به گزارش گروه بین الملل خبرگزاری دانشجو، «ویلیام برنز» معاون وزیر خارجه سابق آمریکا و از دیپلماتهای بازنشسته باسابقه وزارت خارجه این کشور به شمار میآید که در روند مذاکرات میان ایران و گروه 1+5 درباره برنامه هستهای نقش داشت.
وی اخیرا مصاحبهای با نشریه فارینپالیسی درباره 30 سال حضورش در وزارت خارجه آمریکا و پروندههایی که در آن نقش داشته، انجام داده است.
فارین پالیسی از وی درباره تلاشهای دیپلماتیک وی برای خلع سلام رژیم «معمر قذافی» دیکتاتور سابق لیبی و امکان استفاده دولت ترامپ از آن الگو برای مذاکرات با کره شمالی پرسید.
برنز در پاسخ به این سوال گفت: شرایط لیبی و کرهشمالی کاملا متفاوت است. لیبی در آن زمان واقعا یک برنامه هستهای ابتدایی داشت اما کره شمالی امروز دارای تسلیحات هستهای بوده و کار خود را برای توسعه توانایی برای تولید ادامه میدهد. اگر امروز به کره شمالی و نشست اخیر ترامپ با رهبر کره شمالی در هانوی بنگرید، این موضوع کاملا شفاف است که هیچ شانسی برای این وجود ندارد که جهان شاهد آن باشد که کیم جونگ اون به طور کامل خلع سلاح هستهای شود. من فکر میکنم که کیم جونگ اون فکر میکند در اختیار داشتن تسلیحات هستهای و موشکهای پیچیده برای امنیت وی و بقای رژیم کره شمالی اساسی است. بنابراین سوال برای دیپلماتها این است که چه کاری میتوانیم برای کاهش این خطر انجام دهیم؟
این دیپلمات سابق آمریکایی اضافه کرد: اگر کنایهزنی که کاخ سفید در این باره انجام میدهد را کنار بگذاریم شما میتوانید به توافقی که با ایران در پایان سال 2015 بدان دست یافتیم به عنوان یک مدل بنگرید. این توافق طی گفتوگوهای دوجانبه محرمانهای که در اغلب سال 2013 انجام شد و از طریق هماهنگی بسیار فعال با شرکای بینالمللی حاصل شد. این توافق برنامه هستهای ایران را در بخشی از ابعاد مهم آن متوقف کرد و به عقب راند و اقدامات نظارتی و راستی آزمایی زیادی را ایجاد کرد و تمامی این اقدامات در مقابل کاهش بسیار کم تحریمها حاصل شد. این در حالی است که بخش عمدهای از اهرم فشار تحریم ما برای مذاکرات گسترده باقی مانده بود.
برنز افزود: البته شرایط ایران و کره شمالی مشابه نیست چون ایران تسلیحات هستهای ندارد اما پیونگ یانگ دارد اما فکر میکنم این میتواند چارچوبی برای پیشبرد تعامل با کره شمالی باشد. اما این نیازمند آن است که سخنرانیهای پیروزمندانه و نامههای عاشقانه دیپلماتیک را کنار گذاشته و درگیر کار سخت دیپلماتیک شد.
فارین پالیسی در بخشی دیگر از این مصاحبه پرسید که 5 نامزد دموکراتها عنوانکردهاند که در صورت پیروزی در انتخابات آتی ریاست جمهوری به توافق هستهای با ایران باز خواهند گشت آیا ایران در دوره اول یا دوره دوم ترامپ در برجام باقی خواهد ماند و دولت جدید چه اقدامی باید انجام دهد تا آمریکا را به این توافق بازگرداند.
این دیپلمات سابق آمریکایی گفت: در حال حاضر احساس من این است که ایران منتظر باقی خواهد ماند تا دولت ترامپ به پایان برسد اما اگر رئیس جمهور برای دور دوم نیز انتخاب شود احتمالا دیگر منفعتی برای آنها در باقی ماندن در این توافق وجود ندارد. اگر شرایطی به وجود آید که دولت جدید بر سر کار آید و در آن زمان تنش بزرگی وجود نداشته باشد امکان مشارکت مجدد ما در این توافق و تعامل با نگرانیهایی که در این توافق هست، وجود دارد. با گذشت زمان، برخی از محدودیتهای توافق هستهای ایران به پایان خواهد رسید و من فکر میکنم که تعامل و تلاش درباره پایان این محدودیتها مهم است.
«برنامه جامع اقدام مشترک» یا برجام، تیرماه سال ۱۳۹۴ میان ایران و پنج کشور عضو دائم شورای امنیت سازمان ملل (آمریکا، فرانسه، انگلیس، روسیه و چین) به علاوه آلمان (موسوم به گروه ۱+۵) حاصل شد.
دولت آمریکا از نخستین روزهای اجرایی شدن این توافق، کارشکنیها در اجرای آن و تلاش برای کاستن از مزایای اقتصادی ایران از آن را آغاز کرد. با روی کار آمدن «دونالد ترامپ» به عنوان رئیسجمهور آمریکا این کارشکنیها شدت گرفت و او بارها تهدید کرد کشورش را از توافق هستهای خارج خواهد کرد.
ترامپ سرانجام سهشنبه ۸ می (۱۸ اردیبهشتماه) به طور یکجانبه آمریکا را از برجام خارج کرد و فرمانی را برای بازگرداندن تحریمها علیه ایران پس از دورههای زمانی ۹۰ و ۱۸۰ روزه امضا کرد.
تصمیم ترامپ برای اعمال مجدد تحریمها علیه ایران با مخالفتهای زیادی در سراسر جهان رو به شده است و غیر از رژیم صهیونیستی و برخی کشورهای عربی، جامعه جهانی به مخالفت با آن برخاستهاند.
موضوع: درخواست خروج از برجام
سلام علیکم
تنها راه موفقیت ما، مقاومت در برابر دشمنان زورگو، تکیه بر توانمندی و ظرفیت های داخلی و ارتباط با کشورهای غیر مستکبر است. آمریکا و این سه کشور اروپایی انگلیس، فرانسه و آلمان حتی اگر در مقابل چشم ما، جنگ زرگری هم راه بیاندازند باز دو روی یک سکه اند. مگر یادمان رفته که امام راحل (ره) فرمود: «آمریکا از انگلیس بدتر، انگلیس از آمریکا بدتر.»
امام خامنه ای قبل از روی کار آمدن دولت ترامپ فرمودند: «برجام را ابتدائاً نقض نخواهیم کرد این را همه بدانند ... آن ها اگر پاره کردند ما آتش می زنیم.»
ایشان سال گذشته، پس از خروج آمریکا از برجام در جلسه خصوصی با هیأت دولت فرمودند: «در روزنامه خواندم که ترامپ گفته که من می خواستم به ترزا مِی سفارش کنم راجع به سختگیری نسبت به ایران، [امّا] او به من سفارش کرد دربارهی سختگیری راجع به ایران! اینها این [جور] هستند دیگر. آنوقت تلفن می زند به آقای دکتر روحانی و اظهار ارادت و اخلاص هم به ایشان می کند. اینها را بایستی اینجوری و با این چشم نگاه کرد؛ بدند اینها، اینها خیلی بدند. بنده یک سینه حرف دارم در زمینهی اروپاییها - نه بهخاطر سیاستهای امروزشان - بهخاطر ذات خبیثی که حکومتهای اروپایی در طول این چند قرن از خودشان نشان دادهاند؛ خیلی حرف گفتنی اینجا زیاد است، نمیخواهیم حالا وارد آن مسائل بشویم.»
سپس در یک جلسه عمومی فرمودند: «حالا گفته میشود که برجام را میخواهیم با این سه کشور اروپایی ادامه بدهیم؛ من به این سه کشور هم اعتماد ندارم. من میگویم به اینها هم اعتماد نکنید؛ [اگر] میخواهید قرارداد بگذارید، ... تضمین به دست بیاورید، تضمین واقعی، تضمین عملی، والا فردا اینها هم همان کاری را خواهند کرد که آمریکا کرد، [امّا] به یک شیوهی دیگر.»
علیرغم تمام این نصایح متأسّفانه دولت پس از گذشت نزدیک به ده ماه از خروج آمریکا از برجام منتظر وعده سر خرمن اروپایی ها ماند! آن هم وعده ای که از SPV به اینستکس تنزّل یافت. این در حالی بود که اروپایی ها خود اعتراف کردند، هیچگاه تحریم های آمریکا را دور نمی زنند، بلکه فقط در چارچوب آنچه ارباب آمریکایی به آن ها اجازه داده است، فقط به ایران کمک های انسان دوستانه می کنند، یعنی غذا و دارو را در برابر فروش نفت می دهند و همزمان بارها ما را تحت فشار می گذاشتند که در برابر همین وعده های ننگ آور توخالی بدون تضمین، به برجام های 2، 3، 4 و 5 ( خود تحریمی مالی FATF، موشکی، منطقه ای و حقوق بشر) بپیوندیم.
بالاخره رهبر معظم انقلاب در ابتدای امسال در حرم رضوی فرمودند: « در مورد ایران، از اواسط قاجار، اروپاییها به ما ضربه زدند. در جنگهای ایران و روس، انگلیسها به ایران خیانت کردند؛ به عنوان واسطه وارد میدان شدند، امّا از پشت خنجر زدند. در قضیّهی امتیاز تنباکو، در قضیّهی امیرکبیر و رفتاری که با امیرکبیر کردند؛ فشارهای انگلیسها و سفارتخانههای اروپایی در تهران بود که پادشاه ابله قاجار را وادار کرد خون امیرکبیر را بریزد و او را که می توانست ایران را متحوّل کند، کنار بگذارد. [همچنین] رفتار اروپاییها در روی کار آوردن حکومت دیکتاتوری رضاخان، رفتار اروپاییها و آمریکاییها در ساقط کردن دولت مصدّق، رفتار آنها در قضایای گوناگون اقتصادی و سیاسی و امنیّتی ما و رفتار آنها در قضیّهی جنگ تحمیلی و بعد هم رفتار آنها در قضیّهی تحریم؛ اینها را ما نباید از یاد ببریم. غربیها با ما همیشه همین جور رفتار کردهاند؛ نمیتوانیم به آنها هیچ امیدی داشته باشیم. در همین قضیّهی اخیر، در قضیّهی برجام، وظیفهی اروپاییها چه بود؟ خب یک قرارداد هفتجانبهای بسته شده بود -شش کشور و ایران این طرف؛ هفت کشور- یک طرف که آمریکا است خارج شد؛ وظیفهی طرفهای دیگر چه بود؟ وظیفهی اروپاییها این بود که میایستادند در مقابل آمریکا، میگفتند ما به تعهّد خودمان پایبندیم؛ تعهّد آنها این بود که تحریمها به طور کلّی برداشته بشود؛ باید محکم میایستادند، [امّا] با بهانههای مختلف نَایستادند. علاوه بر اینکه در مقابل آمریکا نَایستادند، خودشان هم در عین اینکه مدام به ما تأکید کردند و می کنند که «نبادا از برجام خارج بشوید»، عملاً از برجام خارج شدهاند؛ یعنی حتّی تحریمهای جدیدی را علیه ایران به وجود آوردهاند. این رفتار اروپاییها است؛ از اینها می شود توقّع داشت؟ این کانال مالیای هم که اخیراً مدام گفته میشود یک کانال مالی درست کردهاند، این به شوخی شبیهتر است؛ البتّه شوخی تلخی است. این هیچ معنیای ندارد؛ آن چیزی که وظیفهی آنها است با آنچه آنها دارند مطرح میکنند زمین تا آسمان فرق میکند. در آخرین مسئلهی بینالمللی ما، باز اروپاییها مثل گذشته از پشت خنجر زدند، به ما خیانت کردند. از اینها توقّع نمی شود داشت؛ هیچ توقّعی نمی شود داشت.»
در واقع این به اصطلاح کانال اینستکس، دامی برای بلوکه کردن درآمدهای ارزی کشور، جهت افزایش فشار بیشتر بر ماست. لذا لازم است علاوه بر رد اینستکس، صادرات و واردات خود را با هر پول دیگری غیر از دلار آمریکا و در قالب پیمان های دو جانبه با کشورهای غیر مستکبر غربی انجام داده؛ و در یک اقدام انقلابی از برجام خارج شویم؛ ضمن آن که از تصویب لوایح استعماری پالرمو و CFT ممانعت به عمل آورده و اجرای الزامات FATF را خاتمه دهیم.