جنبش دانشجویی مقصر اصلی آشوب‌های خیابانی!

گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو- سعیدگل صنم‌لو*، تجمعات اخیر در برخی شهر‌های کشور، فارغ از رنگ و بوی سیاسی برخی از این تجمعات از جمله در تهران و مناطق مرفه‌نشین، یک مطالبه معیشتی و اقتصادی از سوی مردم نیز بود که با حضور عوامل اغتشاش و افراد همیشه آشوب‌طلب به انحراف کشیده شد.

فارغ از وجود همیشگی حوادث در مسیر حرکت انقلاب اسلامی و نقش فعال جریان استکبار در تقویت این حوادث، نباید فراموش کنیم هرکسی که در این کشور مسئولیتی دارد یا میدانی برای نقش‌آفرینی برای او ایجاد شده است و در برابر انقلاب اسلامی و مردمی که ۴۰ سال مستمر حامی آن بوده‌اند، وظیفه‌ای دارد و فردای قیامت برای آن نیز بازخواست می‌شود. وظیفه جنبش دانشجویی در این راستا بسیار سنگین است.

جنبش دانشجویی باید پیشقراول باشد، در برخی زمان‌های حساس خیلی زود دیر می‌شود و غفلت از انجام تکلیف انقلابی جبران‌ناپذیر می‌شود. زمان‌شناسی به این است که مراقب باشیم فرصت‌های حیاتی را از دست ندهیم. فتنه ۸۸ از جمله این برهه‌های حساس بود. با وجود اینکه در جمع‌بندی نهایی جنبش نهایی نقش موثری در رفع این فتنه بزرگ ایفا کرد، لیکن گلایه رهبری از جریان دانشجویی و ناراحتی ایشان از عدم برگزاری کرسی‌های آزاد‌اندیشی و جلسات مباحثه و گفت‌وگو در دانشگاه‌ها نشان داد که جنبش دانشجویی خیلی هم سرافراز نبوده است.

حوادث اخیر و حضور قشر جوان و دانشجو در بستر این حوادث نیز نشان داد که جنبش دانشجویی از سال ۸۸ تاکنون تقریبا هیچ گامی در راستای اجرایی کردن طرح راهبردی رهبری در دانشگاه‌ها برنداشته است. چه اینکه اجرایی شدن این طرح و شکل‌گیری فضای مباحثه و مناظره در دانشگاه‌ها و رفع شبهات و سوءبرداشت‌های جوانانی که هر روز در زیر آماج حملات توپخانه‌های رسانه‌ها و شبکه‌های فعال دشمنان قرار دارند، در حین اینکه هیجانات جوانی را در یک کانال صحیحی برآورده کرده و از شکل‌گیری فضای آشوب در بستر دانشگاه جلوگیری می‌کند، مانعی جدی برای بهره‌برداری جریان‌های سیاسی از انرژی و ظرفیت جوانی دانشجویان در سبیل انحرافی نیز خواهد شد. متاسفانه حوادث چند روز اخیر به‌ویژه در تهران و دانشگاه تهران ثابت می‌کند که این امر محقق نشده است. ضمن اینکه در قطعیت معاند و معارض بودن برخی از این افراد تردیدی نیست، لیکن نمی‌توان همه را به یک چشم دید و ضدانقلاب و معاند به شمار آورد و به عبارتی نمی‌شود همه را به یک چوب راند.

در دانشگاه تهران جمعیت را که دیدم متعجب شدم. گویی این‌ها در این چهار سال اصلا با هم دو کلمه هم رد و بدل نکرده باشند. همین است که وقتی ما غفلت کرده و کار ایجابی را رها می‌کنیم، روزی مجبوریم اقدام سلبی داشته باشیم با وقت بیشتر و البته با انرژی مضاعف. وقتی ما مطالبه‌گری و پیگیری حق و حقوق مردم را از مسئولان جدی نمی‌گیریم، روزی می‌رسد که اینچنین عده‌ای شکم‌پر و مرفه با دغدغه‌های سیاسی، مطالبات بحق مستضعفان را به یغما برده و مملکت را به آشوب می‌کشند. اگر آن روز که بحث حقوق‌های نجومی مطرح شد، جنبش دانشجویی عرصه را چنان بر دولت و مسئولان تنگ می‌کرد که از کرده خود پشیمان شوند، دیگر نمایندگانی که نماینده جیب و شکم خود شده‌اند، بیجا می‌کردند این غلط تاریخی را از مصوبه قانونی بگذرانند. ما این را تجربه کرده‌ایم و شدنی است.