المصری الیوم هشدار داد
به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری دانشجو، روزنامه المصری الیوم در مقاله‌ای به قام عبدالناصر سلامه با عنوان «آیا معامله‌ای در کار است؟» از رواج یافتن صبحت و تبلیغات مستمر در شبکه‌های اجتماعی و تلویزیونی و برخی نویسندگان مطبوعات در تاکید بر اهمیت برقراری روابط رسمی با اسرائیل با هدایت نیروهای فعال در شبکه‌های مجازی و اصحاب رسانه و دیپلمات‌های سابق برای ترویج و تبلیغ این امر در آینده نزدیک تحت عنوان «معامله قرن» به شدت انتقاد کرده است.
نویسنده سپس با استناد به اسناد افشاء شده از سوی آمریکا و انگلیس و اسرائیل، بر تفاوت و تضاد بین مواضع اعلامی و علنی برخی نظام‌های عربی از زمان برپایی رژیم اسرائیل در ۱۹۴۸ تاکنون با مواضع غیرعلنی یا محرمانه آن‌ها که در این اسناد ثبت شده تاکید کرده و می‌نویسد: این تضاد نشانگر پراکندگی و دوگانگی اعراب در مسائل تاریخی است، همچنان با تداوم رویکرد اشغالگری اسرائیل در فلسطین و جولان و اقدامات نژادپرستانه و قتل و مصادره اراضی عربی توسط اسرائیل و همزمان و مهمتر از آن شاهد نفوذ سازمان موساد در اکثر کشورهای عربی تا حد خطبای منابر یا انجام برخی ترور‌ها هستیم.
همه این‌ها نشانگر آن است که نزاع عربی با اسرائیل قبل از هر چیز نزاع بر سر موجودیت است. دلیل آن هم این است که اسرائیل هرگز درصدد حذف عبارت نیل تا فرات درج شده بر دیوار کنیست نیست و گفتمان سیاسی و مذهبی اسرائیل هم بر اساس همین اصل شکل گرفته و معتقد است که اعراب استحقاق زندگی ندارند و تن‌ها یهودیان هستند که به‌عنوان ملت برگزیده خداوند، حق سروری بر زمین را دارند.
عملا هم تغییر تازه‌ای در نگرش اسرائیل به اعراب رخ نداده که با کمال تاسف اعراب این چنین به سوی عادی‌سازی روابط با اسرائیل می‌شتابند. همانطور که نتانیاهو هم اخیرا گفت که مشکل عادی‌سازی روابط با برخی کشورهای عربی در ارتباط با ملت‌هاست نه نظام‌ها و این مساله توجیه‌کننده این حجم از تبلیغات رسانه‌ای در هدف قرار دادن افکار عمومی عربی به خصوص در مصر توسط نخبگان فرهنگی و روحانیون و برخی شبکه‌های تلویزیونی است که با ابراز تردید در حقوق فلسطینیان و حتی در مورد مسجد الاقصی در چارجوب ضربه‌زدن به هویت فرهنگی عربی اقدام می‌کنند و هدف آن‌ها پدید آوردن نسلی مسخ شده و فاقد هویت با گسترش الحاد و بی‌خدایی در بین جوانان عرب و دشمن‌انگاری برخی کشورهای برادر و تبدیل شدن رژیمی صهیونیستی به کودکی دوست داشتی است.
آنچه در عرصه کشورهای خلیج (فارس) در جریان است، جدا از آنچه در صفحه‌های شبکه‌های ماهواره‌ای و اظهارات مقامات اسرائیلی در مورد هماهنگی سری و علنی با برخی پایتخت‌های عربی نیست. نکته عجیب در این مساله آنکه برخی رژیم‌های عربی بر برقراری روابط با اسرائیل برای حل بحران‌های خود تکیه کرده اند، درحالی که در برقراری روابط با یکدیگر علیرغم همسایگی و مشترکات تاریخی و سرنوشت مشترک ناکام مانده‌اند، رژیم‌هایی که هرگز به تجربه روابط مصر با اسرائیل از زمان امضای معاهده صلح از چهار دهه پیش تاکنون هیچ توجهی نمی‌کنند، توافقی که هیچ چیز را در تفکر مردم مصر و حتی در تفکر سیاسی مصر در مورد اسرائیل به عنوان رژیم اشغالگر سرزمین‌های عربی تغییر نداده و هیچ ایمنی و امنیتی در روابط با آن وجود ندارد، و گرنه بعد از ده‌ها سال شاهد این همه تبلیغات رسانه‌ای در مورد عادی‌سازی روابط با اسرائیل نبودیم.
نویسنده سپس با استناد به اسناد افشاء شده از سوی آمریکا و انگلیس و اسرائیل، بر تفاوت و تضاد بین مواضع اعلامی و علنی برخی نظام‌های عربی از زمان برپایی رژیم اسرائیل در ۱۹۴۸ تاکنون با مواضع غیرعلنی یا محرمانه آن‌ها که در این اسناد ثبت شده تاکید کرده و می‌نویسد: این تضاد نشانگر پراکندگی و دوگانگی اعراب در مسائل تاریخی است، همچنان با تداوم رویکرد اشغالگری اسرائیل در فلسطین و جولان و اقدامات نژادپرستانه و قتل و مصادره اراضی عربی توسط اسرائیل و همزمان و مهمتر از آن شاهد نفوذ سازمان موساد در اکثر کشورهای عربی تا حد خطبای منابر یا انجام برخی ترور‌ها هستیم.
همه این‌ها نشانگر آن است که نزاع عربی با اسرائیل قبل از هر چیز نزاع بر سر موجودیت است. دلیل آن هم این است که اسرائیل هرگز درصدد حذف عبارت نیل تا فرات درج شده بر دیوار کنیست نیست و گفتمان سیاسی و مذهبی اسرائیل هم بر اساس همین اصل شکل گرفته و معتقد است که اعراب استحقاق زندگی ندارند و تن‌ها یهودیان هستند که به‌عنوان ملت برگزیده خداوند، حق سروری بر زمین را دارند.
عملا هم تغییر تازه‌ای در نگرش اسرائیل به اعراب رخ نداده که با کمال تاسف اعراب این چنین به سوی عادی‌سازی روابط با اسرائیل می‌شتابند. همانطور که نتانیاهو هم اخیرا گفت که مشکل عادی‌سازی روابط با برخی کشورهای عربی در ارتباط با ملت‌هاست نه نظام‌ها و این مساله توجیه‌کننده این حجم از تبلیغات رسانه‌ای در هدف قرار دادن افکار عمومی عربی به خصوص در مصر توسط نخبگان فرهنگی و روحانیون و برخی شبکه‌های تلویزیونی است که با ابراز تردید در حقوق فلسطینیان و حتی در مورد مسجد الاقصی در چارجوب ضربه‌زدن به هویت فرهنگی عربی اقدام می‌کنند و هدف آن‌ها پدید آوردن نسلی مسخ شده و فاقد هویت با گسترش الحاد و بی‌خدایی در بین جوانان عرب و دشمن‌انگاری برخی کشورهای برادر و تبدیل شدن رژیمی صهیونیستی به کودکی دوست داشتی است.
آنچه در عرصه کشورهای خلیج (فارس) در جریان است، جدا از آنچه در صفحه‌های شبکه‌های ماهواره‌ای و اظهارات مقامات اسرائیلی در مورد هماهنگی سری و علنی با برخی پایتخت‌های عربی نیست. نکته عجیب در این مساله آنکه برخی رژیم‌های عربی بر برقراری روابط با اسرائیل برای حل بحران‌های خود تکیه کرده اند، درحالی که در برقراری روابط با یکدیگر علیرغم همسایگی و مشترکات تاریخی و سرنوشت مشترک ناکام مانده‌اند، رژیم‌هایی که هرگز به تجربه روابط مصر با اسرائیل از زمان امضای معاهده صلح از چهار دهه پیش تاکنون هیچ توجهی نمی‌کنند، توافقی که هیچ چیز را در تفکر مردم مصر و حتی در تفکر سیاسی مصر در مورد اسرائیل به عنوان رژیم اشغالگر سرزمین‌های عربی تغییر نداده و هیچ ایمنی و امنیتی در روابط با آن وجود ندارد، و گرنه بعد از ده‌ها سال شاهد این همه تبلیغات رسانه‌ای در مورد عادی‌سازی روابط با اسرائیل نبودیم.
ارسال نظرات