به گزارش گروه سیاسی خبرگزاری دانشجو، اسماعیل بشری کارشناس مسائل بین‌الملل، در خصوص تامین منافع ایران از سوی اروپا در قالب تعهدات برجامی در مدت زمان شصت روزه دوم تا پیش از برداشته شدن گام سوم، اظهار داشت: تصور من این است که طرف‌های اروپایی کار بیشتری از آنچه تا به امروز در قالب برجام و اجرای تعهداتشان انجام دادند را پیش نخواهند برد، در واقع اروپایی‌ها برجام را صرفاً در حد شعار و مواضع سیاسی حمایتی نگه می‌دارند.
وی گفت: شاید این موضوع که ما بخواهیم به طرف اروپایی بیش از حد فشار بیاوریم و از آن‌ها توقع و انتظارات بالاتر از آنچه در توان آن‌ها است را داشته باشیم چندان هوشمندانه و مناسب نباشد، چرا که به واقع آن‌ها توان انجام تعهدات برجامی خود را با توجه به فشار‌های سنگین آمریکا ندارند.
این کارشناس مسائل بین‌الملل با اشاره به سازوکار مالی ایجاد شده از سوی اروپا موسوم به اینستکس، افزود: در همین موضوع در میان کشور‌های عضو اتحادیه اروپا اختلاف نظر وجود دارد و همه به صورت یکدست به این موضوع نگاه نمی‌کنند، به تعبیر بهتر میزان همراهی آن‌ها با یکدیگر حتی در موضوع اینستکس هم متفاوت است.
بشری با بیان اینکه کشور‌های اروپایی که وابستگی کمتری به آمریکا از لحاظ اقتصادی دارند تا حدی می‌توانند مستقل‌تر از دیگر کشور‌های قاره سبز عمل کنند، تصریح کرد: عمده کشور‌های اروپایی به دلیل وابستگی شدید اقتصادی که به آمریکا دارند از تحریم شدن از سوی کاخ سفید نگرانند و به این دلیل نمی‌توانند با ایران همکاری داشته باشند.
وی بیان کرد: این وابستگی اقتصادی اروپا به آمریکا و ترس و نگرانی آن‌ها از اعمال سیاست‌های تحریمی، باعث می‌شود که اروپا با همه توانی که دارد هم، نتواند انتظارات به حق ایران را برآورده کرده و در نتیجه منافع به حق ایران در قالب برجام تامین نمی‌شود.
این کارشناس مسائل بین‌الملل افزود: ایران پیش از برداشتن گام سوم و آغاز مرحله جدیدی از کاهش تعهدات، باید بررسی کند و ببیند در دو گام گذشته چه اتفاقاتی افتاده و واکنش طرف‌های مقابل چگونه بوده است، با بررسی‌های انجام شده می‌توان متوجه شد که آیا دو گام گذشته توانسته تاثیر ملموسی بر اجرای تعهدات توسط طرف‌های اروپایی بگذارد یا آنکه بر عکس.
بشری ادامه داد: ما چاره‌ای جز کاهش تعهدات برجامی خود نداریم و این گزینه می‌تواند به عنوان مسیری مشخص تامین کننده منافع ایران در قبال بدعهدی‌های طرف‌های باقیمانده در برجام به خصوص اروپایی‌ها باشد. هر چند که باید منتظر ماند و دید نتیجه رفتار و سیاست‌های آن‌ها در آینده چه می‌شود، اما نمی‌توان برنامه‌های کشور را معطل آن‌ها نگهداشت و باید با توجه بیشتر به توانمندی‌های داخلی مسیر پیشرفت خود را طی کنیم.
وی در پایان خاطرنشان کرد: اگر اروپا به آن چیزی که در مواضع سیاسی و بیانیه‌های خود بار‌ها مطرح می‌کند مبنی بر اینکه خواهان حفظ برجام و تداوم همکاری‌ها با ایران هستند، باور دارد، باید هزینه تمایل خود را هم بپردازد. اروپا نمی‌تواند با معطل نگهداشتن ایران و خرید زمان صرفا منافع خود را تامین کند و مسئولیتی در قبال انجام تعهداتش نسبت به ایران نداشته باشد.
وی گفت: شاید این موضوع که ما بخواهیم به طرف اروپایی بیش از حد فشار بیاوریم و از آن‌ها توقع و انتظارات بالاتر از آنچه در توان آن‌ها است را داشته باشیم چندان هوشمندانه و مناسب نباشد، چرا که به واقع آن‌ها توان انجام تعهدات برجامی خود را با توجه به فشار‌های سنگین آمریکا ندارند.
این کارشناس مسائل بین‌الملل با اشاره به سازوکار مالی ایجاد شده از سوی اروپا موسوم به اینستکس، افزود: در همین موضوع در میان کشور‌های عضو اتحادیه اروپا اختلاف نظر وجود دارد و همه به صورت یکدست به این موضوع نگاه نمی‌کنند، به تعبیر بهتر میزان همراهی آن‌ها با یکدیگر حتی در موضوع اینستکس هم متفاوت است.
بشری با بیان اینکه کشور‌های اروپایی که وابستگی کمتری به آمریکا از لحاظ اقتصادی دارند تا حدی می‌توانند مستقل‌تر از دیگر کشور‌های قاره سبز عمل کنند، تصریح کرد: عمده کشور‌های اروپایی به دلیل وابستگی شدید اقتصادی که به آمریکا دارند از تحریم شدن از سوی کاخ سفید نگرانند و به این دلیل نمی‌توانند با ایران همکاری داشته باشند.
وی بیان کرد: این وابستگی اقتصادی اروپا به آمریکا و ترس و نگرانی آن‌ها از اعمال سیاست‌های تحریمی، باعث می‌شود که اروپا با همه توانی که دارد هم، نتواند انتظارات به حق ایران را برآورده کرده و در نتیجه منافع به حق ایران در قالب برجام تامین نمی‌شود.
این کارشناس مسائل بین‌الملل افزود: ایران پیش از برداشتن گام سوم و آغاز مرحله جدیدی از کاهش تعهدات، باید بررسی کند و ببیند در دو گام گذشته چه اتفاقاتی افتاده و واکنش طرف‌های مقابل چگونه بوده است، با بررسی‌های انجام شده می‌توان متوجه شد که آیا دو گام گذشته توانسته تاثیر ملموسی بر اجرای تعهدات توسط طرف‌های اروپایی بگذارد یا آنکه بر عکس.
بشری ادامه داد: ما چاره‌ای جز کاهش تعهدات برجامی خود نداریم و این گزینه می‌تواند به عنوان مسیری مشخص تامین کننده منافع ایران در قبال بدعهدی‌های طرف‌های باقیمانده در برجام به خصوص اروپایی‌ها باشد. هر چند که باید منتظر ماند و دید نتیجه رفتار و سیاست‌های آن‌ها در آینده چه می‌شود، اما نمی‌توان برنامه‌های کشور را معطل آن‌ها نگهداشت و باید با توجه بیشتر به توانمندی‌های داخلی مسیر پیشرفت خود را طی کنیم.
وی در پایان خاطرنشان کرد: اگر اروپا به آن چیزی که در مواضع سیاسی و بیانیه‌های خود بار‌ها مطرح می‌کند مبنی بر اینکه خواهان حفظ برجام و تداوم همکاری‌ها با ایران هستند، باور دارد، باید هزینه تمایل خود را هم بپردازد. اروپا نمی‌تواند با معطل نگهداشتن ایران و خرید زمان صرفا منافع خود را تامین کند و مسئولیتی در قبال انجام تعهداتش نسبت به ایران نداشته باشد.
منبع: مهر
ارسال نظرات