به گزارش گروه سیاسی خبرگزاری دانشجو، مرضیه هاشمی خبرنگار و مجری پرس تیوی در همایش «آمریکا و جنایتهای قرن» که عصر امروز به مناسبت هفته حقوق بشر آمریکایی در دانشگاه صنعتی امیرکبیر برگزار شد، گفت: وقتی در مورد حقوق بشر آمریکایی صحبت میکنیم بنده یک نمونه تجربی هستم، من چندین سال سابقه کار خبری داشتهام و در مجلات آمریکایی نیز کار کردم و از نزدیک وضعیت حقوق بشر آمریکا را دیدهام.
وی ادامه داد: بنده دیدم که به راحتی فردی در آمریکا ناپدید میشود! البته بنده خیلی خوششانس بودم که فرزندم در کنار من بود و سروصدای رسانهای در حمایت از من ایجاد شد.
هاشمی با اشاره به وضعیت خیلی نامناسب زندانهای آمریکا، تاکید کرد: اکثر زندانیان مجبور به پذیرش پیشنهاد مصالحه هستند. هر چند اگر بیگناه باشند، مجبور هستند بهجای تحمل حبسهای طولانی مدت، چند سال حبس را قبول کنند.
خبرنگار و مجری پرس تیوی گفت: بیشتر زندانیان در آمریکا نیز سیاهپوستان و مهاجران آمریکای لاتین بودند که این افراد امکان گرفتن وکیل خوب خصوصی را نداشتند و مجبور به پذیرش وکیل تسخیری هستند.
وی افزود: میخواستند در مورد پرونده من هم وکیل تسخیری تحمیل کنند که این وکیل، وکالت پلیس فدرال را بر عهده داشت که اینها با قاضی و دادستان همسو هستند.
مجری شبکه پرس تیوی با اشاره به خصوصیبودن بسیاری از زندانهای آمریکا یادآور شد: چنین زندانهایی درآمدزا هستند و برای آنها زندانی مساوی است با درآمد بیشتر.
هاشمی در ادامه گفت: در سلولهای انفرادی آمریکا تنها روزانه یک ساعت اجازه هواخوری در فضای محدود بدون حضور سایر زندانیان وجود دارد و من تنها ۱۱ روز در زندان بودم و تنها کتاب و مطالبی درباره وضعیت زندانیان در آمریکا خوانده بودم، اما باور نمیکردم که در زندانهای آمریکا انسانیتزدایی انجام میشود.
وی گفت: من شهروند آمریکا بودم و براساس آزادی بیان و قانون آمریکا، دستگیری من خلاف قانون بود، اما پایبندی به قانون و حقوق بشر در آمریکا وجود ندارد.
هاشمی تصریح کرد: در آمریکا تظاهراتی که مؤثر نباشد، با آن برخوردی نمیشود و دولت آمریکا تنها در برخورد با سیاهپوستان از خشونت بیشتر استفاده میکند. در مواجهه با جنبش ۹۹ درصد نیز سعی کردند این جنبش را تحریف کنند.
این فعال رسانهای با اشاره به سالگرد حمله آمریکا به هواپیمای مسافربری ایران گفت: تاکنون هیچوقت مقامات آمریکایی نسبت به این حمله عذرخواهی نکردهاند و تنها تعدادی از مقامات قبول میکنند که اشتباه شده است.