یادداشت/
گروه سیاسی خبرگزاری دانشجو، علیرضا مقصودی، معاون فرهنگی و اطلاع‌رسانی قرارگاه پدافند سایبری کشور؛ دونالد ترامپ، تاجر کهنه‌کار آمریکایی و رئیس‌جمهور این کشور، بالاخره به وعده خود در مورد برجام، عمل کرد و از آن خارج شد. جدا از تحریم‌هایی که ترامپ، وعده بازگشتن آن‌ها به فضای تبادلات تجاری با ایران را داده است، موج فزاینده‌ای از اتهام‌پراکنی‌ها نیز به سمت ما روانه شده است و تقریباً از زمان اعلام تصمیم آمریکا مبنی بر خروج از برجام، هرروز گزارش تازه‌ای در مورد تهدید سایبری ایران منتشر می‌شود.
در گزارش‌هایی که در این زمینه منتشر می‌شوند، جنبه‌های مختلفی از تهدید سایبری ایران بیان می‌شود، اما همه آن‌ها یک وجه مشترک دارند و آن وجه مشترک، پررنگ کردن احتمال حمله سایبری ایران به زیرساخت‌های کشورهای غربی و خصوصاً آمریکاست.
جدا از دلایل فنی این موضوع و اینکه آیا واقعاً چنین مسئله‌ای صحت دارد یا خیر، می‌توان رفتار‌های آمریکا در این فضا را از چند وجه موردبررسی و تحلیل قرار داد. نخست اینکه فضاسازی آمریکا در مورد توان سایبری ایران، موضوع جدیدی نیست و حدوداً سابقه آن، به چهار سال قبل برمی‌گردد. در آن برهه از زمان، ایالات‌متحده آمریکا، ایران را متهم به انجام حملات سایبری گسترده به سامانه‌های مالی و بانکی خود کرد.
این اتهام آمریکا، بعداً با صدور کیفرخواست و حکم جلب برای هفت شهروند ایرانی همراه شد. بعدازآن، چندین کیفرخواست دیگر هم در برهه‌های مختلف زمانی در این زمینه صادر شد و شرکت‌های مختلف ایرانی، در این زمینه، با تحریم‌هایی از سوی آمریکا مواجه شدند؛ بنابراین از این جنبه، چنین اتهام زنی‌هایی به ایران، تازگی ندارد.
از سوی دیگر، برخی بر این باورند که آمریکا از گسترش اتهامات سایبری خود علیه ایران، مبنی بر انجام یک حمله قریب‌الوقوع سایبری به زیرساخت‌های غربی، به دنبال مشروعیت بخشی به پاسخ احتمالی این کشور به ایران و انجام یک حمله پیشدستانه سایبری است. آمریکا همواره در سیاست‌های خود، به دفاع پیشدستانه تأکید کرده است و باور دارد این اقدام، کشور متخاصم را از انجام هرگونه اقدام احتمالی، بازخواهد داشت. همچنین آن‌ها بر این موضوع نیز تأکید می‌کنند که باید کشور مهاجم به آمریکا در فضای سایبری، هزینه اقدامات خصمانه خود علیه آمریکا را بپردازد تا از انجام حملات ثانویه پرهیز نماید.
درهرحال، به نظر می‌رسد سال جاری، سال پرتنشی در فضای سایبری برای کشور باشد و تهدیدات سایبری، بسیار پررنگ‌تر از گذشته، خود را نشان دهند. این مسئله، همانند سایر تهدیدات آمریکایی‌ها در زمینه‌های مختلف، نوعی پیش‌دستی این کشور در انجام اقدامات مختلف، ازجمله، اعمال تحریم‌های احتمالی یا انجام یک حمله سایبری محسوب می‌شود و هوشیاری نهاد‌های امنیتی و پدافندی را در کشور طلب می‌کند.
توسعه توان دفاعی سایبری و سرمایه‌گذاری برای تقویت پدافند سایبری کشور، اصلی انکارناپذیر در امنیت ملی است و در شرایط کنونی، باید بیش‌ازپیش، موردتوجه مقامات و مسئولین قرار بگیرد. توجه به سرمایه انسانی متخصص و بهره‌گیری از دانش بومی و تخصص داخلی، می‌تواند راهگشای بسیاری از گره‌هایی باشد که در مدیریت فضای مجازی کشور شاهد آن هستیم و میزان آسیب‌پذیری ما در برابر دشمنان را بالا می‌برد.
در گزارش‌هایی که در این زمینه منتشر می‌شوند، جنبه‌های مختلفی از تهدید سایبری ایران بیان می‌شود، اما همه آن‌ها یک وجه مشترک دارند و آن وجه مشترک، پررنگ کردن احتمال حمله سایبری ایران به زیرساخت‌های کشورهای غربی و خصوصاً آمریکاست.
جدا از دلایل فنی این موضوع و اینکه آیا واقعاً چنین مسئله‌ای صحت دارد یا خیر، می‌توان رفتار‌های آمریکا در این فضا را از چند وجه موردبررسی و تحلیل قرار داد. نخست اینکه فضاسازی آمریکا در مورد توان سایبری ایران، موضوع جدیدی نیست و حدوداً سابقه آن، به چهار سال قبل برمی‌گردد. در آن برهه از زمان، ایالات‌متحده آمریکا، ایران را متهم به انجام حملات سایبری گسترده به سامانه‌های مالی و بانکی خود کرد.
این اتهام آمریکا، بعداً با صدور کیفرخواست و حکم جلب برای هفت شهروند ایرانی همراه شد. بعدازآن، چندین کیفرخواست دیگر هم در برهه‌های مختلف زمانی در این زمینه صادر شد و شرکت‌های مختلف ایرانی، در این زمینه، با تحریم‌هایی از سوی آمریکا مواجه شدند؛ بنابراین از این جنبه، چنین اتهام زنی‌هایی به ایران، تازگی ندارد.
از سوی دیگر، برخی بر این باورند که آمریکا از گسترش اتهامات سایبری خود علیه ایران، مبنی بر انجام یک حمله قریب‌الوقوع سایبری به زیرساخت‌های غربی، به دنبال مشروعیت بخشی به پاسخ احتمالی این کشور به ایران و انجام یک حمله پیشدستانه سایبری است. آمریکا همواره در سیاست‌های خود، به دفاع پیشدستانه تأکید کرده است و باور دارد این اقدام، کشور متخاصم را از انجام هرگونه اقدام احتمالی، بازخواهد داشت. همچنین آن‌ها بر این موضوع نیز تأکید می‌کنند که باید کشور مهاجم به آمریکا در فضای سایبری، هزینه اقدامات خصمانه خود علیه آمریکا را بپردازد تا از انجام حملات ثانویه پرهیز نماید.
درهرحال، به نظر می‌رسد سال جاری، سال پرتنشی در فضای سایبری برای کشور باشد و تهدیدات سایبری، بسیار پررنگ‌تر از گذشته، خود را نشان دهند. این مسئله، همانند سایر تهدیدات آمریکایی‌ها در زمینه‌های مختلف، نوعی پیش‌دستی این کشور در انجام اقدامات مختلف، ازجمله، اعمال تحریم‌های احتمالی یا انجام یک حمله سایبری محسوب می‌شود و هوشیاری نهاد‌های امنیتی و پدافندی را در کشور طلب می‌کند.
توسعه توان دفاعی سایبری و سرمایه‌گذاری برای تقویت پدافند سایبری کشور، اصلی انکارناپذیر در امنیت ملی است و در شرایط کنونی، باید بیش‌ازپیش، موردتوجه مقامات و مسئولین قرار بگیرد. توجه به سرمایه انسانی متخصص و بهره‌گیری از دانش بومی و تخصص داخلی، می‌تواند راهگشای بسیاری از گره‌هایی باشد که در مدیریت فضای مجازی کشور شاهد آن هستیم و میزان آسیب‌پذیری ما در برابر دشمنان را بالا می‌برد.
ارسال نظرات