی موجب تقویت مواضع ایران در منطقه شده که بسیار شبیه به اقدام‌هایی است که «جورج دابلیو بوش» رئیس جمهور وقت آمریکا در جریان تهاجم به عراق در سال 2003 انجام داد.
بلومبرگ در بخش دیگر تحلیل خود آورده است: می‌توان گفت اکنون ایران قدرتمندترین عامل منطقه است. این کشور نقش تعیین کننده‌ای در سوریه، لبنان و عراق دارد و دامنه نفوذش به یمن و افغانستان می‌رسد.
نادیده انگاشتن قدرت ایران به مفهوم مواجهه با نیروهای این کشور در کشورهایی است که آن‌ها در آنجا با شبه نظامیان داخلی این کشورها متحد شده یا از سوی میزبان به مناطق دعوت شده‌اند و نمونه‌هایی از آن‌را در عراق و سوریه شاهد هستیم.
علاوه بر این، ایران دیگر منفور جهان نیست. این کشور
همکاری مستحکمی را با روسیه در امور سوریه دارد و به طور فزاینده‌ای با
ترکیه در مورد مسائل مربوط به استقلال کردها و تقویت حکومت مرکزی در بغداد
منافعی مشترک دارد. از سویی هر دو کشور ترکیه و ایران از قطر در اختلافات
با عربستان سعودی و امارات متحده عربی حمایت می‌کنند. این درگیری باعث
ایجاد فرصت‌هایی برای ایران شده تا خود را به عنوان یک نیروی ثبات دهنده در
خاورمیانه به سایر قدرت‌های بزرگ مانند چین و هند معرفی نماید.
در ادامه این گزارش آمده است: با توجه به اختلاف شدید در جهان عرب و شورای
همکاری خلیج (فارس)، تلاش‌های واشنگتن برای منزوی کردن ایران در تضاد با
اقدام‌های طرف‌های اروپایی، روسی و چینی است که برای گفت‌وگو با تهران برای
ایفای نقش سازنده‌تر منطقه‌ای تلاش دارند. آمریکا در حالی همچنان تلاش
می‌کند توافق هسته‌ای را تحت‌الشعاع قرار دهد که احتمالا تنها موجب می‌شود
تا دیگر بازیگران جهانی به طرف ایران کشیده شوند، به خصوص اینکه کشورهای
اروپایی می‌توانند شاهد باشند که بر خلاف ایالات متحده‌ای که اکنون
پیش‌بینی ناپذیر شده، ایران در قبال تعهداتش شریکی مسئولیت‌پذیرتر است.
بلومبرگ نوشت: ایران همچنین به طور فزاینده به عنوان منبع اعتبار و تجارت
در آسیا تبدیل شده است. چین به ایران به عنوان یک مولفه مهم در طرح «یک
کمربند، یک جاده» می‌نگرد؛ طرحی که به دنبال اتصال پکن به خاورمیانه و
اروپا است. ژاپن، کره جنوبی و هند نیز تهران را به عنوان یک بازار دست
نخورده با خطر کوتاه مدت در ازای دستاوردهای اقتصادی در آینده می‌نگرند. در
حال حاضر همه این کشورها خریداران نفت خام و پتروشیمی ایران بوده و همه به
دنبال سرمایه‌گذاری قابل توجه در اقتصاد ایران هستند.
در ادامه این تحلیل آمده است بعید است که تحریم‌های آمریکا موجب تغییر در مسیر نفوذ ایران در منطقه شود. دولت سوریه به‌شدت وابسته به ایران است در حالی‌که دولت عراق نیز ایران را به عنوان یک شریک در نبرد با تروریسم می‌داند.
در حالی‌که بی‌شک تحریم‌ها رشد اقتصاد ایران را کند می‌کند، اما همانطور که چهل سال از این تحریم‌ها می‌گذرد، اما به طور اساسی توانایی ایران در اعمال نفوذ را تغییر نخواهند داد.
نویسندگان این گزارش با بیان اینکه سیاست‌های ستیزه‌جویانه «جورج بوش» در منطقه تنها به تقویت نفوذ و قدرت ایران در خاورمیانه منجر شد، نوشته‌اند که دولت «دونالد ترامپ» باید از تضعیف توافق هسته‌ای و اعلام حمایت از تغییر نظام ایران دست برداشته و با ایران مانند یک رقیب رفتار کند، همانطور که چنین رویکردی در قبال روسیه و چین دارد.
ایجاد کانال‌های ارتباطی سطح بالا مشابه آنچه که میان دولت سابق آمریکا و ایران وجود داشت، از دیگر پیشنهادات طرح‌شده در این گزارش است.