به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری دانشجو؛ همسر سید رضا حسینی، شهید مدافع حرم افغان درباره عکسی که در روزهای اخیر از وی و فرزندش در معراج شهدا منتشر شده است گفت: وقتی با ما تماس گرفتند و گفتند که پیکر همسرتان شناسایی شده ما را به معراج شهدا دعوت کردند.
وی ادامه داد: من همراه پسرم، برادر همسرم و عمویش رفتیم آنجا. البته اقوام مان زیاد هستند، اما خودمان می‌خواستیم که خیلی شلوغ نشود و همه در روز تشییع بیایند و مراسم تشییع پرشور باشد، که همین طور هم شد و روز تشییع نه فقط فامیل ما که مردم عادی هم زیاد آمده بودند و خیابان خیلی شلوغ بود.
همسر شهید مدافع حرم افزود: آن روز وقتی ما به معراج شهدا رسیدیم وقتی پیکر سیدرضا را آوردند، اول یک مراسم روضه خوانی برگزار شد، بجز ما خیلی‌های دیگر هم به معراج شهدا آمده بودند از بچه‌های خود معراج هم بودند. آن موقع دور و بر ما خیلی شلوغ بود، بعد از ۴۰ دقیقه به ما اعلام کردند که خانواده یک شهید دیگر می‌خواهند برای خداحافظی بیایند اگر اجازه بدهید پیکر شهید شما را ببریم.
او در پایان گفت: من همان موقع خودم از آن‌ها خواستم که اجازه بدهند چند دقیقه با همسرم تن‌ها باشم، که موافقت کردند و ما به یک قسمت دیگر معراج رفتیم که سالن کوچکتری بود. آن لحظه هم در آن سالن، جز من و پسرم و پیکر همسرم کسی نبود. یا اگر کسی آمد من متوجه نشدم و نمی‌دانم که چه کسی عکس را گرفته است.
وی ادامه داد: من همراه پسرم، برادر همسرم و عمویش رفتیم آنجا. البته اقوام مان زیاد هستند، اما خودمان می‌خواستیم که خیلی شلوغ نشود و همه در روز تشییع بیایند و مراسم تشییع پرشور باشد، که همین طور هم شد و روز تشییع نه فقط فامیل ما که مردم عادی هم زیاد آمده بودند و خیابان خیلی شلوغ بود.
همسر شهید مدافع حرم افزود: آن روز وقتی ما به معراج شهدا رسیدیم وقتی پیکر سیدرضا را آوردند، اول یک مراسم روضه خوانی برگزار شد، بجز ما خیلی‌های دیگر هم به معراج شهدا آمده بودند از بچه‌های خود معراج هم بودند. آن موقع دور و بر ما خیلی شلوغ بود، بعد از ۴۰ دقیقه به ما اعلام کردند که خانواده یک شهید دیگر می‌خواهند برای خداحافظی بیایند اگر اجازه بدهید پیکر شهید شما را ببریم.
او در پایان گفت: من همان موقع خودم از آن‌ها خواستم که اجازه بدهند چند دقیقه با همسرم تن‌ها باشم، که موافقت کردند و ما به یک قسمت دیگر معراج رفتیم که سالن کوچکتری بود. آن لحظه هم در آن سالن، جز من و پسرم و پیکر همسرم کسی نبود. یا اگر کسی آمد من متوجه نشدم و نمی‌دانم که چه کسی عکس را گرفته است.
تعداد نظرات: ۱
ارسال نظرات
واقعا وقتی 99درصد مردم ما فرهنگ استفاده از بعضی از مظاهر تکنولوژی را ندارند، چه دلیلی وجود دارد که همه چیز در اختیار همه کس باشد؟
همه ما هم تا صحبتش میشود، ژست دانای کل به خودمان میگیریم که : مزایایی دارد و معایبی!
انگار که عجب کشف بزرگی کرده ایم و چشم بسته غیب گفته ایم.
ولی واقعا وقتی بعضی از ابزارها استفاده منفی اش چندین و چندین برابر استفاده مثبتش است، و اصلا کارکرد عرفی آن عوض شده، و وقتی همه استفاده منفی میکنند و اعتقادی هم به منفی بودن استفاده ای که میکنند ندارند، دیگر صحبت از مزایا و معایب، معنایی هم دارد؟
وقتی مراجع کاملا رسمی اعلام میکنند که بیش از 80درصد محتوای تلگرام مجرمانه است، و یا وقتی آمار استفاده از اینترنت های دانشجویی میگوید که اغلب استفاده از این اینترنت، به صفحات غیراخلاقی اختصاص دارد، ... رقمش را یادم نیست، ولی قطعا بالای 60درصد بود..
و یا آمار صفحات پر بازدید اینترنت...، آیا هنوز هم باید از منافع و مزایا گفت و گفت همه چیز بستگی به فرد دارد؟
باید این واقعیت را بپذیریم که این ابزارها جهت دارند و شیبشان به سمتی است که اگر قوانین و محدودیت های ساختاری از یک طرف و خودسازی از طرف دیگر نباشد، فرد را به مرور به ته دره نفس سقوط میدهند.
حالا این بنده خدا که خلوت کرده بوده و واقعا واضح است که کار عکاس بسیار زشت و غیرشرعی و غیراخلاقیست (+کار کسی که دانسته این عکس را منتشر کرده)، اما گذشته از این مورد، واقعا فیلمبرداران و عکاسان انواع و اقسام مراسم های مختلف، با اجازه چه کسی روی صورت خانم های شرکت کننده در این گونه مراسم، زوم میکنند و..؟
میدانم دوره این حرف ها گذشته، در حدی که حتی خبرگزاری دانشجو هم اینها را قبول ندارد، و اگر هم قبول داشته باشد، جرات انتشارش را ندارد.