جمعه بازار نشریات دانشجویی
گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو – محسن عبدالعلی‌پور؛ نشریات دانشجویی در هفته گذشته تیتر‌ها و سرمقاله‌‍‌های خود را به مهمترین مسائل روز کشور اختصاص دادند.
انقلاب اسلامی . VS . جمهوری اسلامی
«جریان» دانشجویان دانشگاه بوعلی سینا همدان ای هفته به تفاوت انقلاب اسلامی و جمهوری اسلامی رسیده. بررسی تفاوت قانون اساسی انقلاب اسلامی که میشود ایران و عراق و سوریه و ... با جمهوری اسلامی که میشود ایران دستمایه یادداشت این نشریه شده. در بخشی از این دستونشه آمده است: « جمهوری اسلامی یک قانون اساسی دارد صد ایراد اساسی! مملکت یک ایراد اساسی هم داشته باشد با صد قانون اساسی درست نمی شود الآن که دیگر برعکس است! از یک جا در مدیریت بحران زلزله موفق عمل نمی شود از یک سو بحران مدیریت باعث شده مردمی سرمایه شان را از دست بدهند و هر روز برای باز پس گیری نیم در غاز تجمع کنند.جمهوری اسلامی یک قانون اساسی دارد، انقلاب اسلامی یک قانون اساسی! آخرین آپدیت قانون اساسی جمهوری اسلامی بر می گردد به ششم مرداد شصت و هشت! یعنی قانون اساسی جمهوری اسلامی لست سین ا لانگ تایم اگو! اما قانون اساسی انقلاب همین امروز و چند ساعت پیش سین شد! آخر می دانی؟ قانون اساسی انقلاب وصیت نامهی شهید حججی و آن یکی شهید امروزِ مدافع حرم است! تو حساب کن در مظلومیت جمهوری اسلامی همان بس که مجری قانون اساسی اش دولت ها هستند! اما در خوشبختی انقلاب اسلامی همان بس که مجریهای قانون اساسی اش شهید مدافع حرم است! قاسم سلیمانی است! قانون اساسی ما در بوکمال با شکست داعش اجرا میشود! ما بند های قانون اساسی خود را از بلندگوهای حسینیهی امام خمینی (ره) میگیریم!»
داعش پَر!
هفته نامه دانشجویی «1979» دانشگاه آزاد رشت ماجرای شکست داعش را سرمقاله خود کرده. در این یادداشت به تفکیک دو دکترین مقاومت و دکترین سازش در کشور پرداخته شده است. در بخشی از این متن آمده: « أما دو عبرت ییش روی ملت ماست. نابودی داعش نشان داد مقاومت گرچه شهید داد اما سرزمین‌های اسلامی را نداد و نشان داد هزینه‌ای که پرداخت کرد به مراتب کمتر از هزینه‌ای بود که اگر در مقابل داعش نمی ایستاد و بلاد اسلامی را تقدیم آمریکا و اسرائیل می‌کرد، با فاتحه اسلام و ایران و امنیت و آسایش امت اسلامی را میخواند. اما امضاء برجام نشان داد مذاکره هم شهدای هسته‌ای را از ما گرفت و هم صنعت هسته‌ای را، و هم تحریم‌ها را مضاعف کرد و نشان داد هزینه ای که پرداخت کردیم به مراتب بیشتر از هزینه‌ای بود که اگر در مقابل زیاده خواهی‌های نظام سلطه مقاومت می کردیم گفتمان مذاکره نتوانست در شش سال پرونده تحریم‌های ایران ببندد، اما گفتمان مقاومت به خوبی پرونده...»
تجربه را تجربه کردن خطاست!
دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی گیلان با «صدای دانشجو» بازهم دست روی IPC گذاشتند. بررسی قراردادهای نفتی و عملکرد دولت روحانی در اجرای اقتصاد مقاومتی در حوزه نفت و گاز در این یادداشت به بوته نقد گذاشته شده. در بخشی از این متن آمده است: « خلاصه این ماجرا ساده، ولی تلخ است توان شرکت های خوش سابقه داخلی تعمدا نادیده گرفته می شود/ پروژه به صورت انحصاری و با حذف رقیب داخلی به شرکت توتال واگذار می شود/ پرونده اطلاعات محرمانه و راهبردی میدان نفتی ما در اختیار توتال قرار می گیرد/ توتالی که اکنون این اطلاعات را در اختیار دارد. همان شرکتی است که ه۳ سال شریک نفتی دولت قطر (رقیب جدی مادر استخراج از میادین مشترک) بوده است!
مسئولیتی که به اتحادیه اروپا به چشم شریکی راهبردی نگاه می کردند و گمان داشتند شرکت های اروپایی آن ها را در مقابل تحریم های امریکا تنها نخواهند گذاشت، امروز حرفی هم برای گفتن دارند؟ نوزدهم آبان ۹۶، رییس جمهور فرانسه (که گویا مقاله روزنامه آرمان را نخوانده بود!)، به طور رسمی خواستار وضع تحریم های جدید (به بهانه موشکی) علیه جمهوری اسلامی شد، دولت تدبیر و امیده که چهار سال تمام هشدارهای منتقدینش درباره عاقبت مذاکره با آمریکا را نادیده گرفت، امروز مذاکره با آمریکا را دیوانگی میداند. چند سال از عمر یک ملت باید صرف شود تا همین دولت به نگاه "واقعی" ( نه رویایی و خام اندیشانه) نسبت به متحدین اروپایی آمریکا دست پیدا کند؟»
ما خیلی گوگولی‌ایم خییییلی!
«میدان انقلاب» دانشجویان دانشگاه شریف در یادداشتی طنز آمیز به روابط دیپلماتیک ایران و انگلیس پرداخته است. در بخشی از این متن آمده: « اشک امانم نمی دهد خبر را تا انتها بخوانیم ، خبر را با می بویم و می بوسم. "وزیر خارجه انگلیس برای پرداخت بدهی ۴۵۰ میلیون پوندی ۴۰ ساله خود به ایران به دنبال راهی می گردد که بتوان با دور زدن تحریم هایی که مانع انتقال پول به ایران می شوند، بدهی خود را پرداخت کند" آخر تا چه حد امانتداری؟ امروز آدم جرات نمی کند پولش را به برادرش بدهد! اما می بینیم این دولت پاک دست بریتانیا ۴۵۰ میلیون پوند بدهکاریش به ایران را بعد از ۴۰ سال مثل روز اولش نگاه داشته! اصلا آن پول نزد خودتان امن‌تر است، آدم می ترسد امروز پول به دولت بدهد، اصلش می ترسد پول بی زبانش یک وقت خرج سوریه ای ، لبنانی چیزی بشود! وقتی این ولایت معاشان را می بینم که دولت های پاک دستی مثل شما را ول کرده ، به فکر همکاری استراتژیک و ایدئولوژیک با ملت های منطقه اند...»
ارسال نظرات