با کمک فناوری نانو؛
به گزارش گروه فناوری خبرگزاری دانشجو؛ سیستم‌های زیستی نظیر سیستم ایمنی بدن فعالیت‌های پیچیده‌ای نظیر تشخیص، حمل و نقل یا ترمیم را انجام می‌دهند. تقلید از این فعالیت‌ها و ساخت سامانه‌هایی با عملکرد مشابه کاری چالش‌برانگیز است.
اخیرا محققان مقاله‌ای به چاپ رساندند که در آن نانوذره‌ای با قابلیت حرکت ساختند که می‌تواند بقایای موجود روی یک سطح از نقطه‌ای آسیب‌ندیده به بخش آسیب‌دیده منتقل کند که این کار با استفاده از قطراتی که نانوذرات را شناسایی می‌کنند، انجام می‌شود.
در این پروژه محققان از قطرات روغن در آب که با عامل‌تر کننده پلیمری پایدار شده، استفاده کردند. این قطره که یک قطره هوشمند است می‌تواند نانوذرات را شناسایی کرده، برداشته، حمل کرده و در نهایت در محل مورد نظر بارگزاری می‌کند که همه این کار‌ها در یک سیستم انجام می‌شود.
تد امریک از محققان دانشگاه ماساچوست می‌گوید: «ما از ماده‌ای به‌عنوان ترکیبات اضافه استفاده کردیم که قطرات هوشمند می‌تواند آن‌ها را برداشته و در محل آسیب دیده، ترک‌ها و شکاف‌ها، در ساختار رهاسازی کند. این ترکیبات اضافه به‌عنوان عامل ترمیم کننده آسیب به کار می‌رود و دیگر نیازی برای اعمال پوشش جدیدی روی سطح آسیب‌دیده نیست.»
از نکات مهم در این پروژه می‌توان به انتخاب عامل پایدار کننده مناسب قطرات اشاره کرد که امکان برهم‌کنش میان قطره و نانوذره را فراهم می‌کند. همچنین باید انرژی سطحی میان محل آسیب‌دیده و نانوذرات متفاوت باشد. در نهایت باید دقت کرد که سامانه‌ای برای این کار انتخاب شود که در آن نانوذرات ترجیح بدهند تا در محل مورد نظر رهاسازی شوند نه این که در فاز روغن کپسوله شوند.
این فرآیند خودترمیمی امکان استفاده در حوزه‌های مختلف از خودروسازی گرفته تا ادوات میکروسیالی را دارد. در این روش نیاز به ورودی‌های خارجی به حداقل می‌رسد و تنها قطرات پایدار شده با سورفاکتانت مورد نیاز است.
اخیرا محققان مقاله‌ای به چاپ رساندند که در آن نانوذره‌ای با قابلیت حرکت ساختند که می‌تواند بقایای موجود روی یک سطح از نقطه‌ای آسیب‌ندیده به بخش آسیب‌دیده منتقل کند که این کار با استفاده از قطراتی که نانوذرات را شناسایی می‌کنند، انجام می‌شود.
در این پروژه محققان از قطرات روغن در آب که با عامل‌تر کننده پلیمری پایدار شده، استفاده کردند. این قطره که یک قطره هوشمند است می‌تواند نانوذرات را شناسایی کرده، برداشته، حمل کرده و در نهایت در محل مورد نظر بارگزاری می‌کند که همه این کار‌ها در یک سیستم انجام می‌شود.
تد امریک از محققان دانشگاه ماساچوست می‌گوید: «ما از ماده‌ای به‌عنوان ترکیبات اضافه استفاده کردیم که قطرات هوشمند می‌تواند آن‌ها را برداشته و در محل آسیب دیده، ترک‌ها و شکاف‌ها، در ساختار رهاسازی کند. این ترکیبات اضافه به‌عنوان عامل ترمیم کننده آسیب به کار می‌رود و دیگر نیازی برای اعمال پوشش جدیدی روی سطح آسیب‌دیده نیست.»
از نکات مهم در این پروژه می‌توان به انتخاب عامل پایدار کننده مناسب قطرات اشاره کرد که امکان برهم‌کنش میان قطره و نانوذره را فراهم می‌کند. همچنین باید انرژی سطحی میان محل آسیب‌دیده و نانوذرات متفاوت باشد. در نهایت باید دقت کرد که سامانه‌ای برای این کار انتخاب شود که در آن نانوذرات ترجیح بدهند تا در محل مورد نظر رهاسازی شوند نه این که در فاز روغن کپسوله شوند.
این فرآیند خودترمیمی امکان استفاده در حوزه‌های مختلف از خودروسازی گرفته تا ادوات میکروسیالی را دارد. در این روش نیاز به ورودی‌های خارجی به حداقل می‌رسد و تنها قطرات پایدار شده با سورفاکتانت مورد نیاز است.
ارسال نظرات