به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو؛ در دنیایی که با اختلافات سیاسی و اختلافات قطبی تفکیک می‌شود دیگر نمی‌توان انتظار داشت جشنواره‌ای که به ارایه مستندهایی با سوژه‌های جهانی اختصاص یافته کاری به کار این چیز‌ها نداشته باشد به همین ترتیب جشنواره مستند آمسترادم ۲۰۱۷ دوره‌ای تاثیرگذار را تجربه کرد و مسایل مفرح کمتر از همیشه در دستور کار این جشنواره قرار داشت و تراژدی در همه بخش‌های آن مشهود بود.
این رویکرد در مراسم اهدای جوایز نیز خود را به رخ کشید و بسیاری از برندگان، فیلم‌هایی بودند که به اختلافات سیاسی در دنیایی مبهم و خسته از نبرد، توجه کرده بودند.
از همین رو جایزه اول به کارگردان صربستانی اهدا شد و میلا توراجیلیک کارگردان صرب برای «آن سوی دیگر هر چیز» موفق به کسب جایزه بهترین مستند بلند این جشنواره شد. این جایزه به فیلمی تعلق گرفت که نخستین بار در ماه سپتامبر در تورنتو معرفی شده بود. این فیلم بازتاب متفکرانه بر میراث هنوز حل نشده باقی مانده از جنگ داخلی صربستان است.
فیلم توراجیلیک که دومین تجربه فیلمسازی اوست، با سفری در سینمای کمونیستی به خانه‌های دولتی‌ساز کارگری پرداخت که مادر کاریزماتیک فیلمساز در این خانه‌ها از دو زاویه؛ یکی به عنوان یک مبارز آزادی و دیگری به عنوان یک خائن از سوی مردم قضاوت می‌شد. این فیلم به طور مساوی به بازتابی از گذشته و نبود اطمینان برای آینده تمرکز داشت.
جایزه ویژه هیات داوران نیز به فیلمی ساخته هوجیر هیروری و شینوار کمال از سوئد رسید که با عنوان «خنثی کننده مین» در جشنواره حضور داشت. این فیلم چهره یک سرباز عراقی را که به متخصصی برای خنثی کردن مین‌های زمینی برای پیشمرگه‌های کرد بدل شده است، ارایه کرد.
امسال فیلم‌هایی درباره دنیای عرب در مرکز این جشنواره جای داشت و به همین دلیل فیلم‌هایی، چون «بازگشت به خانه‌ها» ساخته تلال درکی فیلمساز سوری و «امل» فیلمی درباره دختری در انقلاب ۲۰۱۱ مصر از فیلم‌های مطرح آن بودند.
بحران سوریه در فیلم لئونارد ریتل هلمریخ فیلمساز هلندی نیز که با عنوان «فصل طولانی» ارایه شده بود تسری یافته بود که در بخش رقابتی مستند هلندی موفق به کسب جایزه اصلی شد. این فیلم درباره پناهنده‌ای سوری در کمپی در مرز لبنان است.
سایمون لرنگ ویلموت کارگردان دانمارکی نیز موفق به کسب جایزه بهترین مستند اول برای فیلم «پارس سگ‌ها در دوردست» شد که درباره جنگ اوکراین در جبهه شرقی بود و از زاویه دید یک بچه یتیم ۱۰ ساله تصویر می‌شد. این فیلم در عین حال از دیدی طنزآلود نیز بهره گرفته بود.
در عین حال جایزه ویژه هیات داوران به فیلمی از لِوا اوزالینا از لتونی با عنوان «حل کردن مادرم» تعلق گرفت. فیلمی انتقادی درباره برنامه نویس کامپیوتری که مطالعه‌ای خانوادگی را تصویر می‌کند.
در همین حال فضاهای غیرسیاسی نیز در جشنواره امسال مشهود بود که در میان آنها مستندی درباره ژیمناستیک ریتمیک ساخته مارتا پروس فیلمساز لهستانی با عنوان «فراتر از محدودیت» از جمله فیلم‌های قابل درنگ بود. این فیلم با تحقیقی بی‌نظیر، بر جنگ روانی در برنامه‌های آموزشی متمرکز بود.
تصویر چهره پیچیده و غنی از زنان نیز از برنامه‌های امسال این جشنواره مستند بود که فیلم «دختران طلوع طلایی» ساخته هاوارد بوستنس نروژی از جمله آنها بود. این فیلم ظهور زنان نئونازی در یونان را با حزب «طلوع طلایی» تصویر کرده است.
این جشنواره فردا ۲۶ نوامبر به کار خود خاتمه می‌دهد.
این رویکرد در مراسم اهدای جوایز نیز خود را به رخ کشید و بسیاری از برندگان، فیلم‌هایی بودند که به اختلافات سیاسی در دنیایی مبهم و خسته از نبرد، توجه کرده بودند.
از همین رو جایزه اول به کارگردان صربستانی اهدا شد و میلا توراجیلیک کارگردان صرب برای «آن سوی دیگر هر چیز» موفق به کسب جایزه بهترین مستند بلند این جشنواره شد. این جایزه به فیلمی تعلق گرفت که نخستین بار در ماه سپتامبر در تورنتو معرفی شده بود. این فیلم بازتاب متفکرانه بر میراث هنوز حل نشده باقی مانده از جنگ داخلی صربستان است.
فیلم توراجیلیک که دومین تجربه فیلمسازی اوست، با سفری در سینمای کمونیستی به خانه‌های دولتی‌ساز کارگری پرداخت که مادر کاریزماتیک فیلمساز در این خانه‌ها از دو زاویه؛ یکی به عنوان یک مبارز آزادی و دیگری به عنوان یک خائن از سوی مردم قضاوت می‌شد. این فیلم به طور مساوی به بازتابی از گذشته و نبود اطمینان برای آینده تمرکز داشت.
جایزه ویژه هیات داوران نیز به فیلمی ساخته هوجیر هیروری و شینوار کمال از سوئد رسید که با عنوان «خنثی کننده مین» در جشنواره حضور داشت. این فیلم چهره یک سرباز عراقی را که به متخصصی برای خنثی کردن مین‌های زمینی برای پیشمرگه‌های کرد بدل شده است، ارایه کرد.
امسال فیلم‌هایی درباره دنیای عرب در مرکز این جشنواره جای داشت و به همین دلیل فیلم‌هایی، چون «بازگشت به خانه‌ها» ساخته تلال درکی فیلمساز سوری و «امل» فیلمی درباره دختری در انقلاب ۲۰۱۱ مصر از فیلم‌های مطرح آن بودند.
بحران سوریه در فیلم لئونارد ریتل هلمریخ فیلمساز هلندی نیز که با عنوان «فصل طولانی» ارایه شده بود تسری یافته بود که در بخش رقابتی مستند هلندی موفق به کسب جایزه اصلی شد. این فیلم درباره پناهنده‌ای سوری در کمپی در مرز لبنان است.
سایمون لرنگ ویلموت کارگردان دانمارکی نیز موفق به کسب جایزه بهترین مستند اول برای فیلم «پارس سگ‌ها در دوردست» شد که درباره جنگ اوکراین در جبهه شرقی بود و از زاویه دید یک بچه یتیم ۱۰ ساله تصویر می‌شد. این فیلم در عین حال از دیدی طنزآلود نیز بهره گرفته بود.
در عین حال جایزه ویژه هیات داوران به فیلمی از لِوا اوزالینا از لتونی با عنوان «حل کردن مادرم» تعلق گرفت. فیلمی انتقادی درباره برنامه نویس کامپیوتری که مطالعه‌ای خانوادگی را تصویر می‌کند.
در همین حال فضاهای غیرسیاسی نیز در جشنواره امسال مشهود بود که در میان آنها مستندی درباره ژیمناستیک ریتمیک ساخته مارتا پروس فیلمساز لهستانی با عنوان «فراتر از محدودیت» از جمله فیلم‌های قابل درنگ بود. این فیلم با تحقیقی بی‌نظیر، بر جنگ روانی در برنامه‌های آموزشی متمرکز بود.
تصویر چهره پیچیده و غنی از زنان نیز از برنامه‌های امسال این جشنواره مستند بود که فیلم «دختران طلوع طلایی» ساخته هاوارد بوستنس نروژی از جمله آنها بود. این فیلم ظهور زنان نئونازی در یونان را با حزب «طلوع طلایی» تصویر کرده است.
این جشنواره فردا ۲۶ نوامبر به کار خود خاتمه می‌دهد.
ارسال نظرات