تنابنده: ۳ قاضی بزرگ کشور، مشاور این پروژه بودند

به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو، نشست خبری فیلم سینمایی «قسم» با حضور محسن تنابنده، کارگردان، الهام غفوری و جلیل شعبانی تهیه‌کننده، مهناز افشار و حسن پورشیرازی، بازیگران و دیگر عوامل این فیلم در پردیس سینمایی ملت برگزار شد.

تورج اصلانی، فیلمبردار این اثر در مورد فیلم‌برداری متفاوت این کار گفت: فیلم قسم، از نظر لوکیشن، بسیار محدود است و همین مساله باعث ایجاد سختی‌های بسیار زیادی شد. برای حل این مشکل، دو راه داشتیم. یکی این که روی پرده سبز بگیریم اما از آ‌ن‌جایی که امکانات بازسازی ما با نور خورشید محدود است، تصمیم گرفتیم که تصویربرداری را در لوکیشن واقعی انجام دهیم. باید بگویم که صحنه سقوط با 8 دوربین و در یک لحظه فیلم‌برداری شد. طراحی صحنه خیلی به ما کمک کرد. حوض، استخر و بقیه سازه‌ها ساخته شد و شاید بتوان گفت که تمام لوکیشن‌ها ساخته شد. آقای امیر جغتایی نیز فیلم‌برداری این اثر را انجام دادند.

مهدی ابراهیم زاده، صدابردار این اثر در مورد نحوه صدابرداری این فیلم گفت: برای صدابرداری قسم، 3 مشکل اساسی داشتیم. اول این که محیط بسته بود، دوم صدای زیاد موتور اتوبوس بود و سومی به تعداد زیاد بازیگران برمی‌گشت. در ابتدا می‌خواستیم که از میکروفون وایرلس استفاده کنیم اما به دلیل محدودیت‌های تعداد خروجی، از 6 میکروفون وایرلس استفاده کردیم. هم‌چنین به سراغ بازسازی در استودیو رفتیم.

محسن تنابنده در پاسخ به سوالی مبنی بر عدم درج نام بازیگر افغانستانی این فیلم گفت: ما 4 بازیگر اصلی داریم که بلافاصله در تیتراژ می‌آیند و بقیه افراد نیز در ادامه می‌آید. هیچ قصد و نیتی پشت این مساله نبود.

او در مورد تعلیق داستانی این فیلم گفت: دقت کنید که تعریف کردن چنین قصه‌ای بسیار سخت بود چرا که هیچ ماجرای موازی نداشتیم و همه چیز در یک اتوبوس رخ می‌داد. علاوه بر این، تماشاگر باید خیلی از چیزها را می‌فهمید. در ابتدا قرار بود که این فیلم در لوکیشن اتوبوس نباشد. فیلم‌نامه آن را یکبار نوشتم اما به نظرم چنین داستانی خوب نمی‌شد. برای همین احساس کردم که کل قصه را در یک اتوبوس بنویسم. به نظرم، این شکل خلاقانه‌تر و چالش برانگیزتر بود.

مهناز افشار در مورد نقش خود و بازی در این فیلم گفت: در این فیلم، یک کار گروهی را تجربه کردم و هر آنچه رخ داد گروهی بود. بعد از فیلم آقای صفی یزدانیان و آقای جیرانی نمی‌خواستم که کار دیگری داشته باشم اما وقتی فیلم‌نامه را خواندم با تک‌تک لحظات آن و تمام افراد آن هم‌زادپنداری کردم و احساس کردم که هر کدام از آنان، نماینده یک گروه هستند. راضیه برای من کسی بود که نسبت به او حس خواهرانه داشتم و به همین دلیل برایم بسیار ارزشمند بود.

حسن پور شیرازی در پاسخ به سوالی مبنی بر این که تمام فیلم را خود او رانندگی می‌کرده است یا خیر، گفت: خیر. تمام فیلم را من رانندگی نمی‌کردم. آقای اصلانی راننده متبحری بودند و در خیلی از موارد ایشان رانندگی می‌کردند. مسئولیت این کار بسیار سخت بود و ایشان به من خیلی کمک کرد.

محسن تنابنده در پاسخ به سوالی مبنی بر این که این فیلم اقتباسی از فیلم «دوازده مرگ خشمگین» است، گفت: من این فیلم را ندیدم این داستان قسم، یک قصه کاملا ایرانی است و راجع به فقه اسلامی است و نمی‌تواند هیچ مبنایی در جای دیگر داشته باشد. من تاکنون چنین فیلمی با چنین مضمونی را ندیده بودم.

تنابنده درمورد شباهت ریتم فیلم و قاب بندی های قسم به سریال پایتخت گفت: نه استایل،نه فیلمبرداری و نه شکل قصه هیچ شباهتی به پایتخت ندارد.شاید تنها شباهتی که این فیلم به پایتخت دارد تعداد زیاد بازیگرانش است. من از پایتخت زیاد آموختم اما این فیلم در هیچ نقطه ای به پایتخت ربط ندارد. شکل میزانسن و حرکت دوربین هم اصلا شبیه به این فیلم نبود.

خشایار موحدیان، تدوینگر این فیلم در مورد تدوین این کار گفت: از آن جا که داستان این فیلم بسیار شلوغ بود و اطلاعات زیادی به مخاطب داده می‌شد، تدوین این اثر بسیار سخت بود. ما گاهی تنفس می گذاشتیم و از پلان های آزاد استفاده می کردیم تا بیننده دچار سردرگمی نشود.

در ادامه مهناز افشار در مورد سختی‌های این فیلم گفت: ما باید هر روز صبح ساعت 5 سر تصویربرداری می‌بودیم. هم‌چنین تمام عوامل در تمام سکانس‌ها باید حاضر می‌بودند که بسیار سخت بود. البته از لحظه‌ای که خسرو وارد فیلم شد، فشار روی من بسیار افزایش یافت. در مورد سکانس‌های سخت این فیلم باید بگویم که سکانس داخل اب بسیار سخت بود.

تنابنده در پاسخ به سوالی مبنی بر پایان بندی فیلم و اینکه چرا پس از مرگ خسرو فیلم تمام نشد، گفت: در این صورت برخی نقاط فیلم ناگفته و مبهم باقی می ماند و سرنوشت دختر افغان مشخص نمی شد.

او در پاسخ به سوال دیگری مبنی بر این که آیا این فیلم نقد موضوع قصاص است یا خیر، گفت: این فیلم راجع به مسئله فقهی قسامه است. هم‌چنین می‌خواستیم این شکل رسیدن به قصاص را نیز مورد بررسی قرار دهیم.

الهام غفوری در مورد این که آیا کارت تهیه‌کنندگی سینما را دارد یا خیر، گفت: من کارت تهیه‌کنندگی سینما را دارم اما شورای عالی تهیه‌کنندگان باید آن را تایید می‌کرد. برای تایید این موضوع، امتیازاتی بود که یکی از آن‌ها سابقه سرمایه‌گذاری در یک فیلم سینمایی بود. آقای شعبانی پروانه را دریافت کرده بودند و بنابراین باید اسم ایشان آورده می‌شد.

مهناز افشار در بخش دیگری از این نشست گفت: بعد از آنکه این فیلم را بازی کردم فکر می‌کردم اگر فرد دیگری به جای من بازی می‌کرد می‌توانست بهتر بازی کند. اما چیزی درون همه ما زنان وجود دارد که اول مادری و بعد خواهری است. چیزی که به من کمک کرد این بود که من هم یک خواهر دارم و حس هم‌زاد پنداری با آن، کمک زیادی به من کرد.

کارگردان فیلم قسم در مورد ایرادات حقوقی این فیلم گفت: در این فیلم از مشاورین قضایی زیادی استفاده کردیم. هم‌چنین خود من نیز بیش از 50 پرونده قضایی محرمانه را مطالعه کردم. علاوه بر این از قضاتی که در پرونده‌های قسامه حضور داشتند، کمک گرفتیم. به صراحت می‌توانم بگویم که مو لای درز این فیلمنامه نمی رود. اگر فقط من پای فیلمنامه بودم، اشکالات را می پذیرفتم اما سه قاضی بزرگ کشور بالای سر این فیلمنامه بودند. وقتی 5 سال از یک قتلی گذشته است و قاتل قتل را گردن نگرفته است و هیچ ادله محکمی وجود ندارد و ظن وجود دارد، او می‌تواند به قید وثیقه کاملا آزاد می‌شود.

مهناز افشار در واکنش به سوالی درباره هزینه ساخت این فیلم و نحوه تامین آن گفت: موضوعی که در این چند شب متوجه شدم این است که شما بارها درباره منابع مالی ساخت فیلم سوال پرسیدید که البته حق شماست. اما آیا تاکنون از خود پرسیده‌اید که پول خبرگزاری شما از کجا تامین می‌شود؟ اگر می‌بینیم فیلمی خوب است بگوییم دست تهیه کننده و سرمایه گذار آن درد نکند.

شعبانی توضیحاتی را درباره تهیه‌کنندگی این فیلم توسط موسسه اوج داد و گفت: از آن‌جا که من قبلا فیلم سو تفاهم را به کمک اوج ساخته بودم، آقای تنابنده و خانم غفوری خواستند که برای این فیلم نیز از آنان کمک بگیرم. صحبت‌هایی انجام شد و قرار شد که با کمک آنان کار را آغاز کنیم. یک سوله اجاره کردیم و دکور زدیم. در حقیقت، در ابتدا می‌خواستیم که کار در یک دکور که بسیار هم گران قیمت بود، کار شود اما نظر دوستان بر این بود که علیرغم نتیجه بهتر، کاری طبیعی نیست. بنابراین تصمیم گرفتیم که کار را در فضایی خارج از دکور پیش ببریم. بنابراین از هزینه‌هایمان کاسته شد. در این مرحله از موسسه اوج خواستیم که در کنارمان نباشد و خودمان تهیه‌کننده باشیم. آنان نیز قبول کردند و ما به عنوان سرمایه‌گذار این فیلم شناخته شدیم.