شاهد بی نظمی در حوزه هوافضا هستیم / تعیین اولویت‌های صنعت هوایی براساس سلیقه دولت‌ها!

محمدی امین افزود: در بعد غیرنظامی متاسفانه ما به چند دلیل دچار مشکل هستیم اول اینکه یک نظم ساختاری و استاندارد در این حوزه نداریم و در واقع باید مشخص شود که متولی اصلی این حوزه در کشور چه کسی است.

عضو هیئت علمی پژوهشگاه هوافضای ایران افزود: متاسفانه یک بی نظمی ساختاری در صنعت هوافضای کشور شاهد هستیم که البته بیشتر در حوزه فضایی و بخشی از آن نیز در حوزه هوایی مشهود است.

وی در همین خصوص تصریح کرد: البته بخش نظامی نیز به حوزه غیرنظامی ورود کرده که همین موضوع هم به نوعی موجب به هم ریختگی نظم در این حوزه شده و امروز اگر شما از کسی بپرسید متولی ساخت هواپیما به عنوان یک محصول استاندارد هوافضایی کدام سازمان است جواب درستی به دست نخواهید آورد.

عضو هیئت علمی پژوهشگاه هوافضای ایران بیان کرد: در حوزه هوایی، کلاس‌های مختلف هواپیما مدعیان مختلفی دارد و پروژه‌های متفاوتی در دانشگاه‌ها، پژوهشگاه‌ها، صنعت، بخش‌های نظامی و غیرنظامی و در سطح‌های طراحی و ساخته شده و گاهی شاهد آن هستیم که بنا به دلایل مختلف از جمله عدم تامین بودجه لازم بلاتکلیف رها شده‌اند.

 

 

وی اظهار کرد: مذاکرات متعددی با کشور‌های مختلف در حوزه صنعت هوایی در این دولت و دولت‌های قبلی داشته ایم و تا امروز هیچ پروژه موفقی در بحث تکنولوژی هواپیما که یک فرایند سیستمیک که تبدیل به محصول نهایی شده باشد و هواپیمایی که صددرصد تولید داخل باشد و توانایی رقابت با محصول مشابه در کشور را داشته باشد، نداریم.

وی با بیان اینکه در حوزه هوافضا فارغ التحصیلان زیادی داریم گفت: زیرساخت‌های خوبی در کشور وجود دارد، اما به دلیل تداخلات کاری و نبود یک نظم ساختاری و سیستمیک نتوانسته ایم به هدف اصلی مان دست پیدا کنیم.

عضو هیئت علمی پژوهشگاه هوافضای ایران دومین دلیل خود برای عدم توفیق در حوزه هوافضا را تحریم‌ها دانست و تصریح کرد: در تحریم‌ها هف اصلی کشور‌های تحریم کننده صنعت هوا و فضای ماست و به دنبال این هستند که ما در این بخش وابسته بمانیم و همین امر مسئولیت ما را دو چندان می‌کند، زیرا وقتی فناوری به ما داده نمی‌شود در نتیجه ناچاریم برای رسیدن به آن محصول تلاش بیشتری کنیم.

وی اظهار کرد: سومین دلیل در این رکود صنعت هوافضای کشور مسائل اقتصادی و اولویت‌های دولت‌های مختلفی است که در کشور بوده اند. علی رغم اینکه صنعت هوافضا یک صنعت راهبردی است و باید مستقل از دولت‌ها و سیاست‌ها باشد، اما دولت‌های مختلف اولویت‌ها را با توجه به نظر خود عوض می‌کنند.

وی افزود: دولت‌ها در این حوزه راهبرد مشخصی ندارندبه طوری که هیچ دولتی مطرح نکرده به طور مثال یک پروژه در یک بازه زمانی ده ساله با تامین مالی در هر شرایطی انجام شود و دولت‌ها معمولا در این حوزه سلیقه‌ای عمل می‌کنند.

عضو هیئت علمی پژوهشگاه هوافضای ایران افزود: به طور مثال یک دولت به صورت سلیقه‌ای تمایل دارد که موجود زنده به فضا بفرستد و متاسفانه با عجله و یک بی نظمی خاص این کار را انجام می‌دهد و بودجه‌ای را در این حوزه هزینه می‌کند و کار را به هر ترتیبی که هست به یک نقطه مثبتی می‌رساند، اما دولت بعدی بنا به هر دلیلی مسئله هوافضا را جزو اولویت‌های خود نمی‌داند و موضوع راکد می‌ماند.

وی ادامه داد: با توجه به اینکه تعداد زیادی کارشناس منابع مالی و ساختار‌هایی که ایجاد می‌شود با توجه به تغییر سیاست‌های دولت از بین می‌رود.

عضو هیئت علمی پژوهشگاه هوافضای ایران در خصوص نقش دانشگاه در پیشرفت هوافضای کشور گفت: دانشگاه‌ها یک سری سرفصل‌های درسی دارند که باید آن را ارایه کنند و اگر در بخشی می‌بینیم این سرفصل‌های درسی به درد صنعت نمی‌خورد باید وزارت علوم یک کار پایه‌ای با نظر صنعت انجام دهد.

وی خاطرنشان کرد: در هیچ جای دنیا یک دانشجوی کارشناسی براساس یک لیسانس صرف که از دانشگاه گرفته است به عنوان نیروی آماده برای کار در حوزه هوافضا نمی‌بینند و لازم است تا این فارغ التحصیلان در دوره‌های مختلف، ورک شاپ‌ها برنامه‌های ترویجی و دوره‌های فوق برنامه برگزار شود ضمن که دانشگاه ما نسبت به صنعت ما عقب است. به طور مثال صنعت ما با صنعت کشوری مثل امریکا قابل مقایسه نیست و دانشجویان ارشد و دکترا سرفصل‌های روز دنیا را می‌خوانند، اما این سرفصل‌ها در خود صنعت کارایی ندارد.