مدیر بنیاد پژمان و از برگزارکنندگان «هفته هنر تیر» در تهران گفت: تمام این چرخه و سازوکار آن، مدلبرداری غربی است. شاید گروهی باید بنشینند یک مدل ایرانی برای این موضوع طراحی کنند.
به گزارش گروه سیاسی خبرگزاری دانشجو، نشست تشریح برنامههای نخستین هفته هنر «تیر» که از ۱۴ تا ۲۱ دیماه در تهران برگزار میشود، عصر روز گذشته (شنبه ۱۵ دی) با حضور هرمز همتیان بنیانگذار تیرآرت، حمیدرضا پژمان مدیر بنیاد پژمان و مریم مجد مدیر تیرآرت در کافه گل یاس برگزار شد.
* «هفته هنر تیر» مدلبرداری غربی است
پژمان، مدیر بنیاد پژمان در این نشست درباره «هفته هنر تیر» و شباهت آن با آرتویکها گفت: ما در حال مدلبرداری از دهه ۷۰ و ۸۰ میلادی هستیم و نه حتی سال ۲۰۱۸ که ساز و کارش کاملاً تغییر کرده است. تمام این چرخه و سازوکار آن، مدلبرداری غربی است. شاید گروهی باید بنشینند یک مدل ایرانی برای این موضوع طراحی کنند.
وی افزود: به عنوان نمونه، همه فضاهای هنری در آرتفر برلین به صورت یک برنامه منظم وارد شهر میشوند و درهای مکانهای غیرعمومی هنری (مانند دانشگاهها) به روی مردم باز میشود و مردم میدانند اگر یک یا دو یا سه روز را هم از هفته هنر از دست بدهند، باز روزهای بقیه هفته را دارند.
این فعال عرصه اقتصاد هنر درباره «هفته هنر تیر» در تهران افزود: فکر میکنم رابطه شهر با چنین برنامهای این است که مخاطب بر خلاف آرتفر (نمایشگاه هنری با حضور گالریها) میتواند به اندازه خودش از آن بهرهمند شود.
پژمان درباره عواید اقتصادی این رویداد هنری برای تیرآرت گفت: هدف آرتفر به وجود آوردن مجموعهدار و جذب آنهاست. شاید همه آرتفر نفع اقتصادی باشد، اما همه هفته هنر، نفع اقتصادی نیست.
* به دنبال تکمیل چرخه هنر هستیم
هرمز همتیان، بنیانگذار تیرآرت درباره ایده برگزاری هفته هنر تهران گفت: مخاطب این رویداد هر کسی میتواند باشد، حتی کسی که تا به حال هرگز با هدف دیدن هنر تجسمی به گالری یا نمایشگاهی نرفته است.
وی افزود: هفته هنر یک زیرساختی است که بتواند چرخه مسیر هنری را ـ. از تولید در استودیو تا نمایش در مجموعه شخصی یا عمومی ـ. تکمیل کند.
* ارشاد این پروژه را بدون هیچ تغییری پذیرفت
مریم مجد، مدیر تیرآرت هم درباره برپایی هفته هنر تهران در این شهر گفت: برای اینکه بتوانیم زیرساخت را فراهم کنیم، به مراجع قانونی نظیر معاونت هنری وزارت ارشاد مراجعه کردیم و آنها همه پروژههای ما را بدون کم کردن چیزی قبول کردند؛ بنابراین از نظر اجرایی ما مجوز دریافت کردهایم. از سوی دیگر، ۱۳ پروژه کیوریتوریال داریم که در جاهای مختلف از تعمیرگاه تا هتل نیمهکاره برگزار میشود. برای تبلیغات شهری به سازمان زیباسازی شهرداری مراجعه کردیم و تأیید و حمایت آنها را گرفتیم.
وی افزود: به زعم خودمان محفلی را فراهم کردهایم تا دنیای هنرهای تجسمی را به مخاطبان خاص و عام معرفی کنیم. هدف ما آوردن هنرهای تجسمی به دل شهر و آشناکردن مردم بود. هدف داخلی، مردم خودمان است و هدف خارجی هم این است که بتوانیم هنر ایران را به جهان معرفی کنیم و بعد در منطقه به پایگاه هنر بدل شویم.
مجد درباره برنامههای هفته هنر که از دیروز آغاز شده است، گفت: به حدود ۶۰ گالری انتخاب کردیم و توسط ۵ نفر هیأت انتخاب (۳ ایرانی شامل رزیتا شرف جهان، نگار عظیمی و بهزاد حاتم و ۲ غیرایرانی شامل میرنا عیاد و دنیلی ولیچه) سرانجام ۲۱ گالری بر اساس برنامههایی که ارائه کرده بودند، انتخاب شدند؛ بنابراین معنیاش این نیست که بهترین گالریها دور هم جمع شدهاند، چون گالریهای خیلی خوبی هستند که دلشان نخواسته در هفته هنر حضور داشته باشند و امیدواریم سال آینده شرکت کنند.
وی ادامه داد: سعی کردیم اطلاعرسانی گسترده داشته باشیم، نقشه و کاتالوگ چاپ کردیم و در مکانهای پررفت و آمد مردم قرار دادیم. ساعات گالریها را طولانی و روزهای تعطیل آنها را حذف کردیم. ۱۳ طرح کیوریتوریال (۱۴ کیوریتور)، ۶ پروژه، دو رزیدنسی و نشستهای تخصصی هم داریم که در کافه گل یاس برگزار میشود. ۱۹۰ اثر هنری هم در نمایشگاه «فرصت» در خانه هنرمندان ایران مورد دید عموم قرار گرفته است.
مجد خاطرنشان کرد: دلمان میخواهد هفته هنر را به شهرهای دیگر ایران هم تعمیم دهیم، اما امکان این کار در نخستین تجربه وجود ندارد.
مدیر تیرآرت درباره فروش آثار هم در هفته هنر تهران گفت: قیمتگذاری بر عهده گالریهاست، آثار تقرییا از نیم میلیون تا ۲۰۰ میلیون تومان قیمت دارند.
وی در پاسخ به این پرسش که چرا هفته هنر سیاست و اهداف اقتصادی خود را اعلام نمیکند، گفت: تا دو هفته پیش انجمن صنفی برای گالریدارها نداشتیم، بنابراین هفته هنر متولی نداشت و ما سراغش رفتیم. من اصولا آدم فرهنگی هستم که کارهای عامالمنفعه زیادی انجام دادهام. البته انکار نمیکنم جزء سهامداران تیرآرت هستم.
مجد در پایان خاطرنشان کرد افزود: خیلی گالریها روی حساب اعتمادی که به ما دارند، وارد این هفته شدهاند و اعتقادی به آن ندارند.