توطئه شوم اروپا برای زمین زدن نقشه جدید ایران / نفت در برابر غذا و فریز کردن توان مقاومت

گروه سیاسی خبرگزاری دانشجو؛ اینستکس Instrument in Support of Trade Exchanges «ساز کار حمایت از مبادلات تجاری» با ایران است که توسط سه کشور اروپایی آلمان، فرانسه و انگلستان معرفی شده است. این سیستم در پاریس و در چارچوب قوانین کشور فرانسه ثبت شده است. اروپایی‌ها بعد از ۹ ماه تعلل و مذاکره و ۴ ماه پس از اعلام تصمیم شان برای مقابله با تحریم‌های ثانویه امریکا یک ساز و کار با ظرفیت محدود آن هم نه برای تبادل پول بلکه برای تامین غذا و دارو ایجاد کرده اند. کارکرد این ساز و کار بدین صورت است که به طور مثال یک شرکت ایرانی کالایی به اروپا صادر میکند و در عوض اعتباری بدست می‌آورد که میتواند با آن کالایی رااز اروپا وارد کند بدون این که پولی بین ۲ طرف رد و بدل شود. این در حالی است که مهمترین کالای ایران برای فروش در اروپا و وارد کردن ارز به کشور یعنی نفت جزو این ساز و کار نیست ودرواقع شاید حاصل آن بیشتر به نفع اروپا باشد و نه ایران.

اهداف اروپایی‌ها در ایجاد اینستکس
مسئولان اروپایی با مشروط کردن اجرای اینستکس یه تصویب FATF بدنبال گروکشی هستند ودر واقع اروپایی‌ها خواسته آمریکایی‌ها رادرقالب بیانیه پایانی خود مطرح کردند و می‌خواهند آن را به ما دیکته کنند. اروپایی‌ها در حال انجام عملیات روانی برروی ذهن مسئولان ایران هستند برای اینکه بتوانند بر رای مراجع ذیرربط برای تصویب FATF اثر بگذارند. در اینستکس هم پولی که می‌آید بایدپولی باشد که آمریکا با نحوه بدست آوردن آن مشکلی نداشته باشد و هم کالا‌هایی که خریداری می‌شود و در واقع اروپایی‌ها می‌خواهند بگویند که به برجام پایبندند و کار خاصی نمی‌کنند.

حقایق تلخ اینستکس
این کانال اروپایی نیست و اجماعی ندارد و درواقع کانال انگلیس المان و فرانسه است و نفت مهمترین کالای ارزآور ایران را تضمین نمی‌کند. کشور‌های ثالث چین و هند را پوشش نمی‌دهد و فقط غذا و دارو را شامل می‌شود؛ و در اصل کانال مالی نیست و بیشتر شبیه یک شرکت حسابدار است. حال شاید بهتر بتوان راجع به این مسئله اندیشید. به نظرمی‌رسد شرکت‌های بزرگ اروپایی به علت داشتن تجارت با امریکا توان تحمل ریسک‌های تحریمی را ندارند؛ و شرکت‌های کوچک نیز به دلایل مختلف از جمله این که امریکا بعد از اصلاح قانون ۳۱۱ صرفا ممانعت از کاسبی در امریکا را انجام نمی‌دهد بلکه توان ایزوله کردن یک هدف تحریمی در فضای اقتصادی خارج از امریکا را هم دارد این ریسک را نمی‌پذیرد.

پشت پرده شبح اینستکس
اروپا با تعویق ۱۴ ماهه عمل به اندک تعهدات ناقص برجامی، با انفعال دولتمردان یک تیر و دو نشان زد؛ از سویی هزینه مقابله با تحریم‌های ایران و مخالفت با ترامپ را پرداخت نکرد، از دیگر سو با هدف فریز کردن توان راهبردی جمهوری اسلامی، در پی مهلت خریدن جهت تحمیل مذاکرات موشکی و منطقه‌ای به ایران بود.
با هوشیاری رهبر انقلاب و تغییر جهت فرمان از سازش منفعلانه به مقاومت فعالانه و مهلت ۶۰ روزه خروج از تعهدات برجامی، اتحادیه اروپا و آمریکا دست و پای خود را گم کردند و به دنبال راهبرد جدیدی برای به انفعال کشاندن نقشه راه جدید ایران بودند.
به همین منظور طی روز‌های اخیر کانال مالی اینستکس اولین تراکنش مالی خود را انجام داد؛ امری که با جوسازی گسترده حامیان غرب در ایران همراه شد و همان شیوه‌ای که به گفته مدیرمسئول روزنامه شرق برجام را بزک کردند، با بزک کردن اینستکس در پی ایجاد کانال ارتباطی برای مذاکره هستند.
این در حالی است که سهم هر کشور اروپایی تنها رقم چند صد هزار دلاری است؛ چیزی بدتر از نفت در برابر غذا!
مسئله اینجا است که اینستکس به دنبال زمین زدن راهبرد مقاومت فعالانه و بازگرداندن ایران به کانال رفاه اقتصادی و سیاست عزتمندانه است.
ضرب الاجل دو ماهه نباید بر زمین بماند و گرنه، اروپا را درباره جدی بودن ایران به تردید می‌اندازد و سرآغاز بی مبالاتی و فشار‌های جدید غرب خواهد بود. انتظار ایران روشن است: اجرای تعهدات برجامی از سوی غرب و لغو تحریم‌های نفتی و مالی و بانکی.

اروپا اگر نه می‌خواهد و نه می‌تواند تعهدات خود را عملی کند، بنابراین فاقد اعتبار و اهمیت راهبردی است و نباید رفتار تاکتیکی فریبنده آن، ما را از رفتار محاسبه شده و راهبردی باز دارد. باید توجه داشته باشیم که اکنون تحریم‌های غیر قانونی، در نهایت و سقف خود قرار دارد.

آمریکا هم اکنون فراتر و بیشتر از تحریم‌های قبلی سازمان ملل، علیه ما اعمال تحریم کرده و تیر شلیک نشده در ترکش ندارد. اروپایی‌ها نیز از ما نفت نمی‌خرند و کل تجارت شان با ما به عدد بسیار ناچیزی رسیده است. کشور‌های طرف معامله ما نیز با وجود تحریم ها، با ما همکاری می‌کنند.

اما اهمیت تصمیم راهبردی ایران به این است که "هزینه صفر" برای بدعهدی و بازگرداندن تحریم‌ها را به هم می‌زند. این تصمیم در کنار سایر رفتار‌های بازدارنده کشورمان (و محور مقاومت) در حوزه سیاسی و نظامی و امنیتی، می‌تواند محاسبات آمریکا، اروپا و به ویژه جهان غیر غرب را تغییر دهد.

راهبرد جدید ایران می‌گوید؛ تعهد و امنیت برای همه، پیمان شکنی و ناامنی و بی ثباتی نیز برای همه. تجارت امن نفتی و غیر نفتی برای همه، بی ثباتی و التهاب بازار نیز برای همه.

بدین معنا، اینستکس می‌خواهد بدون تامین حداقل حقوق ایران، او را مثل چهار سال گذشته همچنان معطل و منفعل نگه دارد. هیچ جای برجام، نامی از #ایستکس نیامده، چرا که محتوای ایستکس اصالتاً محتوایی مربوط به ذیل بند هفت منشور شورای امنیت بلکه حتی کمتر از آن در حوزه کاهش تحریم‌ها است.

اما اروپایی‌ها در بسته پر از خالی ایستکس و به نام برجام، حتی نپذیرفته اند که چنین مبادله‌ای با ایران داشته باشند. بلکه وعده می‌دهند که در ازای پول نفت فروخته شده ایران به دیگر کشورها، غذا و دارو به ما بفروشند!

دولت ما چرا باید پذیرنده و خریدار چنین توهینی باشد و حال آنکه موازنه قدرت منطقه ای، به نفع ما و به ضرر آمریکا و اروپاست؟ اگر واقع بین باشیم، هدف اروپا توهین و تحقیر، به قصد کوچک نمایی و کتمان اقتدار بلا منازع ایران در منطقه است. نباید اجازه داد این فریب چند لایه را جا بیندازند.

آن‌ها همچنان امیدوارند کسانی در دولت، زیر تصمیم دیرهنگام، اما راهبردی و اجماعی شورای عالی امنیت ملی بزنند. شورا نباید به هیچکس اجازه بدهد که جدیت و قاطعیت جمهوری اسلامی ایران (ضرب الاجل صادره) را در نظر دشمنان دچار تردید نماید.