به نظر میرسد دانشگاههای تهران علاوه بر امکانات ورزشی مجهز و نزدیک به محل تحصیل دانشجویان نیاز به یک پژوهش برای بالا بردن انگیزه دانشجویان در امر ورزش و بالاخص ورزشهای تیمی دارند.
گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو- نیلوفر هوشمند؛ شبکههای اجتماعی و جاذبههای مجازیای که امروز برای نه تنها نسل جوان که تمام سنین ایجاد شده، موجب دور شدن افراد به ویژه در سنین جوانی از فعالیتهای جمعی و اشتراکی گردیده است. یکی از این فعالیتها که موجب سلامتی و دورشدن از افسردگی و امراض در تمام سنین میگردد ورزش است.
دانش آموزان در دورانی که به مدرسه میروند به اجبار درس ورزش را باید طی کنند و در دوران دانشجویی با واحدهای تربیت بدنی 1 و 2 یک روز در هفته به یک ورزش میپردازند. اما سوال اینجاست که آیا این مقدار از ورزش برای دانشجویانی که در پرانرژی ترین دوران زندگی خود به سر میبرند و نیاز به گذران اوقات فراغت با فعالیتهای اشتراکی و اجتماعی به مانند بازیهای ورزشی و ... دارند کافیست؟
بنابراین به سراغ دانشگاههای سراسری تهران رفته و از مسئولین امکانات ورزشی دانشگاه را جویا شدیم. با توجه به جمعیت دانشجویان هر دانشگاه و قدمت دانشگاههای سراسری تهران و همچنین قدمت امکانات ورزشی و ورزشگاههای دانشگاه، با توجه به اینکه تلاش شده تا حداکثر امکانات برای دانشجویان فراهم شود، نمیتوان گفت که این دانشگاه ها در وضعیت مطوبی به سرمیبرند اما در کل به گفته کارشناس ورزشی دانشگاهی، دکتر پورکیانی؛ دانشگاههای سراسری تهران از وضعیت خوبی برخوردارند ولی تا رسیدن به وضعیت مطلوب فاصله دارند.
اکثر دانشگاههای تهران در دانشگاه یا در خوابگاه از امکانات ورزشی نسبتا خوبی برای دانشجویان بهرهمند هستند، با این وجود سرانه استفاده دانشجویان از این امکانات پایین است به همین دلیل از دانشجویان این دانشگاهها پرسش کردیم تا نظر آنها را در مورد امکانات ورزشی دانشگاه شان بدانیم و از زبان خود آنها دلیل این استفاده پایین از امکانات موجود در دانشگاه را بپرسیم.
در استفاده از امکانات ورزشی دانشگاه کم کاری میکنیم
«باشگاه خوبی در خوابگاه داریم و اتفاقاهرچندوقت یکبار میبینم که هم دانشگاهیهایم از این امکانات استفاده میکنند و خیلی هم راضی هستند اما به دلیل مشغله درسی تا کنون نتوانستهام از این امکانات استفاده کنم، راستش تمام دلیل استفاده نکردنم درس نبوده، بیشتر شاید کم کاری از خودم بوده است. تا به حال من ودوستانم به سراغ این امکانات نرفته ایم.»
این سخنان یکی از دانشجویان سال آخری دانشگاه تهران بود که بعد از اتمام حرفهایش میگوید: قبول دارم که کاهلی از ماست، انگار سست و تنبل شدهایم و حوصله ورزش کردن و استفاده از امکانات ورزشی را نداریم. البته از بین دختران و پسران دانشگاه ما مدال آوری در رشتههای ورزشی زیاد بوده است ولی همه ما همت و پشتکار آنها را نداریم.
یکی دیگر از دانشجویان دانشگاه بهشتی وقتی میپرسم چقدر از امکانات ورزشی دانشگاه استفاده میکنی، می خندد و میگوید: راستش من در این زمینه کلا فعال نیستم، دانشگاه ما امکانات خوبی در داخل دانشگاه دارد، گاهی از کنار وسایل ورزشی دانشگاه رد میشوم و میبینیم بعضا بچه ها در حال ورزش کردن هستند، اما خب برای خودم پیش نیامده به سمتش بروم و تنها در حد همان درس تربیت بدنی دانشگاه از این امکانات استفاده کردم.
بعد از کم کاری ای که از پاسخهای دانشجویان بهشتی و تهران به هزار و یک دلیل گفته و ناگفته برایمان روشن شد به سراغ دانشگاه دخترانه سراسری تهران یعنی الزهرا رفتیم، اما دانشجویان این دانشگاه به طرز عجیبی خود را به امکانات ورزشی دانشگاه مشتاق نشان دادند.
ورزشهای جمعی هفتهای یکبار هیجان را به دانشگاه میآورد
یکی از دانشجویان این دانشگاه میگفت: با اینکه امکانات محدود است و به اندازه دانشگاهی مثل دانشگاه تهران نیست اما همیشه مسابقات ورزشی مثل طناب کشی، دارت و ... حداقل هفتهای یکبار در مقابل سلف معمولا برگزار میشود و دانشجویان گروه بندی میشوند و به تشویق یکدیگر میپردازند.دانشگاه الزهرا دو استخر دارد که یکی از آنها در خوابگاه و دیگری در دانشگاه است، استخری که در محیط دانشگاه ساخته شده سه روز برای استفاده عموم دانشجویان تهرانی و سه روز دیگر برای خوابگاهی ها قابل استفاده است، با این وجود من و دوستانم از استخر دانشگاه همیشه استفاده میکنیم و بسیار راضی هستیم.
یکی دیگر از دانشجویان خوابگاهی این دانشگاه از دوچرخه سواری در محیط خوابگاه تعریف می کند و میگوید: ما خوابگاهی ها میتوانیم دوچرخه بگیریم و در محوطه خوابگاه دوچرخه سواری کنیم، همچنین در ساعتهای مشخصی در محوطه خوابگاه ورزش دسته جمعی با مربی داریم که جمعیت زیادی از دانشجویان برای آن می آیند.
سوله دانشگاه آنقدر دور است که میل ورزش از دست میرود
اما دانشجویان دانشگاه شاهد از دور بودن امکانات ورزشی نسبت به دانشکده ها گله داشتند و میگفتند: سوله ورزشی دانشگاه ما از دانشکدهها و خوابگاه فاصله زیادی دارد و باید منتظر بمانیم تا مینی بوس یا اتوبوس یک ساعت یکبار بیاید و ما را به سوله برای شنا و دیگرورزشها ببرد. همچنین سوله دیگری که برای تنیس و والیبال و بدمینتون استفاده میشود فاصله زیادی تا دانشکده ها دارد و به ندرت پیش میآید که ما از امکانات ورزشی دانشگاه به غیر از زمان تربیت بدنی استفاده کنیم.
بالابردن انگیزه ورزش های تیمی از وظایف تربیت بدنی دانشگاههاست
با این تفاسیر به نظر میرسد دانشگاههای تهران علاوه بر امکانات ورزشی مجهز و نزدیک به محل تحصیل دانشجویان نیاز به یک پژوهش برای بالا بردن انگیزه دانشجویان در امر ورزش و بالاخص ورزشهای تیمی دارند، چرا که دانشجویان در دوران دانشجویی اگر از شهر دیگری آمده باشند به دلیل تنهایی و دوری از خانواده احساس خمودگی و افسردگی در آنان ریشه میدواند و چه راهی بهتر از ورزش و فعالیتهای اجتماعی این چنینی میتواند آنها را از این حالت خارج کند و سلامت روح و جسم را باهم به آنان هدیه دهد؟! علاوه بر این دانشجویانی که در تهران ساکن هستند نیز اغلب وقت خود را در دانشگاه میگذرانند و پس از آن اگر در دانشگاه درگیر فعالیتهای اجتماعی و ورزشی و تیمی نشوند بیشتر مشغول کار و فعالیت در فضای مجازی هستند، دوری ازورزش از جوانی برای آنها آسیبهای روحی و جسمی زودرسی را به ارمغان خواهد آورد، بنابراین با توجه به گفتههای مسئولین تربیت بدنی دانشگاه های سراسری تهران، چه بهتر که این سازمان بتواند برای دانشجویان فضای مفرح و فعال را ایجاد کند و انگیزه انجام فعالیتهای ورزشی را در آنها به پویایی و شکوفایی هرچه بیشتر برساند.