«هواپیمای تهران- یاسوج از صفحه رادارها ناپدید شد.» خبر کوتاه بود و تقریبا برای همه مردم غیر منتظره. ۶۶ نفر از هموطنان ایرانی بدون آنکه دلیل و چگونگی حادثه مشخص شود برای دو روز هیچ کجای جهان نبودند.
گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو-زینب امیدی، «هواپیمای تهران- یاسوج از صفحه رادارها ناپدید شد.» خبر کوتاه بود و تقریبا برای همه مردم غیر منتظره، چرا که از آخرین حادثه هواپیمایی آن هم با ابعادی به این وسعت خیلی میگذشت. به خاطر همین خبر ناپدید شدن یکباره این هواپیما و احتمال برخورد آن با کوه دنا کافی بود تا نگاه همه به آسمان بلند شود.
وقتی دو روز هیچ کجای جهان نباشی! ۶۶ نفر از هموطنان ایرانی بدون آنکه دلیل و چگونگی حادثه مشخص شود برای دو روز هیچ کجای جهان نبودند. هلیکوپترهای امداد هرکجا را میگشتند چیزی پیدا نمیکردند تا اینکه نیروهای نجات هلال احمر به کوه زدند و بعد از ساعتهای گشت و گذار میان برف و بوران توانستند اثری از هواپیما پیدا کنند. امدادگرانی که روزها و شبها در هوای منفی ۲۵ درجه کوهستان سپری کردند تا خبری برای دلهای نگران و امیدوارخانوادههایی ببرند که پایین کوه منتظر رد و نشانی از عزیزانشان هستند.
«همه ۶۶ سرنشین هواپیما جان باختند» با شنیدن این خبر، بهت و شوک به ابعاد این حادثه تلخ افزوده شد. مردم که هنوز زلزله کرمانشاه و صدها کشته آن و غرق شدن سانچی با همه خدمه اش فراموش نکرده بودند؛ حالا با سقوط هواپیمای تهران-یاسوج بار دیگر فرو میریزند. حدود یک ماهی میشود که از سقوط این هواپیما میگذرد، اما همچنان تلاشها برای جمع آوری اجساد در ارتفاعات ادامه دارد و خانوادههای بسیاری چشم انتظار رد و نشانی از عزیزان از دست رفتشان هستند. هر چند نام این عزیزان برای همیشه همچون یک داغ تازه بر دل مردم خواهد ماند؛ اما خبرگزاری دانشجو بنا بر رسالت خود در این گزارش یادی از دانشجویان و اساتیدی میکند که حالا شاید زیر انبوهی از برفهای سفید کوه دنا آرمیده اند.
به خداحافظی تلخ تو سوگند... لیست مسافران که منتشر شد خیلیها باور نمیکردند، اما ما از نخبه دانشگاهی، استاد دانشگاه، جراح، مشاور و سخنران و خیلیهای دیگر را ازدست داده بودیم. در میان بحبحه انتشار اسامی مسافرین مفقود شده، آخرین سلفی علیرضا جامعی دانشجوی دانشگاه علوم پزشکی تهران زودتر از هر چیز دیگری در فضای مجازی منتشر میشود. آخرین عکسی که حالا مادر باید تا آخر عمر به جای فرزند رشیدش آن را در آغوش کشد. این مادر در روزهای پایانی سال در مصاحبهای گفته بود نمیخواهم از پسرم با دو متر قد، بدن تکه تکه شده آن را تحویلم دهند.
فاطمه دالوندی دانشجوی پزشکی ورودی ۹۵ دانشگاه علوم پزشکی نیز آن روز یکی از مسافرین پرواز تهران-یاسوج بود. وی ساکن تهران و در دانشگاه علوم پزشکی مشغول به تحصیل بوده است.
کوثر هردانی، دانشجوی پردیس کوثر دانشگاه فرهنگیان استان کهگیلویه و بویراحمد و از اعضای شورای مرکزی بسیج دانشجویی دانشگاه فرهنگیان نیز درکنار دیگر مسافران به کوه دنا برخورد کرده است. وی متولد سال ۱۳۷۴ ساکن تهران دانشجوی ترم ۷ رشته علوم تربیتی دانشگاه فرهنگیان مسئول سایبری فضای مجازی بسیج دانشجو و نخبه دانشگاهی بود.
دکتر عبدالرضا کردی، استاد برجسته حوزه خانواده و خلاقیت و رئیس فرهنگسرای ملل، یکی دیگر از مسافران پرواز سقوط کرده تهران - یاسوج بود.
خلیل آهنگران، کارمند حوزه معاونت آموزشی بخش نظارت و ارزیابی؛ دکتر سید رضا فاطمی طلب، معاون آموزشی واحد پرند و دکتر احمد چرمیان، عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد واحد بروجرد در پرواز این هواپیما حضور داشتند. این افراد به منظور نظارت و ارزیابی دانشگاه آزاد اسلامی واحد یاسوج عازم این شهر بودند که متاسفانه در سانحه پرواز هواپیما ATR۷۲ جان باختند.
مژگان نظری دانشجوی پزشکی و سکینه کاظمی دانشجوی ارشد رشته پرستاری داخلی جراحی علوم پزشکی بوشهر نیز در این هواپیما حضور داشتند.
در آزمون دکتری امسال جای خالی اردشیر راد از مسافرین این پرواز به چشم می خورد. انتشار کارت ورود به آزمون وی پس از آزمون دکتری بازتاب های زیادی در فضای مجازی داشت.
بی شک دردناکترین اتفاق سال ۹۶ پس از سانچی، سقوط هواپیمای تهران-یاسوج است. حتی نمیتوان گفت که این اتفاق یک تراژدی است، این اتفاق یک درد نامه است دردی که خانوادههای این عزیزان را تا آخر عمر شبیه سابقشان نمیکند. برای هر یک از این دانشجویان و نخبگان، بی شک یک خانواده هست نیستش را داده است تا شاهد روزی باشد که تلاشهای به ثمر نشسته، اما حالا جز انتظار برای به خاک سپردن عزیزانشان و داشتن سنگ قبری برای تسلی این داغ را نمیخواهند.
استیضاحی که داغ را تازهتر کرد/ هواپیمای تهران-یاسوج بیمه نداشت! هفتههای پایانی سال، مجلس سه وزیر راه، کار و کشاورزی را استیضاح کرد. در جلسه استیضاح آقای ربیعی، اسنادی در خصوص علت سقوط هواپیمای تهران-یاسوج منتشر شد که اذهان عمومی را با هزاران سوال از مسئولین امر تنها گذاشت؛ چرا که وزیران مربوطه به حادثه سانچی و هواپیما تهران-یاسوج نتنها استیضاح نشدند که به قوت خود در سمتها باقی ماندند. در این بین، اما فریادهای تاجگردون نماینده مردم گچساران را تاریخ فراموش نخواهد کرد. وی در جلسه استیضاح وزیر کار گفت: «پس از سقوط هواپیمای تهران ـ. یاسوج، من روز اول به هواپیمایی رفتم، گفتم هواشناسی گزارش دهد. گفتند مبدا و مقصد چنین بوده، من گفتم طول مسیر چه، توضیح داد و گزارش مکتوب ارائه کرد. گفتم مستندات را قاطی نکنید، کارشناس مظلومی که میدانم بعد از صحبت من چه بلایی سرش میآورند، برگهای پیش من گذاشت.
دیروز در آذربایجان شرقی چند هواپیما به دلیل سرعت بالای باد برگشتند، اما طبق گزارش ارائه شده سرعت باد در محل پرواز هواپیمای تهران ـ. یاسوج ۱۱۰ کیلومتر بوده و این در حالی است که هواپیما کوتاه برد بوده است. من چه جوابی به جسدهای بالای کوه بدهم. یک نفر هم در این نظام عذر نخوانست. کاپیتان مرحوم هم رفت،ای دنا تو مقصر بودی که قامتت فراتر از تصور من و آقای ربیعی بود.
من بعد از سقوط هواپیما با بیمه ایران تماس گرفتم و گفتم میدانم این هواپیما بیمه نیست، اما خواهش میکنم برای حقوق آن عزیزان این را اعلام نکنید و مجددا هواپیما را بیمه کنید. به رییس هواپیمایی آسمان هم این را گفتم، شما حتی هواپیما را بیمه نکردید، این چه مدیریتی است»
در آخر... هاشم کاشفی از افراد تیم نجات کوهستان جوانی ست که روزهای زیادی را برای عملیات کشف هواپیما و اجساد در ارتفاعات رشته کوههای دنا سپری کردهاست وی در مصاحبه با مهر میگوید: «جنازهها هنوز کامل جمع نشدهاست و هنوز برای خاکسپاری به خانوادههایشان تحویل داده نشدهاست. چون هنوز دامنه کوه اجساد زیادی وجود دارد. امدادگران شبهای سختی را گذراندهاند به خصوص شبهایی که در کوه کنار جنازهها کمپ میزدند. واقعا سخت بود. از لحاظ روحی بسیار ضعیف شده بودیم.
صحنه دردناکی از اجساد دیده بودیم که فکر آنها نمیگذاشت که بخوابیم. خودمان را مدام جای خانوادههای آنها میگذاشتیم. سردی هوا هم اوضاع را خرابتر میکرد. ما روزهای بسیار سختی را تحمل کردیم و فقط تنها خواهشی که وجود دارد این است که مردم در این موارد احساسی نشوند.» میگویند زمان عجیبترین عنصر زمین است، چرا که با گذشت خود حقایق را روشن میکند. نیاز به پیش داوری و قضاوت هیچ یک از ما نیست به همین خاطر جز عرض تسلیت به خانودههای این عزیزان سخن دیگری نمیتوان گفت.