با تلاش پژوهشگران؛
به گزارش گروه فناوری خبرگزاری دانشجو، محققان دانشگاه ایالتی میشیگان روشی ارائه کردند که می‌تواند دوز شیمی‌درمانی را با استفاده از فناوری‌نانو مدیریت کند.
شیمی‌درمانی روش درمانی بسیار دردناکی بوده که آسیب زیادی به بدن وارد می‌کند. این روش برای درمان بیماران سرطانی استفاده و موجب آسیب دیدن سلول‌های سالم بدن می‌شود و در عین حال سلول‌های سرطانی را نیز از بین می‌برد. برای حل این مشکل لازم است ابزاری دقیق برای رهایش دوز صحیحی از دارو به تومور سرطانی استفاده شود.
برایان اسمیت از دانشگاه ایالتی میشیگان و همکارانش، روشی ارائه کردند که با استفاده از آن می‌توان رهایش داروی شیمی‌درمان را با دقت بالا انجام داد. در این روش از تصویربرداری ذرات مغناطیسی (MPI) و تزریق نانوذرات کامپوزیتی استفاده می‌شود. در واقع ذرات ابرپارامغناطیس و داروی شیمی‌درمانی دوکسوروبیسین با هم ترکیب می‌شوند.
برای مدیریت کامپوزیت نانوذرات، لازم است که این ذرات به‌صورت عامل کنتراست‌دهنده استفاده و به‌صورت خوراکی خورده شوند. از آنجایی که ذرات ابرپارامغناطیس هستند، بنابراین با استفاده از دستگاه MRI قابل مشاهده هستند. این کامپوزیت به‌گونه‌ای طراحی شده که در طول زمان از بین برود و یا در صورت رسیدن سیگنال‌های MRI دچار فروپاشی شوند؛ بنابراین رهایش دوکسوروبیسین انجام شده و نانوخوشه اکسید آهن دچار زوال ساختاری می‌شود. پزشک می‌تواند به سرعت محل دارو را تشخیص دهد.
شیمی‌درمانی روش درمانی بسیار دردناکی بوده که آسیب زیادی به بدن وارد می‌کند. این روش برای درمان بیماران سرطانی استفاده و موجب آسیب دیدن سلول‌های سالم بدن می‌شود و در عین حال سلول‌های سرطانی را نیز از بین می‌برد. برای حل این مشکل لازم است ابزاری دقیق برای رهایش دوز صحیحی از دارو به تومور سرطانی استفاده شود.
برایان اسمیت از دانشگاه ایالتی میشیگان و همکارانش، روشی ارائه کردند که با استفاده از آن می‌توان رهایش داروی شیمی‌درمان را با دقت بالا انجام داد. در این روش از تصویربرداری ذرات مغناطیسی (MPI) و تزریق نانوذرات کامپوزیتی استفاده می‌شود. در واقع ذرات ابرپارامغناطیس و داروی شیمی‌درمانی دوکسوروبیسین با هم ترکیب می‌شوند.
برای مدیریت کامپوزیت نانوذرات، لازم است که این ذرات به‌صورت عامل کنتراست‌دهنده استفاده و به‌صورت خوراکی خورده شوند. از آنجایی که ذرات ابرپارامغناطیس هستند، بنابراین با استفاده از دستگاه MRI قابل مشاهده هستند. این کامپوزیت به‌گونه‌ای طراحی شده که در طول زمان از بین برود و یا در صورت رسیدن سیگنال‌های MRI دچار فروپاشی شوند؛ بنابراین رهایش دوکسوروبیسین انجام شده و نانوخوشه اکسید آهن دچار زوال ساختاری می‌شود. پزشک می‌تواند به سرعت محل دارو را تشخیص دهد.
ارسال نظرات