پژوهشگران موسسه پژوهشی علوم و صنایع غذایی، به دانش فنی پایش فساد ماهی با استفاده از نانو سنسورهای حساس به pH دست پیدا کردند.
به گزارش گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، بهاره عمادزاده مجری طرح پژوهشی «دستیابی به دانش فنی پایش فساد ماهی با استفاده از نانو سنسورهای حساس به pH» گفت: در این پروژه تحقیقاتی، نانوحسگرهای تولید شده به روش الکتروریسی طوری در بسته بندی ماهی جاسازی میشوند که نسبت به وجود آمینهای تولید شده در اثر فساد ماهی حساس بوده و در اثر واکنش با آنها رنگ برچسب تعبیه شده بر روی بسته بندی تغییر میکند.
مجری این طرح پژوهشی ادامه داد: معمولاً در هنگام شروع فساد ماهی گازهای آمینه منتشر میشوند که این گازها سبب افزایش pH ماهی و محیط بسته بندی شده و هر چه غلظت آمین بیشتر شود، تغییر رنگ واضحتر خواهد بود؛ بدین ترتیب با استفاده از این نانو حسگرهای حساس به pH میتوان مراحل تازگی، هشدار جهت مصرف در زمان محدود و همچنین فساد کامل را تشخیص داد.
وی با اشاره به اهداف اجرای طرح پژوهشی پایش فساد ماهی با استفاده از نانوسنسورهای حساس به pH افزود: کیفیت مواد غذایی به لحاظ فساد پذیری در چرخه بسته بندی و توزیع بسیار تغییر پذیر بوده و اغلب با افت همراه است و در نتیجه پایش کیفیت با استفاده از این سنسورها در مراحل بسته بندی، حمل و نقل، انبارداری و توزیع امری ضروری است که میتواند اطلاعات کافی و مهمی را برای تعیین بهتر کیفیت محصول و کنترل تا زنجیره توزیع برای همه از جمله مصرف کننده فراهم کند.
عضو هیأت علمی گروه نانو فناوری مواد غذایی عنوان کرد: بدلیل اهمیت موضوع، بررسیهای مختلفی در خصوص طراحی شناساگرهای فساد در دنیا صورت گرفته و مزیت این دستاورد پژوهشی نسبت به نمونههای مشابه استفاده از نانوالیافی است که موجب افزایش سرعت پاسخ دهی در سنسور شده و کارایی آن را برای پایش فساد ماهی افزایش میدهد.
مجری این طرح پژوهشی خاطرنشان کرد: نانوحسگر طراحی شده به خوبی توانسته کیفیت ماهی را از طریق تغییر رنگ نشان دهد.
عمادزاده با اشاره به اینکه محصولات دریایی بخش مهمی از صادرات کشور را به خود اختصاص میدهند گفت: استفاده از بسته بندی مناسب و همچنین بکارگیری شناساگرهای مناسبی که بتوانند در خصوص کیفیت محصول اطلاعات لازم را در اختیار مصرف کننده قرار دهند میتواند موجب توسعه صادرات این محصولات شود.
مجری این طرح پژوهشی ادامه داد: متأسفانه صنایع بسته بندی در ایران از پیشرفتهای این صنعت در جهان بهرهای نبرده است و تولید این نوع شناساگرها میتواند موجب پیشرفت صنایع بسته بندی در ایران شود.
وی اظهار داشت: برای تجاری سازی دستاورد حاصل از این پژوهش لازم است ابتدا تحقیقات انجام شده از مقیاس آزمایشگاهی به سطح پایلوت منتقل شود و پس از آن، با تطبیق شرایط تولید میتوان در خصوص تولید صنعتی آن اقدام کرد.
گفتنی است، این پروژه با همکاری بهروز قرآنی عضو هیأت علمی مؤسسه پژوهشی علوم و صنایع غذایی و متخصص حوزه نانوالیاف محقق شده است.
در سال ۲۰۱۴ کمک هزینه پژوهشی ۱۰ هزار دلاری از سوی آیسسکو برای اجرای این طرح پژوهشی بین رشتهای اعطا شد و در نهایت، با اتمام موفقیت آمیز این پژوهش در سال گذشته، نتایج حاصله به تأیید این سازمان بین المللی رسید. آیسسکو یا سازمان اسلامی، آموزشی، علمی و فرهنگی، یک سازمان وابسته به سازمان کنفرانس اسلامی است که با اعطای کمک هزینههای پژوهشی به تقویت و ترویج تحقیقات علمی در کشورهای عضو سازمان همکاریهای اسلامی میپردازد.