قهقهه‌های دشمن شاد کن!

گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو- احسان رشید؛* این روز‌ها که برای آقای روحانی چاره‌ای جز دم زدن از مقاومت نمانده است، دولت تمام تلاش خود را می‌کند تا به بهترین وجه از این موضع استفاده کند تا شاید بتواند در اذهان مردم حامی مردم ایران و پیام آورنده امید باقی بماند.

البته برای کسانی که حافظه تاریخی شان یاری می‌کند، خیلی وقت است تشت رسوایی دولت تدبیر و امیر بر زمین افتاده لکن این نوشته برای کسانی است که همچنان امیدی از جنس تدبیر و امید دارند.

این سفر با عزت (!) با نگرانی از صدور ویزا شروع شد و با قهقهه‌های دشمن شاد کن ادامه یافت. هر چه قدر خنده‌های بی مورد آقای روحانی عجیب بود توجیه‌های دوستان داخلی عجیب‌تر بود و مرا یاد آیه " اشداء علی الکفار رحماء بینهم " می‌انداخت. شاید ما کافریم و آن‌ها مسلم!

بسیاری تحلیل کردند که سخنان آقای رئیس جمهور در سازمان ملل از ادبیاتی قوی و مودبانه برخوردار بود. به نظر همینطور هم بود، ولی کاش مقداری از این ادبیات مودبانه را در مناظرات انتخاباتی می‌دیدیم تا باورش برایمان کمی راحت‌تر می‌شد.

قسمت دیگری از سخنان به طرح صلح در تنگه هرمز مرتبط می‌شد. این طرح نیز همانند برجام که ادعای رفع سایه جنگ و تحریم را داشت، فقط احتمال درگیری را بالاتر خواهد برد. نمی‌دانم تا کی باید نیرو‌های نظامی برای کشور ارزش بیافرینند و دوستان دیپلمات این ارزش‌ها را به چوب حراج بزنند. امیدوارم مردم مان به این نتیجه رسیده باشند که استراتژی این جریان هیچگاه نتیجه‌ای به نفع مردم و کشور نداشته و نخواهد داشت.

مسئله دیگر دفاع از مردم مظلوم و تحت ستم یمن بود که به نظر به شکل بسیار ناشیانه و زشتی اتفاق افتاد؛ لذا برخود لازم می‌دانیم که از مردم مظلوم یمن با قلبی خونین عذرخواهی کنیم. از خداوند منان خواستاریم تا هر چه سریعتر شر سعودی هارا از منطقه و دنیا کم کند.