پیام آیت‌الله جوادی آملی به مسابقات بین‌المللی قرآن؛
به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو، آیین افتتاحیه سی‌وپنجمین دوره مسابقات بین‌المللی قرآن کریم با تلاوت سعید پرویزی نفر اول مسابقات در دوره گذشته در مصلای بزرگ امام خمینی (ره) آغاز شد.
پخش پیام تصویری آیت‌الله جوادی آملی آیتم بعدی افتتاحیه بود که متن پیام وی به شرح ذیل است.
بسم الله الرحمن الرحیم
مقدم شما اساتید، محققان، قرآن‌پژوهان، قاریان و حافظان قرآن کریم را گرامی می‌دارم و از همه بزرگوارانی که در گرامیداشت این کنگره، همایش و نشست با ایراد مقالات بر وزن علمی این نشست‌ها و همایش‌ها و کنگره‌ها افزوده و یا می‌افزایند، سپاسگزاریم و از خداوند سبحان مسئلت می‌کنیم جامعه اسلامی را در سایه قرآن و عترت از هر آسیبی مصون بدارد و امت اسلامی را در سایه قرآن کریم به عالی‌ترین فیض برساند.
از وجود مبارک پیامبر اسلام (ص) نقل شده که «الاسلام یعلو و لایعلی علیه»؛ مکتب وحیانی قرآن و عترت همواره پیروز و ظفرمند است و هیچ مکتبی همتای وحی الهی نیست و این بیان جامعیت قرآن و مرجعیت قرآن که دو عنصر محوری اینگونه همایش‌ها و کنگره‌ها است را عهده دارد یکی اینکه قرآن تمام نیاز‌های اعتقادی، اخلاقی، حقوقی، فقهی و مانند آن را در بردارد و دو اینکه مرجع همه منابع دینی خواهد بود.
خداوند قرآن را به عنوان حبل متین نازل کرده است و به صورت شفاهی بیان کرده است که نازل شدن قرآن نظیر نازل شدن باران نیست، خداوند باران را نازل کرد، یعنی قطراتش را به زمین انداخت، اما قرآن را نازل کرد؛ یعنی این حبل متین را به زمین آویخت و یک طرف این طناب نا گسستنی به دست بی‌دست خداوند است، پس قرآن نازل شد یعنی آویخته شد و معنای آویختگی این حبل متین این است که این طناب ناگسستنی است و از هر گزندی مصون است و اگر کسی خواست سالم بماند، باید به این طناب اعتصام کند «وَاعْتَصِمُوا بِحَبْلِ اللَّهِ».
«فیه تِبْیاناً لِکُلِّ شَی‌ءٍ»؛ هرچه مورد نیاز دینی و در سعادت و کرامت جامعه بشری سهم تعیین کننده دارد، در قرآن کریم است. البته از منظر دیگر از آن جهت که قرآن مرحله عالیه است «وَإِنَّهُ فِی أُمِّ الْکِتَابِ لَدَیْنَا لَعَلِیٌّ حَکِیمٌ» واین علی حکیم حاوی همه حقایق مادون است. از منظر دیگر می‌توان گفت: در اسرار و متون قرآن کریم، معارف برتری است، اما در بحث سعادت دین آنچه قرآن بیان کرده است: «تِبْیاناً لِکُلِّ شَی‌ءٍ» است؛ یعنی آنچه که مربوط به سعادت، ترقی و صیانت، روحی و بدنی مردم است، در قرآن مطرح شده است و این درباره جامعیت قرآن.
اما درباره مرجعیت قرآن کریم افرادی که با روایات اسلامی آشنا هستند چه روایاتی شیعه و چه اهل سنت این دو پیام در آن است، یک پیام در حل علاج نصوص متعارض است یعنی روایت‌هایی که متعارض یکدیگر هستند، نصوص علاجیه راهنمایی کردهاند که تمام این روایت‌ها به قرآن عرضه شود و آن‌هایی که با قرآن مخالف نیست اخذ می‌شود و آنکه مخالف با قرآن است حذف می‌شود و این مرجعیت قرآن را برای روایت‌هایی که متعارض است، ثابت می‌کند.
بخش دیگر مرجعیت قرآن کریم در روایت‌هاییست که معارض ندارد؛ ائمه (ع) فرمودند: «به نام ما دروغ جعل می‌کنند»، حدیث و روایت دروغ و کذب کم نیست و خبر باطل کم نیست. فرمودند: هر خبری که به نام ما و از ما نقل کردهاند این خبر را حتما به قرآن عرضه کنید، چون به نام قرآن و به صورت آیه کسی قدرت جعل ندارد، اما به صورت روایت، حدیث و روایت و خبر و جعل شده و می‌شود برخی راویان متعددی جعل کردهاند، چه برسد به روایات. از هر کدام از این راویان مجعول روایت‌های جعلی جمع کردهاند؛ لذا از پیامبر (ص) و ائمه (ع) رسیده است که هر خبری از ما نقل کردهاند حتما بر قرآن کریم عرضه کنید، اگر مخالف قرآن بود نپذیرید راز ضرورت عرضه بر قرآن این است که قرآن مصون از جعل است.
قهراً روایت‌هایی که در حوزه دانشگاه و مجامع علمی مطرح است از ۱۰ قسم خارج نیست، روایت یا در حوزه حقوق، اخلاق، فقه و یا مسائل کلامی است البته اقسام دیگر و فراوانی برای روایت است، اما اینکه رایج روزانه است، همین پنج قسم است. هر کدام از این اقسام پنج‌گانه به دو قسم که یا معارض دارند یا معارض ندارند، تقسیم می‌شود. روایت‌هایی که در دانشگاه، حوزه و ... مطرح است از این ده قسم خارج نیست؛ پنج قسم معارض دارد و پنج قسم معارض ندارد؛ محور محتوایی این روایت‌های ده گانه فقه و اخلاق و تفسیر و یا مسائل کلامی یا حقوقی است؛ بنابراین همه روایات باید به قرآن عرضه شود، آن هنگام اهمیت مرجعیت قرآن بر همگان مشخص می‌شود؛ بنابراین قبل از رجوع به روایات باید آن مقدار که وظیفه ما و در ادراک ما می‌گنجد از حقایقی قرآن بفهمیم البته این به تنهایی حجت نیست و نمی‌توان گفت: «حسبنا کتاب الله» و باید به سراغ روایات رفت و آن‌را به قرآن عرضه کنیم و آن‌هایی که مخالف با قرآن نیست حفظ کنیم.
بنا براین این دو عنصر محوری از قرآن کریم است نخستین نکته اینکه قرآن حبل آویخته است و نه همانند باران انداخته و دیگر جامعیت قرآن که «تِبْیاناً لِکُلِّ شَی‌ءٍ» و مرجعیت قرآن برای همه روایات ثابت شده است.
مجدداً از قاریان و مدرسان و قرآن‌پژوهان و تمام کسانی که در نشر معارف و آثار قرآن و عترت تلاش کردهاند حق‌شناسی می‌کنیم، از همه میهمان سپاسگزاری می‌کنیم و امیدواریم ذات اقدس اله نظام، مرجع و دولت و مملکت ما و حوزه و دانشگاه ما جامعه اسلامی ما را در سایه، ولی اش حفظ بفرماید و خطر بیگانگان را به استکبار و صهیونیسم برگرداند و قدس شریف را به مانند کعبه برای همیشه حفظ کند و پایان امور همه را به خیر و سعادت دنیا و آخرت ختم کنم.
غفرالله لنا و لکم
والسلام علیکم و رحمة الله و برکاته
پخش پیام تصویری آیت‌الله جوادی آملی آیتم بعدی افتتاحیه بود که متن پیام وی به شرح ذیل است.
بسم الله الرحمن الرحیم
مقدم شما اساتید، محققان، قرآن‌پژوهان، قاریان و حافظان قرآن کریم را گرامی می‌دارم و از همه بزرگوارانی که در گرامیداشت این کنگره، همایش و نشست با ایراد مقالات بر وزن علمی این نشست‌ها و همایش‌ها و کنگره‌ها افزوده و یا می‌افزایند، سپاسگزاریم و از خداوند سبحان مسئلت می‌کنیم جامعه اسلامی را در سایه قرآن و عترت از هر آسیبی مصون بدارد و امت اسلامی را در سایه قرآن کریم به عالی‌ترین فیض برساند.
از وجود مبارک پیامبر اسلام (ص) نقل شده که «الاسلام یعلو و لایعلی علیه»؛ مکتب وحیانی قرآن و عترت همواره پیروز و ظفرمند است و هیچ مکتبی همتای وحی الهی نیست و این بیان جامعیت قرآن و مرجعیت قرآن که دو عنصر محوری اینگونه همایش‌ها و کنگره‌ها است را عهده دارد یکی اینکه قرآن تمام نیاز‌های اعتقادی، اخلاقی، حقوقی، فقهی و مانند آن را در بردارد و دو اینکه مرجع همه منابع دینی خواهد بود.
خداوند قرآن را به عنوان حبل متین نازل کرده است و به صورت شفاهی بیان کرده است که نازل شدن قرآن نظیر نازل شدن باران نیست، خداوند باران را نازل کرد، یعنی قطراتش را به زمین انداخت، اما قرآن را نازل کرد؛ یعنی این حبل متین را به زمین آویخت و یک طرف این طناب نا گسستنی به دست بی‌دست خداوند است، پس قرآن نازل شد یعنی آویخته شد و معنای آویختگی این حبل متین این است که این طناب ناگسستنی است و از هر گزندی مصون است و اگر کسی خواست سالم بماند، باید به این طناب اعتصام کند «وَاعْتَصِمُوا بِحَبْلِ اللَّهِ».
«فیه تِبْیاناً لِکُلِّ شَی‌ءٍ»؛ هرچه مورد نیاز دینی و در سعادت و کرامت جامعه بشری سهم تعیین کننده دارد، در قرآن کریم است. البته از منظر دیگر از آن جهت که قرآن مرحله عالیه است «وَإِنَّهُ فِی أُمِّ الْکِتَابِ لَدَیْنَا لَعَلِیٌّ حَکِیمٌ» واین علی حکیم حاوی همه حقایق مادون است. از منظر دیگر می‌توان گفت: در اسرار و متون قرآن کریم، معارف برتری است، اما در بحث سعادت دین آنچه قرآن بیان کرده است: «تِبْیاناً لِکُلِّ شَی‌ءٍ» است؛ یعنی آنچه که مربوط به سعادت، ترقی و صیانت، روحی و بدنی مردم است، در قرآن مطرح شده است و این درباره جامعیت قرآن.
اما درباره مرجعیت قرآن کریم افرادی که با روایات اسلامی آشنا هستند چه روایاتی شیعه و چه اهل سنت این دو پیام در آن است، یک پیام در حل علاج نصوص متعارض است یعنی روایت‌هایی که متعارض یکدیگر هستند، نصوص علاجیه راهنمایی کردهاند که تمام این روایت‌ها به قرآن عرضه شود و آن‌هایی که با قرآن مخالف نیست اخذ می‌شود و آنکه مخالف با قرآن است حذف می‌شود و این مرجعیت قرآن را برای روایت‌هایی که متعارض است، ثابت می‌کند.
بخش دیگر مرجعیت قرآن کریم در روایت‌هاییست که معارض ندارد؛ ائمه (ع) فرمودند: «به نام ما دروغ جعل می‌کنند»، حدیث و روایت دروغ و کذب کم نیست و خبر باطل کم نیست. فرمودند: هر خبری که به نام ما و از ما نقل کردهاند این خبر را حتما به قرآن عرضه کنید، چون به نام قرآن و به صورت آیه کسی قدرت جعل ندارد، اما به صورت روایت، حدیث و روایت و خبر و جعل شده و می‌شود برخی راویان متعددی جعل کردهاند، چه برسد به روایات. از هر کدام از این راویان مجعول روایت‌های جعلی جمع کردهاند؛ لذا از پیامبر (ص) و ائمه (ع) رسیده است که هر خبری از ما نقل کردهاند حتما بر قرآن کریم عرضه کنید، اگر مخالف قرآن بود نپذیرید راز ضرورت عرضه بر قرآن این است که قرآن مصون از جعل است.
قهراً روایت‌هایی که در حوزه دانشگاه و مجامع علمی مطرح است از ۱۰ قسم خارج نیست، روایت یا در حوزه حقوق، اخلاق، فقه و یا مسائل کلامی است البته اقسام دیگر و فراوانی برای روایت است، اما اینکه رایج روزانه است، همین پنج قسم است. هر کدام از این اقسام پنج‌گانه به دو قسم که یا معارض دارند یا معارض ندارند، تقسیم می‌شود. روایت‌هایی که در دانشگاه، حوزه و ... مطرح است از این ده قسم خارج نیست؛ پنج قسم معارض دارد و پنج قسم معارض ندارد؛ محور محتوایی این روایت‌های ده گانه فقه و اخلاق و تفسیر و یا مسائل کلامی یا حقوقی است؛ بنابراین همه روایات باید به قرآن عرضه شود، آن هنگام اهمیت مرجعیت قرآن بر همگان مشخص می‌شود؛ بنابراین قبل از رجوع به روایات باید آن مقدار که وظیفه ما و در ادراک ما می‌گنجد از حقایقی قرآن بفهمیم البته این به تنهایی حجت نیست و نمی‌توان گفت: «حسبنا کتاب الله» و باید به سراغ روایات رفت و آن‌را به قرآن عرضه کنیم و آن‌هایی که مخالف با قرآن نیست حفظ کنیم.
بنا براین این دو عنصر محوری از قرآن کریم است نخستین نکته اینکه قرآن حبل آویخته است و نه همانند باران انداخته و دیگر جامعیت قرآن که «تِبْیاناً لِکُلِّ شَی‌ءٍ» و مرجعیت قرآن برای همه روایات ثابت شده است.
مجدداً از قاریان و مدرسان و قرآن‌پژوهان و تمام کسانی که در نشر معارف و آثار قرآن و عترت تلاش کردهاند حق‌شناسی می‌کنیم، از همه میهمان سپاسگزاری می‌کنیم و امیدواریم ذات اقدس اله نظام، مرجع و دولت و مملکت ما و حوزه و دانشگاه ما جامعه اسلامی ما را در سایه، ولی اش حفظ بفرماید و خطر بیگانگان را به استکبار و صهیونیسم برگرداند و قدس شریف را به مانند کعبه برای همیشه حفظ کند و پایان امور همه را به خیر و سعادت دنیا و آخرت ختم کنم.
غفرالله لنا و لکم
والسلام علیکم و رحمة الله و برکاته
ارسال نظرات