مراکز رشد و نوآوری دانشگاه‌ها را بیشتر بشناسید

گروه فناوری خبرگزاری دانشجو؛ حمیده آقاجانی – در کشوری مثل ایران درس خواندن به قدری برای خانواده‌ها اهمت دارد که در عالم رویا از همان کودک فرزندانشان یا دکتر می‌شدند یا مهندس! قدیمتر‌ها هم آن خانواده‌هایی که دستشان به دهنشان می‌رسید پسر‌ها را راهی دیار فرنگ می‌کردند و یک آقای دکتر تحویل می‌گرفتند، همین‌ها بعد از انقلاب سکان دانشگاه‌ها را در دست گرفتند و رفتیم به سوی کیفی سازی درس‌ها؛ همان کاری که در دانشگاه‌های برجسته دنیا می‌شد. غافل از اینکه این دانشگاه‌ها بعد از چند سال مسیر حرکتشان تغییر کرد، اما ما همچنان درجا زده و از یک جایی به بعد افتخارمان شده بود تولید علم.

دانشگاه‌های نسل اول و دوم در هزاره جدید زودتر از آنچه تصورش می‌رود از رونق افتادند و جای خود را به دانشگاه‌های نسل سوم و چهارم و در چند سال اخیر نسل پنجم دادند. اقدامی که موجب شد روند توسعه علم و فناوری در این کشور‌ها شتاب بیشتری به خود گیرد. تا یک جایی افتخارمان این بود که ایران سرزمین مهد و تمدن که روزگاری دانشمندانش در جهان شهره بودند و کتابهایشان مرجع درسی خارجی زبانان، رتبه چهارم تولید علم را دارد و از کشور‌هایی همچون ژاپن و کره هم بالاتر است؛ اما چه اتفاقی می‌افتد که صنعت و اقتصاد ما لاکپشت گونه در حرکت است و صنعت کشوری مثل ژاپن همچون غزالی تیزپا با سرعتی باور نکردنی رو به جلو حرکت می‌کند؟

حرف از دانشگاه‌های طراز اول شد، نگاهی به کارنامه این دانشگاه‌ها خصوصا آن‌ها که در حوزه فناوری دستی بر آتش دارند نشان می‌دهد که تلاش کردند با توسعه مراکز رشد و نوآوری در دل دانشگاه این فاصله را کم کنند. راه اندازی پارک‌های فناوری، برج فناوری و ناحیه نوآوری در دل دانشگاه اقدامی بود که علاوه بر تشویق نسل جوان به سوی تولید و اجتناب از پشت میز نشینی، راه ارتباط با صنعت را هموارتر کرد.