دوران امام هادی (ع) اوج کینه توزی دشمنان علیه اهل بیت (ع) بود

به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو، حجت الاسلام والمسلمین علیرضا پناهیان شنبه شب در جمع عزاداران حضرت علی بن محمد النقی (ع) با اشاره به اینکه متوکل عباسی به عنوان خلیفه زمان آن امام هُمام، وقیح ترین خلیفه خاندان عباسی بود بیان کرد: وقاحت این دشمن اهل بیت (ع) تا آنجا بود که جلساتی برای تمسخر خاندان رسول الله (ص) بویژه حضرت امیرالمؤمنین (ع) را برگزار و امام هادی (ع) را نیز با اجبار در آن جلسات حاضر می کرد. البته همه این دشمنی ها به دلیل کینه توزی منحصر به فرد متوکل بود و این کینه توزی تا آن جا بود که حتی دوستان و یاران متوکل نیز در برخی اوقات به این کینه توزی های عجیب او انتقاد می کردند و وی را از ادامه این راه ناجوانمردانه بر حذر می داشتند که گاهی مؤثر می افتاد و گاهی نیز بی تأثیر بود.

وی که به مناسبت فرا رسیدن سوم رجب و سالروز شهادت امام دهم (ع) سخن می گفت ادامه داد: متوکل عباسی وقاحت را به جایی رساند که با حمله به کربلای معلی، مرقد مطهر حضرت سیدالشهداء (ع) را تخریب کرد و سپس دستور داد آن منطقه را به آب ببندند و کشاورزی کنند تا نشانه ای از آن مزار منوّر باقی نماند.

این استاد حوزه و دانشگاه بیشتر شکنجه های آن خلیفه ظالم عباسی علیه امام هادی (ع) را شکنجه های روحی دانست و افزود: شنیدن همین خبر حمله به کربلا و شکستن حریم مطهر آن شهر آن چنان برای حضرت هادی (ع) گران بود که حضرتش بارها در این باره گریستند و در مظلومیت جدّ بزرگوارشان ناله سر دادند.

امام هادی (ع) و ایجاد شبکه و سازمان وکالت

وی ویژگی دیگر دوران امام علی النقی (ع) را ایجاد شبکه و سازمان وکالت با هدف سازماندهی و آماده کردن شیعیان برای دوران انتظار و عصر ظهور عنوان کرد و اظهار داشت: اگرچه اوج این سازماندهی در دوران امام عسکری (ع) به انجام رسید اما این حضرت امام هادی (ع) بودند که این امر را آغاز کردند و از هر فرصتی، حتی فرصت های به ظاهر غیر مرتبط برای اشاره به عصر انتظار و مسائل مربوط به آن بهره می بردند.

پناهیان اضافه کرد: آن حضرت در آن دوران، 14 وکیل و نماینده از سوی خود به نقاط مختلفی از جهان اسلام مانند حجاز و ایران و عراق فرستادند تا مردم بتوانند از حضور این نمایندگان برای دانستن جواب پرسش های خود بهره ببرند. البته این اعزام وکلا با هدف جمع آوری وجوهات و همچنین کمک به مستمندان هم بود و در عین حال، سازماندهی شیعه و آماده کردن آن ها برای دوران غیبت نیز از دیگر اهداف این اقدام خردمندانه بود.

وی در ادامه دوران غیبت امام معصوم (ع) را دوران مظلومیت دین و در عین حال بلوغ دینی مؤمنان دانست و گفت: کوشش های امام هادی و امام عسکری (ع) بود که سبب شد تا این بلوغ برای شیعیان و مؤمنان حاصل شود.

رابطه مستقیم مسؤولیت و تواضع

حجت الاسلام پناهیان در پایان سخنان خود به بیان یکی از اتفاقات زمان امام علی النقی (ع) پرداخت و گفت: نقل است که حضرت در جمع تعدادی از اصحاب خود نشسته بودند که ناگهان آیه استرجاع (إنّا لله و إنّا إلیه راجعون) را بر زبان جاری ساختند و وقتی حاضران دلیل خواندن ناگهانی این آیه شریفه را پرسیدند حضرت چنین بیان داشتند که پدرشان یعنی حضرت جواد الائمه به شهادت رسیده اند. در این جا بود که برای اصحاب این سوال پدید آمد که آیا علی بن محمد (ع) با علم غیب متوجه شهادت پدرشان شده اند یا به شیوه دیگر. این بود که این پرسش را با حضرتش در میان گذاشتند و پاسخ شنیدند که از شدت تواضعی که در درون خودم احساس کردم متوجه شدم که با شهادت پدرم به مقام امامت رسیده ام. از این حکایت می توان چنین برداشت کرد که مسؤولان امروزه هم باید با رسیدن به مقام و منصب، تواضع بیشتری در خود نسبت به زمان عادی احساس کنند و این تواضع را در عمل نیز نشان دهند.