به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری دانشجو، روزنامه صهیونیستی هاآرتص در مطلبی نوشت: در یک دهه اخیر ایران و سوریه برای برخورداری از سامانه دفاع موشکی اس-۳۰۰ روسیه به عنوان یک مزیت راهبردی برای مقابله با حملات هوایی اسرائیل تمایل زیادی از خود نشان دادند.
در ادامه این مطلب آمده است: اسرائیل سال‌های متمادی با لابی گری از کرملین خواست این سامانه موشکی را به ایران و سوریه تحویل ندهد. با این حال، ایران نخستین محموله اس-۳۰۰ را در سال ۲۰۱۶ از روسیه تحویل گرفت. در حال حاضر نیز رسانه‌های روسی از تحویل این سامانه موشکی به سوریه خبر می‌دهند. این امر موجب شد «آویگدور لیبرمن»، وزیر دفاع (جنگ) اسرائیل، با ناراحتی تمام روسیه را به هدف قرار دادن سامانه‌های اس-۳۰۰ در خاک سوریه تهدید کند.
پیام لیبرمن کاملا واضح بود: اسرائیل نمی‌خواهد تحرکات آزادانه اش در حریم هوایی سوریه محدود شود و حتی حاضر است تنش‌های دیپلماتیک با مسکو را بر سر این موضوع به جان بخرد. اسرائیل بیم آن را دارد که ایران با ایجاد پایگاه‌های نظامی در سوریه حضور خود در این کشور را دائم کند و این به ضرر تل آویو خواهد بود؛ بنابراین (به ادعای هاآرتص) هدف اسرائیل از ورود به حریم هوایی سوریه هدف قرار دادن پایگاه‌های نظامی ایران در این کشور است؛ اما استقرار سامانه‌های دفاع موشکی اس-۳۰۰ در خاک سوریه کار را برای اسرائیل دشوار خواهد کرد.
در ادامه این مطلب آمده است: اس-۳۰۰ یک سامانه دفاع موشکی قدرتمند روسی است که می‌تواند به طور همزمان چندین تهدید هوابرد را در فواصل چند صد کیلومتری هدف قرار دهد. شرکت روسی سازنده این سامانه دفاع موشکی اعلام کرده اس-۳۰۰ قادر است موشک‌های کروز و بالستیک را نیز منهدم کند. پدافند هوایی کنونی سوریه نیز از سامانه‌های دفاع موشکی روسی برخوردار است؛ اما استقرار اس-۳۰۰ در خاک این کشور جان تازه‌ای به پدافند هوایی سوریه خواهد داد.
هاآرتص در ادامه نوشت: شاید استقرار سامانه اس-۳۰۰ در سوریه کار را برای اسرائیل دشوار کند؛ اما تاثیری بر عملیات‌های نظامی آن در حریم هوایی سوریه نخواهد داشت. با این حال، این اقدام یک پیام راهبردی قدرتمند به همراه دارد و آن نزدیک‌تر شدن پوتین به تهران است. مسکو تاکنون مانع از رویارویی مستقیم ایران و اسرائیل در خاک سوریه شده بود؛ اما همراهی روسیه با تهران در حفظ بشار اسد در قدرت و عرضه سامانه دفاع موشکی اس-۳۰۰ به دولت سوریه نشان داد ولادیمیر پوتین تمایل بیشتری به حفظ اتحاد خود با تهران دارد تا روابط خود با تل آویو. این امر به خودی خود برای اسرائیل نگران کننده‌تر از عرضه سامانه اس-۳۰۰ به سوریه است.
در ادامه این مطلب آمده است: اسرائیل سال‌های متمادی با لابی گری از کرملین خواست این سامانه موشکی را به ایران و سوریه تحویل ندهد. با این حال، ایران نخستین محموله اس-۳۰۰ را در سال ۲۰۱۶ از روسیه تحویل گرفت. در حال حاضر نیز رسانه‌های روسی از تحویل این سامانه موشکی به سوریه خبر می‌دهند. این امر موجب شد «آویگدور لیبرمن»، وزیر دفاع (جنگ) اسرائیل، با ناراحتی تمام روسیه را به هدف قرار دادن سامانه‌های اس-۳۰۰ در خاک سوریه تهدید کند.
پیام لیبرمن کاملا واضح بود: اسرائیل نمی‌خواهد تحرکات آزادانه اش در حریم هوایی سوریه محدود شود و حتی حاضر است تنش‌های دیپلماتیک با مسکو را بر سر این موضوع به جان بخرد. اسرائیل بیم آن را دارد که ایران با ایجاد پایگاه‌های نظامی در سوریه حضور خود در این کشور را دائم کند و این به ضرر تل آویو خواهد بود؛ بنابراین (به ادعای هاآرتص) هدف اسرائیل از ورود به حریم هوایی سوریه هدف قرار دادن پایگاه‌های نظامی ایران در این کشور است؛ اما استقرار سامانه‌های دفاع موشکی اس-۳۰۰ در خاک سوریه کار را برای اسرائیل دشوار خواهد کرد.
در ادامه این مطلب آمده است: اس-۳۰۰ یک سامانه دفاع موشکی قدرتمند روسی است که می‌تواند به طور همزمان چندین تهدید هوابرد را در فواصل چند صد کیلومتری هدف قرار دهد. شرکت روسی سازنده این سامانه دفاع موشکی اعلام کرده اس-۳۰۰ قادر است موشک‌های کروز و بالستیک را نیز منهدم کند. پدافند هوایی کنونی سوریه نیز از سامانه‌های دفاع موشکی روسی برخوردار است؛ اما استقرار اس-۳۰۰ در خاک این کشور جان تازه‌ای به پدافند هوایی سوریه خواهد داد.
هاآرتص در ادامه نوشت: شاید استقرار سامانه اس-۳۰۰ در سوریه کار را برای اسرائیل دشوار کند؛ اما تاثیری بر عملیات‌های نظامی آن در حریم هوایی سوریه نخواهد داشت. با این حال، این اقدام یک پیام راهبردی قدرتمند به همراه دارد و آن نزدیک‌تر شدن پوتین به تهران است. مسکو تاکنون مانع از رویارویی مستقیم ایران و اسرائیل در خاک سوریه شده بود؛ اما همراهی روسیه با تهران در حفظ بشار اسد در قدرت و عرضه سامانه دفاع موشکی اس-۳۰۰ به دولت سوریه نشان داد ولادیمیر پوتین تمایل بیشتری به حفظ اتحاد خود با تهران دارد تا روابط خود با تل آویو. این امر به خودی خود برای اسرائیل نگران کننده‌تر از عرضه سامانه اس-۳۰۰ به سوریه است.
ارسال نظرات