تحلیل|
به گزارش گروه بین الملل خبرگزاری دانشجو اگرچه نمی‌توان گفت ترامپ سیاست خارجی ضد ایرانی ایالات متحده را از مسیر ثابت و چهل‌ساله آن خارج کرده است، اما تقریباً واضح است که با تکنیک‌های تاجر پیشگی خود، به امید کسب سود و امتیازی هنگفت از ایران، دست به یک قمار زده است. قماری که یک بار جیمی کارتر رئیس جمهور اسبق آمریکا با پذیرفتن شاه مخلوع ایران در خاک آمریکا گرفتار مشابه آن شد و با شکست در دور دوم نامزدی انتخابات ریاست جمهوری، هزینه باخت در آن را پرداخت کرد.
وجه تشابه ترامپ با کارتر، طمع‌ورزی بیش‌ازحد معمول آن‌ها در ارتباط با ایران است. دولت کارتر که در اوایل انقلاب به دلیل پذیرفتن شاه مخلوع و تلاش برای شکست انقلاب اسلامی از طریق عوامل خود در سفارت ایران با پاسخ محکم تسخیر سفارت آمریکا که عملاً تبدیل به مرکز جاسوسی و توطئه شده بود روبرو شد، در پی آن بود که با اعمال حداکثری فشار، ایران را وادار به تسلیم کند.
درواقع جیمی کارتر با اعتقاد به اینکه معادله «افزایش فشار – افزایش کرنش» جواب خواهد داد، اقدام به اعمال تحریم و حتی عملیات نظامی در خاک ایران (طبس) کرد. او امیدوار بود حکومت انقلابی ایران در مقابل حجم فشار‌های آمریکا در مقابل اقدامات خصمانه این کشور تسلیم شده و سر فرود آورد. این همان قماری بود که کارتر با شکست در آن جایگاه داخلی خود را در جامعه آمریکا از دست داد و نتوانست پیروز انتخابات ریاست جمهوری سال ۱۹۸۱ آمریکا شود.
ترامپ نیز مانند کارتر با عملکرد خود به‌سوی حیثتی سازی مسئله ایران برای خود و دولتش می‌رود. موضوعی که می‌تواند کارآمدی دولت ایالات متحده را در انتخابات پیش رو نزد افکار عمومی این کشور با چالش مواجه کند. به‌عبارتی‌دیگر با ادامه مقاومت ایران در برابر آمریکا، اگر افکار عمومی داخل ایالات متحده به این جمع‌بندی برسند که ترامپ در حل مسئله‌ای ایران ناکارآمد است، ممکن است در انتخابات سال ۲۰۲۰ اقدام به انتخاب مجدد او نکنند.
از این حیث قمار ترامپ بسیار شبیه به قمار کارتر است و با توجه به مشی ثابت ایران در رابطه با آمریکا، ترامپ نیز نخواهد توانست با افزایش فشار، ایران را مجبور به کرنش در برابر سیاست‌های جاه طلبانه آمریکا کند. اکنون باید منتظر ماند و دید آیا شکست در این قمار به شکست در انتخابات ریاست جمهوری سال آینده نیز منتهی می‌شود؟
وجه تشابه ترامپ با کارتر، طمع‌ورزی بیش‌ازحد معمول آن‌ها در ارتباط با ایران است. دولت کارتر که در اوایل انقلاب به دلیل پذیرفتن شاه مخلوع و تلاش برای شکست انقلاب اسلامی از طریق عوامل خود در سفارت ایران با پاسخ محکم تسخیر سفارت آمریکا که عملاً تبدیل به مرکز جاسوسی و توطئه شده بود روبرو شد، در پی آن بود که با اعمال حداکثری فشار، ایران را وادار به تسلیم کند.
درواقع جیمی کارتر با اعتقاد به اینکه معادله «افزایش فشار – افزایش کرنش» جواب خواهد داد، اقدام به اعمال تحریم و حتی عملیات نظامی در خاک ایران (طبس) کرد. او امیدوار بود حکومت انقلابی ایران در مقابل حجم فشار‌های آمریکا در مقابل اقدامات خصمانه این کشور تسلیم شده و سر فرود آورد. این همان قماری بود که کارتر با شکست در آن جایگاه داخلی خود را در جامعه آمریکا از دست داد و نتوانست پیروز انتخابات ریاست جمهوری سال ۱۹۸۱ آمریکا شود.
ترامپ نیز مانند کارتر با عملکرد خود به‌سوی حیثتی سازی مسئله ایران برای خود و دولتش می‌رود. موضوعی که می‌تواند کارآمدی دولت ایالات متحده را در انتخابات پیش رو نزد افکار عمومی این کشور با چالش مواجه کند. به‌عبارتی‌دیگر با ادامه مقاومت ایران در برابر آمریکا، اگر افکار عمومی داخل ایالات متحده به این جمع‌بندی برسند که ترامپ در حل مسئله‌ای ایران ناکارآمد است، ممکن است در انتخابات سال ۲۰۲۰ اقدام به انتخاب مجدد او نکنند.
از این حیث قمار ترامپ بسیار شبیه به قمار کارتر است و با توجه به مشی ثابت ایران در رابطه با آمریکا، ترامپ نیز نخواهد توانست با افزایش فشار، ایران را مجبور به کرنش در برابر سیاست‌های جاه طلبانه آمریکا کند. اکنون باید منتظر ماند و دید آیا شکست در این قمار به شکست در انتخابات ریاست جمهوری سال آینده نیز منتهی می‌شود؟
منبع: اندیشکده تبیین
ارسال نظرات