گزارش |
گروه سیاسی خبرگزاری دانشجو - مدتی قبل خبرگزاری ایمنا مصاحبه‌ای در خصوص بررسی راهکار‌های مختلف مقابله با تحریم‌های جدید آمریکا بالاخص اطلاق عنوان تروریست (FTO) به سپاه پاسداران انقلاب اسلامی، با یکی از اساتید دانشگاه انجام داده است که دارای نکات قابل توجهی است.
محمود دهقان استاد روابط بین الملل و تحلیلگر مسائل سیاسی که در این گفتگو به تحلیل و بررسی راهکار‌های جمهوری اسلامی ایران و باید‌ها و نباید‌های واکنشگری کشورمان می‌پردازد، گویا ناخواسته پرده از بسیاری از آنچه در پس تفکر لیبرال‌های داخلی است، کنار زده و عمق صحبت‌های بی پایه و اساس و به دور از اطلاعات صحیح و مستند آن‌ها را نشان می‌دهد.
محمود دهقان استاد روابط بین الملل و تحلیلگر مسائل سیاسی که در این گفتگو به تحلیل و بررسی راهکار‌های جمهوری اسلامی ایران و باید‌ها و نباید‌های واکنشگری کشورمان می‌پردازد، گویا ناخواسته پرده از بسیاری از آنچه در پس تفکر لیبرال‌های داخلی است، کنار زده و عمق صحبت‌های بی پایه و اساس و به دور از اطلاعات صحیح و مستند آن‌ها را نشان می‌دهد.
وعده خروج از کنوانسیون‌های CFT و پالرمو از جنس همان وعده‌های خروج از NPT!
وی در ابتدای مصاحبه و در پاسخ به سوال خبرنگار ایمنا که از او در مورد صحبت‌های وزیر امور خارجه در نیویورک در مورد خروج از NPT به عنوان یکی از گزینه‌های تقابلی ایران می‌پرسد، این گزینه را «نوعی گل به خودی» تلقی کرده و می‌افزاید «این تصمیم دشمن شادکن، نظارت آژانس بر فعالیت‌های هسته‌ای ایران را غیرممکن کرده، نقض برجام و قطعنامه ۲۲۳۱ محسوب شده و آمریکا می‌تواند این مساله را در شورای امنیت مطرح کند و مصوبه نقض برجام را بگیرد در نتیجه شش قطعنامه قبلی به طور اتوماتیک برمی گردد و بر طبق قطعنامه ۲۲۱۹ (!) ذیل فصل هفتم منشور ملل متحد مجوز حمله نظامی بین المللی به ایران با توجه به تهدید جدی صلح و امنیت جهانی فراهم و آمریکا از موضع انفعال فعلی خارج می‌شود.» (!)
در حالی در این متن ذکر شده «بر طبق قطعنامه ۲۲۱۹ ذیل فصل هفتم منشور سازمان ملل...» که این قطعنامه اصلا در مورد ایران نیست و در مورد کشور‌های آفریقایی از سوی شورای امنیت سازمان ملل متحد صادر شده است و احتمالا منظور تحلیلگر محترم قطعنامه ۱۹۲۹ بوده است، حال آنکه در همان قطعنامه نیز هیچگاه مجوز حمله نظامی علیه ایران صادر نشد و این تنها بخشی از بازی رسانه‌ای لیبرال‌ها با رمز عملیات «سایه جنگ» برای فتح الفتوح نشان دادن برجام و بالابردن آرای جناح خود در انتخابات بود؛ در حالی که واقعیت این است که ایران در قطعنامه ۱۹۲۹ که شدید اللحن‌ترین قطعنامه تاریخ علیه ایران بود تنها ذیل بند ۴۱ از فصل هفتم منشور سازمان ملل متحد بوده است در حالی که اقدامات نظامی مربوط به بند ۴۲ از فصل هفتم منشور می‌باشد که هیچگاه شامل حال ایران نبوده است!
در حالی که در هنگام تمدید دائمی عضویت ایران در پیمان NPT بدون هیچگونه شرطی، موافقان عضویت و مسوولان دولت وقت وعده می‌دادند که بر اساس بند ۱۰ آن در هر زمان که اراده کنیم، می‌توانیم از آن خارج شویم، اما بعد‌ها با محرز شدن ضرر‌های این عضویت که چیزی جز دردسر‌های بزرگ و فرسایشی، مذاکرات طولانی و هزینه بر و هزینه زا و در نهایت تحریم و پر شدن قلب رآکتور‌ها و رکود صنعت هسته‌ای را در پی نداشت، باز هم مسوولان حاضر به خروج از NPT به بهانه‌های واهی و گاه حقیقی امکان ایجاد هجمه‌های حقوقی و رسانه‌ای علیه ایران، نشدند و در حال حاضر دوباره دقیقا همین راه را برای کنوانسیون‌های پالرمو و CFT نیز در پیش گرفته اند. موافقان تصویب این لوایح در حالی برای توجیه نگران کننده نبودن مضار این کنوانسیون‌ها در هنگام بررسی و تصویب، وعده خروج از کنوانسیون‌ها را در هر زمان که اراده شود می‌دهند که مانند تجربه NPT پس از تصویب و هنگامی که سخن از خروج از این معاهدات به دلیل عیان شدن خسارات آن‌ها به میان می‌آید، خود با بهانه‌های مختلف تبدیل به مخالف خروج می‌شوند.
بستن تنگه هرمز حق قانونی به رسمیت شناخته شده ایران
در بخش دیگری از گفتگو خبرنگار ایمنا نظر تحلیلگر را در مورد بستن تنگه هرمز توسط ایران جویا می‌شود که این استاد دانشگاه در پاسخ می‌گوید: «تا کنون هیچ کشوری با نیروی نظامی تنگه هرمز را بر روی ایران نبسته که ایران هم بخواهد با عملیات نظامی علیه سایر کشور‌ها این اقدام را انجام دهد و درست است که نفت ایران به طور غیرقانونی تحریم شده و حال کشور‌های جهان و خریداران و مشتریان قبلی نمی‌توانند نفت ایران را خریداری کنند، اما این نمی‌تواند به معنای بستن تنگه هرمز باشد و بر اساس حقوق دریا‌ها مصوب سازمان ملل متحد تنگه‌ها و آبراه‌های بین المللی مانند هرمز متعلق به همه ملت‌هاست و نمی‌توان به هر بهانه‌ای آن‌ها را بست.»
در پاسخ به این تحلیلگر محترم یادآوری چند نکته لازم می‌نماید: نخست آنکه، این مورد که تاکنون هیچ کشوری تنگه هرمز را به روی ایران نبسته است به این دلیل است که منطقه تنگه هرمز جز آب‌های سرزمین ایران و عمان است و هیچ منطقه دریای آزاد در آن وجود ندارد، پس کشور دیگری حق این کار را نداشته است.
دوم آنکه ایشان به عنوان یک تحلیلگر روابط بین الملل باید بهتر بدانند که در عرصه بین الملل کشور‌ها براساس مزیت‌های نسبی و نقاط قوتشان و فرصت‌هایی که از قبل آن‌ها برایشان ایجاد می‌شود یا اصطلاحا عرصه‌های راهبردی تصمیم به کنش و واکنش می‌گیرند. ایالات متحده آمریکا از نفوذ و قدرت خود در عرصه اقتصادی در جهان استفاده کرده و علیه ایران کنشگری انجام می‌دهد و کاملا عقلانی است که ایران هم براساس نقاط قوت خود و فرصت‌هایی که این نقاط قوت در اختیارش قرار می‌دهند سبب ایجاد تهدید را برای طرف مقابل فراهم و اقدام به برنامه ریزی استراتژی و واکنش در عرصه بین الملل کند.
سوم آنکه اطلاعات تحلیلگر محترم در مورد حق ایران در بستن تنگه هرمز از لحاظ حقوقی نیز نادرست است، زیرا حقوق بین‌الملل دریا‌ها برای عبور از تنگه‌های بین‌المللی دو حالت عبور «بی‌ضرر» (کنوانسیون ۱۹۵۸ ژنو) و عبور «ترانزیت» (کنوانسیون ۱۹۸۲ مونته گوبه) را به رسمیت شناخته است. طبق کنوانسیون «عبور بی ضرر» که مورد پذیرش ایران است، سایر کشور‌ها حق دارند از آن عبور کنند، به شرطی که عبور آن‌ها ضرری برای کشور‌ها نداشته باشد؛ اما طبق کنوانسیون «عبور ترانزیت»، عبور و مرور همه کشور‌ها آزاد است. ایران عضو این کنوانسیون نیست (آمریکا هم نیست) و بر اساس عرف موجود، نظام حقوقی حاکم بر تنگه هرمز، نظام «عبور بی‌ضرر» است.
پس از لحاظ حقوقی، ایران قادر و مجاز است مانع عبور کشتی‌های دیگر کشور‌ها از تنگه هرمز شود. این موضوع در کنوانسیون ۱۹۸۲ حقوق دریا‌ها نیز به رسمیت شناخته شده: کنوانسیون حقوق دریا‌ها بر نظام حقوقی تنگه‌هایی که عبور و مرور از آن‌ها کلاً یا جزئاً بر اساس عهدنامه‌های خاص از مدت‌ها پیش معمول بوده و همواره مَجراست خدشه‌ای وارد نخواهد کرد (ماده ۳۵).
از تصویب کنوانسیون پالرمو توسط کره شمالی ۳ سال می‌گذرد!
تحلیلگر محترم پس از آنکه بسیار در باب اینکه برخی مدیران و مسوولان نظرات غیرکارشناسی و غیرتخصصی ارائه می‌دهند و ندانسته اظهار نظر می‌کنند، سخن سرایی می‌کند، می‌گوید از بین ۱۹۶ کشور در دنیا فقط ایران و کره شمالی کنوانسیون پالرمو را تصویب نکرده اند (!) این در حالی است که کشور کره شمالی کنوانسیون‌های پالرمو و CFT را به ترتیب در تاریخ ۱۷ ژوئن ۲۰۱۶ و ۲۵ جولای ۲۰۱۳ تصویب نموده است و نه تنها هنوز از لیست اقدام متقابل گروه FATF خارج نشده بلکه چالش‌های این کشور با گروه ویژه اقدام مالی از مسائل مربوط به پولشویی و تامین مالی تروریسم به حوزه موشکی نیز گسترش پیدا کرده است. در تصاویر زیر اسناد پیوستن کره شمالی به کنوانسون¬های پالرمو و CFT مشاهده می‌شود:
حمایت از FATF و لوایح مرتبط با آن به هر روشی ولو اطلاعات غلط؟!
اگر از اشتباهات این استاد دانشگاه در اصرار برای تقلیل ایرادات مخالفین این لوایح به ایجاد مشکل در تامین مالی حزب الله، تصویر دورنمایی سیاه از آینده پس از عدم تصویب لوایح مذکور از روابط تجاری ایران با کشور‌های عراق، روسیه، سوریه و چین بگذریم، ارائه این حجم از اطلاعات غلط و غیرمستند توسط شخصی که مدعی صاحب نظری در این زمینه است و مکررا در صحبت هایش اظهارات مخالفات را غیرکارشناسی، غیر تخصصی و هزینه زا می‌خواند، مایه تعجب و شرمساری است.ای کاش رسانه‌های حامی دولت و FATF اگر به دنبال پر کردن خط خبری خود در حمایت از FATF هستند، حداقل به دنبال افراد مطلع تری برای انجام مصاحبه بروند و یا دست کم پس از انجام مصاحبه صحت اهم موارد اظهارات مهمان خود را در منابع معتبر بررسی کنند!
ارسال نظرات