به گزارش یک روزنامه زنجیرهای دیروز همصدا با اروپا و آمریکا توانمندی موشکی و نفوذ منطقهای ایران را ثباتزدا دانست و خواستار دست کشیدن از آنها شد. روزنامه دیگری نوشت که در سال 97 نمیتوانیم انتظار رونق اقتصادی داشته باشیم. روزنامه زنجیرهای دیگری هم طی مصاحبهای نوشت که ٥٠ درصد واحدهاي صنعتي کوچک و متوسط عملا از گردونه توليد خارج هستند.
روزنامه اصلاحطلب ابتکار دیروز در سرمقاله خود رسما در مقام سخنگویی غربیها و توجیه اقدام سه کشور فرانسه، انگلیس و آلمان در اعمال تحریمهای جدید علیه کشورمان برآمده و ضمن متهم کردن ایران به اقدامات ثباتزدا و تحریکآمیز، نوشت: «بدون تردید دلیل اصلی اعمال تحریم تروئیکای اروپایی علیه تهران در ارتباط با آن دسته از رفتارهای ایران در منطقه است که آنها همگام و همصدا با گروههای اسرائیل محور آن را رفتاری بدخیم و ثباتزدا میخوانند. توسعه برنامه موشکی بالستیکی و همچنین اقدامات ثباتزدا در چهار پایتخت استراتژیک منطقه یعنی دمشق، بغداد، بیروت و عدن در زمره رفتارهایی است که موجب نگرانی تروئیکای اروپایی و همچنین گروههای اسرائیل محور به رهبری ریاض و تلآویو است. اعمال این گونه تحریمها نشان میدهد که اروپا اگر چه خواهان حفظ برجام است، اما با اقدامات تحریکی و برنامههای ثباتزدا که منجر به اختلال در نظم ژئوپولیتیکی منطقه میشود، مشکل دارد و موافق نیست.»
تکمیل بازی آمریکا- اروپا در برجام از سوی زنجیرهایها
این روزنامه در ادامه برنامه دفاعی ایران را تهدید دانست و نوشت: «به همان میزانی که برجام و حفظ آن عامل اصلی نزدیکی و همسویی اروپا با ایران است، برنامه موشکی و رفتاری ثباتزدا میتواند منجر به شکاف ایران و اروپا شود چراکه برنامه موشکی ایران در گذر زمان میتواند تهدیدی برای اروپا نیز باشد... با همه نادرستی و خطایی که در رفتارهای تروئیکای اروپایی بابت اعمال تحریم جدید علیه ایران وجود دارد، اما نباید نقش ایران را در ایجاد چنین وضعیتی نادیده گرفت.»
این روزنامه اصلاحطلب در پایان سرمقاله خود نتیجه میگیرد که تنها راه همراه کردن اروپاییها در برجام اصلاح رفتارهای منطقهای ایران و به عبارتی برجامیزه کردن توان موشکی کشورمان است: «در شرایطی که برخی از رفتارهای ایران موجب دور شدن تدریجی اروپا از ایران خواهد شد، لازم است که ایران رفتارهای خود را منطبق با روح برجام نماید. این مهم با توجه با نیاز اقتصاد برجامی ایران، میتواند موجب همراهی اروپا در حفظ برجام شود.»
در حالی که مقامات اروپایی همصدا با آمریکا و با لحنی طلبکارانه نسبت به توان موشکی و نفوذ منطقهای ایران موضعگیری کردهاند، باز هم رسانههای اصلاحطلب به میدان آمده و در تکمیل این پازل علیه کشورمان موضعگیری میکنند.
تاکید اصلاحطلبان مبنی بر مذاکرات موشکی و منطقهای با اروپا در حالی است که خسارت محض برجام در مقابل دیدگان همه قرار دارد. اولین تجربه شکست خورده را میتوان با تسامح به حساب اشتباه و بیتجربگی گذاشت. اما وقتی ریل حرکت به سمت تکرار یک تجربه اشتباه است، دیگر نمیتوان آن را فقط یک خطا و سهل اندیشی دانست.
در این باره گفتنی است که آمریکا و اروپا برای تسلیم کردن جمهوری اسلامی ایران قطعا به کمک بازوانی در داخل ایران نیاز خواهند داشت، که اندیشکده کاتو در گزارشی مفصل به دولت کنونی آمریکا تقویت این جریان هواخواه غرب یا اصلاحطلبان در داخل ایران را شدیدا توصیه میکند.
اهمیت این عناصر داخلی یا رسانهای همکار غرب در داخل کشور از آنجاست که این جریان که تا دیروز با دادن آدرسهای غلط به افکار عمومی و با بزک آمریکا، کلید حل مشکلات را در تعامل گسترده با غرب نشان میداد، اکنون و پس از نقض عهدهای مکرر آمریکا و عدم دستیابی ایران به منافع حداقلی در برجام در پهنه گستردهای از رسانههای داخلی با هراسافکنی و مهندسی ترس، به دنبال زمینهچینی برای مذاکرات مجدد با آمریکا و اروپا هستند تا اینبار قدرت موشکی و منطقهای ایران قربانی شود.
به واقع آمریکا به این جریان امید بسته تا بتواند با کمک آنها دوران جدیدی از فشار را دوباره آغاز و کشور را به موافقان سازش و امتیازدهی بیشتر و مخالف آن دو پاره کند. جریانی که مهمترین سرمایههای ترامپ در ایرانند و دوباره تلاش خواهند کرد که تسلیم را تئوریزه کنند.
در سال ۹۷ انتظار رونق اقتصادی نداریم!
روزنامه آرمان در سرمقاله دیروز با عنوان «در سال ۹۷ انتظار رونق اقتصادی نداریم» نوشت: «شرایط اقتصادی سال 97 در مقایسه با سال 96 یک شرایط متمایزی نیست و ادامه روند سال 96 خواهد بود و در بهترین شرایط اگر رویداد خاصی اقتصاد کشور را در بر نگیرد میتوانیم ماکزیمم در موقعیت سال 96 باقی بمانیم...در سال 96 امید داشتیم که دولت دوازدهم با وجود کسب تجربیاتی که در دوره اول داشت و تغییری که در بخشی از حوزههای اقتصادی صورت داد، یک نظام برنامهریزی اقتصادی منطبق با شرایط بینالمللی و اقتصاد داخلی را ارائه دهد که چنین چیزی تحقق پیدا نکرد. در واقع در سال 96 به طور مشخص شرایط اقتصادی در تنگنای بیشتری قرار گرفت و هیچگونه برنامه جدیدی هم ارائه نشد.»
این روزنامه زنجیرهای در ادامه نوشت: «در سال 96 تهی از یک حرکت جدی برای حمایت از صادرکنندگان بودیم...درواقع ما در حوزه اقتصاد بیشتر به حرف بسنده کردیم...تعداد نفرات بیکار در خانوار رو به افزایش است و به ناچار پدر و سرپرست خانواده درآمد خود را بین نفرات بیشتری توزیع میکند. اگر شغل ایجاد شود، جوانی که در خانه است هم مشغول کار میشود، درآمد ایجاد میکند و با آن درآمد وارد بازار میشود و باعث رونق میشود. بنابراین در سال 97 نمیتوانیم انتظار رونق اقتصادی داشته باشیم مگر اینکه دولت سیاست خود را کلا تغییر دهد».
اکنون قریب به 5 سال از آغاز به کار دولت روحانی سپری شده است اما گویا این روزنامه زنجیرهای تازه به این نتیجه رسیده که سیاستهای اقتصادی دولت، مناسب نیست! در طول رقابتهای ریاست جمهوری سال 96، روزنامههای زنجیرهای با تیترهایی همچون «بحران وعدههای پوپولیستی»، «بلای وعدههای نجومی»، «وعدههای توخالی»، «سنکوب سیاسی ناشی از اُوِر وعده ها»، «دلربایی انتخاباتی با سرابهای اقتصادی»، «ظهور دوباره پوپولیسم» و... اینگونه القاء کردند که برنامههای اقتصادی رقبای روحانی بر مبنای توهم و دوری از واقعیت است و این کاندیداها افکار عمومی را به سراب اقتصادی دل خوش کرده و به شعور مردم توهین کردهاند.
روزنامههای زنجیرهای همزمان با حمله به برنامههای اقتصادی رقبای روحانی، هرگونه نقد به کارنامه اقتصادی دولت را با فحاشی پاسخ داده و تمام مشکلات اقتصادی را به نوبرانه اقتصادی برجام! در سال 96 و 97 حواله میدادند.
برای نمونه روزنامه دولتی ایران- اردیبهشت 96- در مصاحبه با «پروانه مافی» نماینده عضو فراکسیون امید نوشت: «آثار اقتصادی برجام به معنای واقعی آن انشاءالله از سال 96 به بعد خود را نشان خواهد داد. بنابراین دولت آینده مسیر هموارتری را برای به سرانجام رساندن اهداف اقتصادی پیش رو خواهد داشت. نوبرانه اقتصادی برجام در سال 96 به کام مردم خواهد رسید و اگر با همین شرایط پیش برویم انشاءالله شرایط بهتر و بهتر خواهد شد.»
خروج 50 درصد واحدهاي صنعتي کوچک و متوسط از گردونه توليد
روزنامه شرق دیروز در گفتوگو با مشاور عالي رياست اتاق ايران و مشاور سابق وزير صنعت، معدن و تجارت نوشت: «اگر حدود ٢٠ سال پيش در شهرکهاي صنعتي، صد درصد واحدهاي مستقر کار ميکردند، اما اکنون ورشکستگي و توقف فعاليت و کاهش شديد توليد را براي بيش از ٥٠ درصد اين واحدها شاهد هستيم. بههرحال بخشي از اقتصاد، تجارت و صنعت در حال ورشکستگی است. هيچ کجاي دنيا اينگونه نيست که مديريت بنگاهي مثل «فورد» را پدر، پسر و نوه به مدت ٢٠٠ سال مديريت کنند. بهطور شناور هر بنگاه در سال بين پنج تا ١٠ درصد ورشکسته و جايگزين ميشود. اما اگر با نرخهاي ثابت نگاه کنيم، براساس آمار ٣٠ تا ٥٠ درصد واحدهاي توليدي در شهرکهاي صنعتي خوابيده است. چنين آماري را در شهرک صنعتي و کارخانه تحت مديريتم ميبينم. سرنوشت ٥٠ يا ٧٠ درصد باقيمانده اين است که بيش از ٥٠ درصد واحدها زير ٥٠ درصد توليد دارند. در حقيقت سرمايهگذاريهایی که در گذشته شده بدون بازدهي است و امروز خاک ميخورد و نگرانکننده است. اگر معدل بگيريم ٥٠ درصد واحدهاي صنعتي کوچک و متوسط عملا از گردونه توليد خارج هستند.»در بخش دیگری از این گفتوگو آمده است: «از آنجا که دولت روي چشمه انرژي نشسته است، ميتواند با قیمتها هر طور که میخواهد بازی کند اما افزایش قیمت حاملهای انرژی موجب افزایش قیمت خیلی از کالاها میشود که با قدرت خرید مردم تطابق ندارد.»
مشاور سابق وزير صنعت، معدن و تجارت در پاسخ به این سؤال که تزریق نقدینگی به صنایع خرد و متوسط چقدر مؤثر واقع شد؟ به شرق میگوید: «نقدینگی برای واحدهایی که تزریق شد، بیتأثیر نبود اما به خیلی از واحدها تزریق نشد و همین توجهنکردن، موجبات توقف و ورشکستگی آنها را تسریع کرد.» وی همچنین سؤال این نقدینگی به چند درصد واحدها رسید؟ را اینطور پاسخ داد: «فکر نمیکنم این نقدینگی به بیش از ٢٠ تا ٢٥ درصد واحدهای گرفتار، تزریق شده باشد. ضمن اینکه صددرصد نیازهای این واحدها را هم نتوانست تأمين کند.»
تقلا برای پر کردن کارنامه خالی نجفی!
دلیل استعفای شهردار تهران در حالی «بیماری» اعلام شد که شواهد نشان میدهد ناکارآمدی و عملکرد بسیار ضعیف نجفی سهم اصلی را در این استعفا داشته است. حضور کوتاه او در پستهای قبلی هم نمایانگر آن است که استعفا به رویه او تبدیل شده است. در چنین شرایطی مدعیان اصلاحات برای سرپوش گذاشتن بر این کارنامه غیر قابل قبول، برای شهردار مستعفی تهران گزارش عملکرد دست و پا میکنند!
روزنامه شرق دیروز در یادداشتی نوشت: «دکتر نجفی، شهردار تهران، با شعار تهران شهر امید، مشارکت و شکوفایی، کار خود را آغاز کرد، اما خبر استعفای ایشان، مدیریت شهری تهران را با یک اقدام غیرمنتظره مواجه كرد. گرچه جریانی از ابتدا همه تلاش خود را کرد تا از شهردارشدن ایشان جلوگیری کند و آنگاه که موفق نشد، شایعاتی درباره کنارهگیری شهردار تهران منتشر کرد، اما شهردار موفق تهران دست رد به سینه همه این شایعات و فشارهای روانی زد. اینک به بهانه بیماری او را مجبور به کنارهگیری کردند.»
شرق همچنین نوشت: «مروری بر عملکرد شهردار تهران در هفت ماه گذشته و توجه به اصول حکمرانی خوب نشان میدهد که ریشههای استعفاي دکتر نجفی نه به دليل بیماری ایشان، بلکه به دلیل تبدیلشدن اداره شهر تهران به دلایل زیر به یک نمونه موفق مدیریتی با رویکرد اصلاحطلبانه بوده است.» نویسنده در ادامه این یادداشت با برشمردن مؤلفههایی از مدیریت موفق، سعی کرده به هر طریق، آنها را بر عملکرد نجفی منطبق کند.
باید متذکر شد، جریانی که در این یادداشت ادعا شده شهردار تهران را به استعفا مجبور کرده، به تصریح روزنامههای اصلاحطلب، همان کارگزارانیها و مدعیان اصلاحات بودهاند. این رسانهها خاطرنشان کردند که استعفای نجفی ارتباط ویژهای با اختلافات درون جناحی داشته و حزب کارگزاران نقش ویژهای در این میان ایفا میکند.
در همین زمینه، روزنامه آفتاب یزد چند روز قبل در گزارشی نوشت: «نجفی که انتخاب یک شورای شهر یکدست اصلاحطلب است در چنین شرایطی نیاز به حمایت و پشتوانه اصلاحطلبان دارد اما به نظر میرسد خود او و اصلاحطلبان هر دو شرایطی را به وجود آوردند که حالا میان دو طرف شاهد شکاف باشیم...حزب کارگزاران به عنوان مهمترین حامی او قلمداد میشد اما چندی پیش روزنامه سازندگی که متعلق به حزب کارگزاران است، نوشت: «گزینه اصلی حزب کارگزاران برای شهرداری محسن هاشمی بود اما اگر او از شورای شهر خارج میشد، رقیب اصولگرایی چون مهدی چمران جایگزینش میشد. کارگزارانیها هم ترجیح دادند که یکدستی شورای شهر را حفظ کنند و با فشار دولتیها از گزینه دوم خود یعنی حسین مرعشی صرفنظر کردند.» سازندگی در ادامه نوشته بود: «نجفی که برای کارگزاران سازندگی گزینهای تحمیلی بود، دلخوریاش از این حزب را با انتصاب هایش نشان داد و بیشتر مدیران و مشاوران خود را از میان احزاب «اتحاد ملت» و «مشارکت» انتخاب کرد». به ادعای این روزنامه، انتصابات نجفی باعث تیره و تار شدن روابط رئیسشورای شهر با شهردار تهران شده است. سازندگی همچنین با اشاره به استعفای شهردار تهران از عضویت در حزب کارگزاران نوشته: «نجفی که به بهانه کار اجرایی از حزب کارگزاران جدا شد، حالا به احزاب دیگری تمایل نشان میدهد.»