به گزارش گروه اقتصادی خبرگزاری دانشجو، بیشتر از بیست و چهار ساعت است که تلگرام طلایی و کمتر از همان ساعت هاتگرام از تلفن‌های همراه مردم حذف شده است. اما ظاهرا دعوا با کلیدواژه‌هایی محبوبی مثل حق‌الناس که مسئولان امر در صفحات شخصی‌شان منتشر می‌کنند آدرس غلط پیدا کرده است و مسئله در حد یک اتفاق برای پوسته پیام‌رسان تلگرام نازل شده است.
مسئله اصلی چیست؟ مسئله اصلی، آینده است. چرا؟ به تاریخ توجه کنید: «در قرن ۱۶ کنترل مستعمرات و شمش‌های طلا دو ابزاری بود که اسپانیا را در صدر قدرت‌ها جا داد؛ قرن ۱۷ هلند از تجارت و منابع مالی سرشار بهره وافی برد؛ در قرن ۱۸ فرانسه با اتکا به جمعیت زیاد و ارتش صاحب اقتدار شد در حالی که در قرن ۱۹ اقتدار بریتانیا برخاسته از تفوق آن در انقلاب صنعتی و نیروی دریایی‌اش بود، اما در عصر جدید -عصر اطلاعات- دولتی (یا بازیگران غیردولتی) که بر اطلاعات سوار باشد پیروز است.» این نگاه جوزف نای تئوریسین امریکایی قدرت نرم است در کتاب آینده قدرت.
او راست می‌گوید. به زندگی حالایمان نگاه کنید. همه چیز دارد اینترنتی می‌شود. روزگاری نه چندان دور از موبایل‌های هوشمند خبری نبود و امروز یکی از بدیهیات زندگی شده است. روزبه‌روز روی صفحه گوشی‌ها اپ‌هایی نصب می‌شود که به زندگی حقیقی مردم مرتبط می‌شود. این اینترنتی‌شدن زندگی در کنار همه محاسنش معایبی هم دارد. یکی از معایبش اینست که اگر دقت نشود مثل اسب تروا عمل می‌کند. وارد قلعه می‌شود و قلعه را از درون فتح می‌کند.
مسئله اصلی این است. شبانه بدون اجازه مردم ایران، یک شرکت امریکایی به‌نام گوگل از گوشی آن‌ها که با مجوز دولت ایران وارد کشور شده -و از این واردات سود سرشار کسب کرده- بدون مجوز همان دولت؛ یک اپلیکیشن حذف می‌کند. چند وقت پیش هم اپل کلیه اپ‌های ایرانی را در گوشی‌های خود غیرفعال کرد. ماجرا حذف چند ایکون و اپ از گوشی هوشمند مردم نیست. بلکه پشت سر هر آیکون ایرانی‌ساخته‌ای، هزاران جوان استارت‌اپی، صد‌ها شرکت نوپای فعال که بر بستر صنایع نوین در حال رشد هستند در معرض ورشکستگی و فروپاشی قرار می‌گیرند. یعنی تهدیدی برای آینده_روشن.
استقلال آرمان اول انقلاب است. عصر جدید، عصر جنگ هوشمند است. دفاع از استقلال هم هوشمندی می‌خواهد. امروز تجربه شد هشدار چندوقت پیش رهبری در استادیوم آزادی که دشمن از رسانه مانند «سلاح شیمیایی» استفاده می‌کند. «سلاح شیمیایی را وقتی میزنند، تانک و تجهیزات را از بین نمی‌برد؛ تجهیزات می‌ماند و انسان‌ها از بین می‌روند و از قدرتِ استفاده‌ی از ابزار می‌افتند... این را کسانی که مسئولیّت این بخش از کشور را -بخش ارتباطات را- دارند، درست توجّه کنند. ما در جلسات حضوری هم به این‌ها تذکّر داده‌ایم... حالا هم میگوییم؛ توجّه کنند که آن‌ها ابزاری نشوند برای اینکه دشمن راحت بتواند سلاح شیمیایی خودش را علیه این مردم به کار ببرد.»
امروز روز پاسخگویی است:
۱. مسئولین ارتباطات چگونه با «شرکت‌های واردکننده اینترنت» و خدمات‌دهنده آن مانند سامسونگ و اپل که کل بازار ایران را اشغال کرده‌اند توافق کرده‌اند که به همین سادگی بازار ایران شبانه تهدید می‌شود؟
۲. دی ماه ۹۶ یک پلتفرم به‌نام تلگرام حاکمیت ملی را به مخاطره انداخت. آن‌روز‌ها مسئولان علی‌رغم مذاکراتشان با آقای دورف در توییتر به یکدیگر ریپلای می‌زدند. امروز این خدشه بر حاکمیت خودش را به سطح دیوایس و تجهیزات اینترنت‌رسان مانند گوشی‌های هوشمند رسانده است. تدبیر مسئولان ارتباطاتی کشور برای مراقبت از استقلال کشور چیست؟
۳. آیا کسی مراقب «کسب‌وکار‌های نوپای اینترنت‌پایه» هست؟
نویسنده: کمیل خجسته
مسئله اصلی چیست؟ مسئله اصلی، آینده است. چرا؟ به تاریخ توجه کنید: «در قرن ۱۶ کنترل مستعمرات و شمش‌های طلا دو ابزاری بود که اسپانیا را در صدر قدرت‌ها جا داد؛ قرن ۱۷ هلند از تجارت و منابع مالی سرشار بهره وافی برد؛ در قرن ۱۸ فرانسه با اتکا به جمعیت زیاد و ارتش صاحب اقتدار شد در حالی که در قرن ۱۹ اقتدار بریتانیا برخاسته از تفوق آن در انقلاب صنعتی و نیروی دریایی‌اش بود، اما در عصر جدید -عصر اطلاعات- دولتی (یا بازیگران غیردولتی) که بر اطلاعات سوار باشد پیروز است.» این نگاه جوزف نای تئوریسین امریکایی قدرت نرم است در کتاب آینده قدرت.
او راست می‌گوید. به زندگی حالایمان نگاه کنید. همه چیز دارد اینترنتی می‌شود. روزگاری نه چندان دور از موبایل‌های هوشمند خبری نبود و امروز یکی از بدیهیات زندگی شده است. روزبه‌روز روی صفحه گوشی‌ها اپ‌هایی نصب می‌شود که به زندگی حقیقی مردم مرتبط می‌شود. این اینترنتی‌شدن زندگی در کنار همه محاسنش معایبی هم دارد. یکی از معایبش اینست که اگر دقت نشود مثل اسب تروا عمل می‌کند. وارد قلعه می‌شود و قلعه را از درون فتح می‌کند.
مسئله اصلی این است. شبانه بدون اجازه مردم ایران، یک شرکت امریکایی به‌نام گوگل از گوشی آن‌ها که با مجوز دولت ایران وارد کشور شده -و از این واردات سود سرشار کسب کرده- بدون مجوز همان دولت؛ یک اپلیکیشن حذف می‌کند. چند وقت پیش هم اپل کلیه اپ‌های ایرانی را در گوشی‌های خود غیرفعال کرد. ماجرا حذف چند ایکون و اپ از گوشی هوشمند مردم نیست. بلکه پشت سر هر آیکون ایرانی‌ساخته‌ای، هزاران جوان استارت‌اپی، صد‌ها شرکت نوپای فعال که بر بستر صنایع نوین در حال رشد هستند در معرض ورشکستگی و فروپاشی قرار می‌گیرند. یعنی تهدیدی برای آینده_روشن.
استقلال آرمان اول انقلاب است. عصر جدید، عصر جنگ هوشمند است. دفاع از استقلال هم هوشمندی می‌خواهد. امروز تجربه شد هشدار چندوقت پیش رهبری در استادیوم آزادی که دشمن از رسانه مانند «سلاح شیمیایی» استفاده می‌کند. «سلاح شیمیایی را وقتی میزنند، تانک و تجهیزات را از بین نمی‌برد؛ تجهیزات می‌ماند و انسان‌ها از بین می‌روند و از قدرتِ استفاده‌ی از ابزار می‌افتند... این را کسانی که مسئولیّت این بخش از کشور را -بخش ارتباطات را- دارند، درست توجّه کنند. ما در جلسات حضوری هم به این‌ها تذکّر داده‌ایم... حالا هم میگوییم؛ توجّه کنند که آن‌ها ابزاری نشوند برای اینکه دشمن راحت بتواند سلاح شیمیایی خودش را علیه این مردم به کار ببرد.»
امروز روز پاسخگویی است:
۱. مسئولین ارتباطات چگونه با «شرکت‌های واردکننده اینترنت» و خدمات‌دهنده آن مانند سامسونگ و اپل که کل بازار ایران را اشغال کرده‌اند توافق کرده‌اند که به همین سادگی بازار ایران شبانه تهدید می‌شود؟
۲. دی ماه ۹۶ یک پلتفرم به‌نام تلگرام حاکمیت ملی را به مخاطره انداخت. آن‌روز‌ها مسئولان علی‌رغم مذاکراتشان با آقای دورف در توییتر به یکدیگر ریپلای می‌زدند. امروز این خدشه بر حاکمیت خودش را به سطح دیوایس و تجهیزات اینترنت‌رسان مانند گوشی‌های هوشمند رسانده است. تدبیر مسئولان ارتباطاتی کشور برای مراقبت از استقلال کشور چیست؟
۳. آیا کسی مراقب «کسب‌وکار‌های نوپای اینترنت‌پایه» هست؟
نویسنده: کمیل خجسته
ارسال نظرات