گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو؛ دیدار رمضانی رهبر معظم انقلاب با دانشجویان در سال 98 هم برگزار شد و دانشجویان یک بار دیگر این فرصت را یافتند تا در مهمترین نشست خود با عالی ترین مقام جمهوری اسلامی به بیان دیدگاه ها،دغدغه هاو مطالبشان بپردازند.
با انتخاب بنده به عنوان سخنران اول این سوال در ذهنم وجود داشت که حالا باید چه کار کنم. البته متنی را هم که آماده کرده بودم خیلی پرشور و حرارت بود به همین دلیل با خودم گفتم شاید از همان اول کار دانشجوها هماهنگی و همراهی نداشته باشند، ولی خدا را شکر خوب بود و بچهها هم همراهی کردند.
حسینی: طبیعتا استرس داشتم، در هر حال رهبر معظم انقلاب فرد خاصی هستند و استرس مقابل ایشان هم بیشتر میشود. من مقابل رییس صدا و سیما و رییس قوه قضائیه ام صحبت کرده و لی مقابل حضرت آقا استرس بیشتری داشتم.
خبرگزاری دانشجو: آیا کسی متن سخنرانی شما در محضر رهبر معظم انقلاب را از لحظ محتوایی بررسی کرد؟مهدی پور: بنده متن سخنرانی خود را در چهار سرفصل اقتصادی، سیاسی، آموزش و پرورش و مباحث فرهنگی و دانشگاهها ارائه کردم. بنده در بخشی از اظهارات خود باندهای ثروت و قدرت را به عنوان عامل وضعیت فعلی کشور معرفی کردم و گفتم این باندهای قدرت و ثروت هیچ موقع پاسخگوی وضع موجود کشور نبوده و نیستند با این وجود باید ساختاری تعریف شود که چه گروهها و جریانهایی در کشور این توانایی را دارند که به عرصه ورود کنند و از طرفی ساختار آنها باید شفاف باشد. پس ازارائه این توضیح بنده گفتم ما پیشنهاد هم داریم و این پیشنهاد همان پیشنهادی بود که رهبر انقلاب پنج سال پیش در یکی از سفرهای استانی خود مطرح کردند و گفتند اگر احساس میکنید ساختار فعلی ناکارآمد است یکسری از نخبگان و مسئولان کشور بنشینند و در خصوص ساختار پارلمانی همفکری بکنند و این یکی از دغدغههای ما بود که حس میکردیم بعد از آن سخنرانی این موضوع فراموش شده است.
ساختار پارلمانی یکسری مزایا و معایب دارد با این وجود ما پیشنهاد دادیم که دوباره روی ساختارهای سیاسی کلان و روی ساختار پارلمانی هم فکر شود که رهبر انقلاب در رابطه با این پیشنهاد پاسخ بنده را دادند.
به نظر من رهبری در این رابطه دو نکته کلیدی را مطرح کردند. نخست اینکه فرمودند: جلساتی در خصوص ساختار پارلمانی برگزار شده که خروجی آنها تا به حال رسانهای نشده است با این وجود اولین نکته مفیدی که بنده بعد از سخنرانی رهبری به آن پی بردم همین مسئله بود که خروجی آن جلسات بیرون آمد و مشخص شد که جلساتی در این حوزه برگزار شده و مسئولان ارشد نظام به این نتیجه رسیدند که ساختار پارلمانی در شرایط جهانی ما ممکن است مضر باشد. از طرفی ایشان گفتند با توجه به تجربهای که بنده دارم حزب بازی و کار کردن با احزاب که یکی از شرایط و پایههای حکومتهای پارلمانی است برکت خاصی ندارد.
البته سوالی که بعد از سخنرانی رهبری در ذهن من ماند این است که اگر احزاب نباشند چه چیزی جایگزین آنها است. در هر حال امروز در ساختار سیاسی ما جبههها و بنیادها تاثیرگذار هستند. جبههها و بنیادهایی که هیچ موقع پاسخگوی شرایط موجود نبوده اند و همواره در پشت پرده ازافرادی حمایت کرده و ساختار مشخصی هم برای تربیت کادر خود ندارند.
دیدار با رهبری جای قرائت متنهایی که صرفا حاوی یک سری شعار سیاسی باشند، نیست. در هر حال نماینده هر مجموعه دانشجوئی سالی یک بار و به مدت ۷ دقیقه فرصت دارد تا نگاه، تحلیل، پیشنهادها و نقد خود را به عالیترین مقام جمهوری اسلامی که اتفاقاً با سعهصدرترین آنها نیز محسوب میشود با صراحت و چه با حالت اخم، خنده و تواضع بزند و جالب اینجاست که اصلاً با واکنش منفی هم از طرف رهبر انقلاب مواجه نمیشود و ایشان کاملاً به حرفها گوش میدهند و از آنها استقبال میکنند و البته اگر نقدی هم داشته باشند هم آنجا آن را میگویند، چون مواردی در سالهای پیش بوده که ایشان دانشجو را نگه داشته و گفته بماند و پاسخ نقدش را بشنود.
به نظر بنده قدر نشناسی و وقت سوزاندن است که در محضر رهبر انقلاب زیادی شعر بخوانیم و شعار بدهیم و در نهایت حرفهای جدی را در چند جمله بزنیم. من جسارت نمیکنم و اسم تشکلی را هم نمیآورم، ولی سطح دیدار را نسبت به سال قبل در سطح پایینی دیدم و این موضوع را هم میتوان از واکنشها و نقاط قوتی که رهبری مطرح کردند متوجه شد.
مثلاً در دیدار امسال رهبر انقلاب پس از صحبتهای دانشجویان فقط چهار پنج نکته را گفتند به گونهای که چند سوال را جواب دادند و چند موضوع را نیز باز کردند. مثلاً موضوع خصوصی سازی و پارلمانی را باز کردند و بعد سریع سراغ نکاتی رفتند که خودشان آماده کرده بودند و این نشان میدهد که سطح جلسه چقدر بوده است. در هر حال در سالهای گذشته نکات در حدی بود که رهبر معظم انقلاب بیشتر به آنها میپرداختند و بیشتر هم یادداشت برداری میکردند.